Το παιχνίδι πρέπει να έχει και λίγο ρίσκο

«Αν πέσεις, σε... σκότωσα». Κλασική ατάκα ελληνίδας μάνας, μία δύο γενιές πριν. Τότε που τα παιδιά σκαρφάλωναν στα δέντρα, πηδούσαν τις πεζούλες, έκαναν σούζες με τα ποδήλατα, έπαιζαν ξυλίκι και κυκλοφορούσαν με μελανιές στα πόδια. Τώρα η ατάκα έχει αντικατασταθεί από το «Αν ανοίξεις πάλι το play station, σε... σκότωσα». Και αυτό διότι τα παιδιά κυρίως των υποβαθμισμένων αστικών κέντρων, στα οποία οι χώροι άθλησης και παιχνιδιού εξέλιπαν έχουν χάσει ένα από τα βασικότερα «εργαλεία» για την ανάπτυξή τους, το κινητικό παιχνίδι.

Αχτίδα φωτός στο τούνελ

Τα μεγάλα εμπόδια που προέκυψαν, πριν από ενάμιση χρόνο περίπου στην ομαλή συνέχιση της λειτουργίας των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ), όλο και αυξάνονται, με αποτέλεσμα η σημαντική αυτή κρατική προνοιακή δομή να συρρικνώνεται και να αντιμετωπίζει πλέον τεράστια προβλήματα.

SΟS για τα παιδιά του play station

«Σε καθημερινή βάση ο γιος μου δεν γυμνάζεται. Μόνο δύο ώρες την εβδομάδα, όσο διαρκεί το μάθημα της Φυσικής Αγωγής στο σχολείο. Δυστυχώς, δεν υπάρχει ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος για περισσότερη άσκηση αφού οι συνθήκες είναι τέτοιες που δεν αφήνουν περιθώρια για οργανωμένο αθλητισμό ή για το σημαντικότερο από όλα σε αυτή την ηλικία... το παιχνίδι».

Τα παιδιά δεν μπορούν πλέον να γράψουν με στυλό!

Όλο και περισσότεροι γονείς εκφράζουν την ανησυχία τους για το κατά πόσο η νέα τεχνολογία, δηλαδή οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, επηρεάζουν την ικανότητα των παιδιών τους στο να γράφουν με μολύβι ή στυλό.

Δεν είναι μόνο που η καλλιγραφία πάει… περίπατο, αφού τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας μαθαίνουν να γράφουν στο πληκτρολόγιο ενός υπολογιστή και δεν εξασκούνται αρκετά στο γράψιμο με το μολύβι, αλλά και άλλες βασικές κινητικές ικανότητες του ατόμου.