Όταν ήμουν παιδί «γράψιμο» σήμαινε ένα ή δύο πράγματα: Είτε έγραφες με το χέρι χρησιμοποιώντας μολύβι ή στυλό, είτε χτυπούσες τα πλήκτρα μιας γραφομηχανής. Αυτό ήταν. Τα λάθη δύσκολα διορθώνονταν και το ίδιο δύσκολα γίνονταν αλλαγές. Αν έπρεπε να αλλάξεις κάτι έπρεπε πολύ προσεκτικά να σβήσεις (χωρίς να μουτζουρώσεις ή να σκίσεις το χαρτί) ή να χρησιμοποιήσεις διορθωτικό. Αλλά πάντα φαινόταν ότι είχε γίνει κάποιο λάθος. Για τους μαθητές με δυσκολίες μάθησης που είχαν τη βάση τους στη γλώσσα, όπως π.χ. η δυσλεξία, αυτό τους προκαλούσε μεγάλο εκνευρισμό. Ο μηχανισμός της γραφής παρεμπόδιζε την έκφραση και γινόταν πηγή μεγάλου άγχους για τα παιδιά.
Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2018
«Μέντορες»: Πιλοτικό πρόγραμμα επαγγελματικού προσανατολισμού σε 50 σχολεία της Κρήτης
Σε πενήντα σχολεία της Κρήτης θα εφαρμοστεί, φέτος, το ειδικό πρόγραμμα επαγγελματικού προσανατολισμού, που χρηματοδοτεί η Περιφέρεια και έχει στόχο τη στήριξη των μαθητών Γυμνασίων και Λυκείων στην αναζήτηση «ολοκληρωμένης πληροφόρησης για την επιλογή επαγγέλματος».
Τα χειρότερα παιχνίδια που μπορείτε να αγοράσετε στα παιδιά σας
Το σπαθί του «Μαύρου Πάνθηρα» αλλά και το πλαστικό σπαθί των Power Rangers είναι δυο από τα παιχνίδια που συμπληρώνουν τον ετήσιο κατάλογο των χειρότερων παιχνιδιών της ομάδας προστασίας των καταναλωτών για την περίοδο των διακοπών.
Οι άνθρωποι θυμούνται πιο εύκολα ονόματα από ότι πρόσωπα
Επειδή οι άνθρωποι συχνά συναντούν κάποιον παλιό γνωστό, αλλά νιώθουν τρομερά αμήχανα που δεν θυμούνται το όνομά του, έχει επικρατήσει η εντύπωση ότι είμαστε πολύ κακοί στο να συγκρατούμε ονόματα. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, οι άνθρωποι είναι καλύτεροι στο να θυμούνται ονόματα από ό,τι πρόσωπα.
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα και στις συνήθειες των προσωπικών σχέσεων
Οι άνθρωποι, των οποίων οι μητέρες είχαν πολλούς συντρόφους στο παρελθόν, είτε ως συζύγους είτε απλώς συζώντας μαζί τους, τείνουν να ακολουθούν το ίδιο «μονοπάτι», σύμφωνα με μια νέα αμερικανική έρευνα.
Η μελέτη -η μεγαλύτερη του είδους της έως σήμερα- κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι μαμάδες «περνάνε» συχνά τόσο στα κορίτσια όσο και στα αγόρια τους εκείνα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας (π.χ. την ικανότητα ή την ανικανότητα επίλυσης των διαφωνιών) που καθιστούν περισσότερο ή λιγότερο πιθανό τα παιδιά τους, όταν μεγαλώσουν, να δημιουργήσουν σταθερές σχέσεις ή να…πεταλουδίζουν από σύντροφο σε σύντροφο.
Είναι αλήθεια ότι τα παιδιά δεν παθαίνουν κατάθλιψη;
Φυσικά και δεν είναι αλήθεια. Στην πραγματικότητα, είναι ένα επικίνδυνος μύθος και αν αγνοήσουμε την κατάθλιψη στο παιδί μπορεί να γίνει μεγαλύτερη ασθένεια και να του στερήσει την ικανότητα να λειτουργεί μέσα στην καθημερινότητα.
Πιστοποίηση αναπηρίας υποψηφίων για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση από τα ΚΕ.Π.Α.
Η εγκύκλιος αυτή έχει σκοπό να ενημερώσει τους/τις υποψηφίους/ες για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, σχετικά με την απόκτηση πιστοποιητικού αναπηρίας από τα ΚΕ.Π.Α. (Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας), για το ακαδημαϊκό έτος 2019-20.
Η συγκινητική ιστορία του τυφλού ελληνόπουλου και του Παπασταθόπουλου
Μια συγκινητική ιστορία, που θύμισε πολύ αυτήν του ποδοσφαιριστή Σαμαρά στη Σκωτία με τον μικρό φίλο του Τζέι, έχει να περιγράψει ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος.
Ενα 8χρονο παιδί με καταγωγή από την Ελλάδα και την Κύπρο είναι πρωταγωνιστής αυτής της συγκλονιστικής ιστορίας που διαδραματίστηκε στο γήπεδο της Αρσεναλ.
Ένα 13χρονο κορίτσι είναι «λεσβία» αν παίζει ποδόσφαιρο;
Όταν ήμουν στο σχολείο, πριν μερικές δεκαετίες, ήταν σίγουρο πως θα σε έλεγαν λεσβία αν τύχαινε να κλωτσήσεις μπάλα που έρχεται κατα πάνω σου στο γήπεδο. Βέβαια ήταν προφανές πως η μπάλα δεν ερχόταν τυχαία κατα πάνω σου αλλά στόχευε το κεφάλι σου, σε μια προσπάθεια να γελάσουν όλοι – μαζί με εμάς τα κορίτσια που έπρεπε αυτό να το πάρουμε ως αστείο ή ακόμη χειρότερα ως φιλοφρόνηση.
Mόραλης – Σκαρμούτσος: 0-1
Στην πιο επισκέψιμη και συζητημένη έκθεση της σεζόν, στο Μουσείο Μπενάκη, συνέπεσαν μαθητές σχολείου που μόλις είχαν δει τα εκατοντάδες έργα του καθολικού καλλιτέχνη και ο γνωστός σεφ. Μαντέψτε τι συνέβη…
Άποψη: Θ. Τσαλαπάτης "Ο στατικός ρατσισμός της Αθήνας"
Η πόλη δεν είναι ένα σύνολο από κατοικίες, μαγαζιά και δρόμους. Η πόλη είναι ένα σύνολο από εμπειρίες. Μικρά περιστατικά που συνδέουν τους ανθρώπους, δημιουργώντας αόρατους δεσμούς. Ένα άθροισμα βιωμάτων, καθημερινών κοινότοπων βιωμάτων που συναντιούνται και αποκλίνουν, δημιουργώντας ζωή και καθημερινότητα. Σε αυτούς τους συρμούς κυλούμε τα βαγόνια μας, οριοθετούμε τις δυνατότητες και τις επιδιώξεις, κωδικοποιούμε την επιθυμία και την προοπτική. Αυτές τις οδούς διέρχεται η ηλικία μας, η συμφωνημένη ρουτίνα μας, η λεπτομέρεια του όλου μας. Η πόλη δεν κατοικείται. Η πόλη βιώνεται.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)