Ένας ενήλικας με αναπηρία είναι ένας ΕΝΗΛΙΚΑΣ.
Στα άτομα με αναπηρία γενικά, και ιδιαίτερα στα άτομα με αναπτυξιακές αναπηρίες, συχνά συμπεριφερόμαστε σαν να είναι μικρά παιδιά, καθώς ταυτίζουμε την αναπηρία με την έννοια της μειωμένης ικανότητας, της απόλυτης εξάρτησης και της αδυναμίας. Το στερεότυπο του «αιώνιου παιδιού» αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες, μη εμφανείς «πληγές» του κόσμου της αναπηρίας, οδηγώντας σε διακρίσεις, καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταπίεση, κοινωνική απομόνωση, απαξίωση και ψυχολογική επιβάρυνση των ατόμων.