"Ανάγνωση και εκπλήξεις"

Παιχνίδι για την κατανόηση των σημείων στίξης, ετοιμότητα αντίδρασης σε οπτικό ερέθισμα.

Η/ο εκπαιδευτικός προτείνει στους μαθητές να σκεφτούν έναν τρόπο αντίδρασης- φωνητικό ή κινητικό- για κάποια σημεία στίξης. Για παράδειγμα: στην τελεία όλοι χειροκροτούν, στο κόμμα όλοι φωνάζουν "αχ", στο ερωτηματικό σηκώνονται όρθιοι, στο θαυμαστικό χτυπούν τα πόδια στο πάτωμα και στα εισαγωγικά όλοι φωνάζουν "μπιτ- μπιτ". Οι μαθητές διαβάζουν όλοι μαζί ένα κείμενο από το βιβλίο της Γλώσσας ή από το Ανθολόγιο και όταν συναντούν ένα σημείο στίξης αντιδρούν με το συμφωνημένο τρόπο. Μέσα από αυτό το διασκεδαστικό παιχνίδι οι μαθητές θα αρχίσουν να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στα σημεία στίξης και να τα αντιλαμβάνονται ως σημαντικά στοιχεία του γραπτού λόγου.

Μαίρη Κοκκίδου, "Αλφαβήτα", Παράθυρο στην εκπαίδευση του παιδιού, τεύχος 65, σελ. 127

Πρωταγωνιστές : Τι χρώμα έχει το σκοτάδι ;

Από την εκπομπή Πρωταγωνιστές του Σταύρου Θεοδωράκη (MEGA) που προβλήθηκε τον Ιούνιο του 2010, όπου παρουσιάστηκαν ρεπορτάζ από την Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης.



Μέρος 2, Μέρος 3, Μέρος 4, Μέρος 5, Μέρος 6, Μέρος 7

Room Familiarization (Γνωρίζοντας έναν χώρο, Αγγλικό βίντεο)

Παρακολουθείστε το εκπαιδευτικό βίντεο Room Familiarization από το Washington State School for the Blind


Παρακολουθείστε τα υπόλοιπα μέρη από το Youtube
Μέρος 2
Μέρος 3
Μέρος 4

Sighted Guide Techniques (Βίντεο στα Αγγλικά)

Σκύλοι οδηγοί : μια νέα πραγματικότητα για την Ελλάδα (Νόμος και βιντεάκια)

Στις 3 Αυγούστου δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 129/Α ο Νόμος 3868/2010, βάσει του οποίου επιτρέπεται η είσοδος σκύλων-οδηγών ανθρώπων με τύφλωση και σκύλων-βοηθών ανθρώπων με άλλες αναπηρίες, σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς και σε όλους τους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους (Άρθρο 16, παρ. 7).

ΛΕΥΚΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ

Η 15η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί Παγκοσμίως ως Ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού, του εργαλείου συμβόλου και συμβολισμού της πληθυσμιακής ομάδας των ανθρώπων με προβλήματα όρασης.

Τροφοδοτώντας τις αρχικές μας σκέψεις με την αφετηριακή του χρήση ιστορικά, το λευκό μπαστούνι αποτέλεσε την πρακτική απάντηση αποκατάστασης των σφοδρών τραυμάτων, που άφησε στο πέρασμα του ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, με πρώτους χρήστες ενός καλαμιού παρεμφερούς μεγέθους τους τυφλωθέντες από «ατυχήματα» Βετεράνους του Αμερικάνικου στρατού και εμπνευστή αυτής της προσαρμογής τον Οφθαλμίατρο Richard Hoover.

Ο χαρακτήρας επομένως του εν λόγω καθημερινού εργαλείου υπήρξε διττός: αποκαταστατικός και επανενταξιακός.

Με την πάροδο των ετών το λευκό μπαστούνι αποτυπώθηκε συνειδησιακά στους Κοινωνούς ως στοιχείο σύμφυτο με την τυφλότητα αλλά και ως καθρέφτης της αυτόνομης και ανεξάρτητης διαβίωσης των ανθρώπων, που βιώνουν την ζώσα κατάσταση της απώλειας όρασης.

Ξεφυλλίζοντας κανείς το «Στίγμα» του Goffman, που πρώτος μελέτησε ενδελεχώς και σταχυοθέτησε τις ορολογικές αποχρώσεις αλλά και τις διεργασίες διαχείρισης αυτής της κατάστασης του ατόμου, που είναι αποκλεισμένο από την πλήρη κοινωνική αποδοχή, συναντά γλαφυρές περιγραφές στιγματισμένων ανθρώπων με απώλεια όρασης, χρηστών λευκού μπαστουνιού ως καταγραφές των προσπαθειών, που καταβάλουν ατομικά για τον έλεγχο των αρνητικών πληροφοριών της Κοινωνικής ταυτότητας τους.