Η Grunya Sukhareva περιέγραψε τον Αυτισμό περίπου δύο δεκαετίες πριν τον Αυστριακό γιατρό Leo Kanner και τον Hans Asperger. Γιατί όμως οι τελευταίοι ήταν αυτοί που έτυχαν όλης της αναγνώρισης;
Το 1924 ένα δωδεκάχρονο αγόρι πήγε σε κλινική της Μόσχας για αξιολόγηση. Από όλες τις απόψεις ήταν τελείως διαφορετικό από τους συνομηλίκους του. Οι άλλοι άνθρωποι δεν τον ενδιέφεραν ιδιαίτερα και προτιμούσε την παρέα ενηλίκων παρά την παρέα παιδιών της ηλικίας του. Ποτέ δεν έπαιξε με παιχνίδια. Έμαθε να διαβάζει μόνος του σε ηλικία πέντε ετών και από τότε διάβαζε ό,τι έβρισκε. Αδύνατο και σκυφτό, το αγόρι κινούνταν αργά και αδέξια. Υπέφερε επίσης συχνά από άγχος και είχε συχνά στομαχόπονο. Στην κλινική, μια ταλαντούχα νεαρή γιατρός, η Grunya Efimovna Sukhareva, είδε το αγόρι. Τρυφερή και προσεκτική, το παρατήρησε προσεκτικά, διαπιστώνοντας ότι ήταν ιδιαίτερα ευφυές και του άρεσε να συμμετέχει σε φιλοσοφικές συζητήσεις. Κατά τη διαδικασία της διάγνωσης, το είχε περιγράψει ως «ένα εσωστρεφές, με μια αυτιστική τάση προς στον εαυτό του, άτομο».