Θυμάστε που σας είχαμε ενημερώσει για τις
εκπαιδευτικές δράσεις του ΚΘΒΕ (2009-2010); Σε σημερινό
δημοσίευμα της εφημερίδας "Μακεδονία" δημοσιεύτηκαν οι πρώτες εντυπώσεις. Διαβάζουμε, λοιπον, τα παρακάτω:
Τέσσερις ηθοποιοί -που μόλις είχαν γνωριστεί- κάνουν την πρώτη ανάγνωση ενός κειμένου, για το οποίο προσπαθούν να βρούνε χορηγούς ώστε να γίνει και σενάριο ενός ντοκιμαντέρ. Θέμα του, τρεις έλληνες ποιητές, οι “Σολωμός - Σεφέρης - Ελύτης”, όπως είναι και ο τίτλος του εκπαιδευτικού προγράμματος του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ), το οποίο απευθύνεται σε μαθητές γυμνασίων και λυκείων.
Η Ανέτα Λιάπτση, η Δέσποινα Σαρόγλου και η Στέλλα Σμουλιώτη μαζί με τον κύριο της παρέας Νέλσωνα-Ορφέα Λούκα κάθησαν απέναντι από τα παιδιά και με έντονο ύφος, σαν δικαστές και συνήγοροι, και με δυνατές φωνές, ικανές να ξαφνιάσουν και ταυτόχρονα να κάνουν να σιωπήσουν και οι πλέον ανήσυχοι μαθητές, απήγγειλαν αποσπάσματα από τη “Γυναίκα της Ζάκυνθος”.
Στο 5ο Γυμνάσιο Σταυρούπολης, σχεδόν άναυδη η τάξη, παρακολουθεί συνέχεια τους ηθοποιούς να αλλάζουν ρόλους, να γίνονται πρόσωπα μέσα στον “Νιζίνσκι” του Σεφέρη ή στο “Φωτόδενδρο” του Ελύτη, να αναδεικνύουν τη μουσική του στίχου, κάποια από τα νοήματά του, που τα ψάχνουν εκεί, μπροστά στους μαθητές-θεατές, κρατώντας σημειώσεις, όπως γίνεται στις πρόβες. Την ίδια ώρα, οι πρωταγωνιστές της ιδιότυπης αυτής παράστασης αγωνιούν για το εάν θα δοθεί η χορηγία του πλούσιου Αμερικανού ώστε να αρχίσει το γύρισμα του ντοκιμαντέρ, ενώ άλλοι βρίσκουν στο διάλειμμά της πρόβας την ευκαιρία να τηλεφωνήσουν στους αγαπημένους τους.
Διπλό μάθημα
Ο σκηνοθέτης της παράστασης Νίκος Βουδούρης θέλησε, και πέτυχε, να δείξει τα δύο πρόσωπα της θεατρικής πράξης: Το δημόσιο, το επίσημο, αυτό δηλαδή που εκτυλίσσεται μπροστά στο κοινό και το ιδιωτικό, με τις δικές του αγωνίες, που το βιώνουν οι ηθοποιοί στα καμαρίνια.
Μάθημα διπλό. Όχι μόνο οι μαθητές οσμίζονται κάτι από τη τέχνη του ηθοποιού, αλλά αντιλαμβάνονται πως η ποίηση δεν είναι ένα πληκτικό μάθημα. Περιέχει τη μουσική των λέξεων και νοήματα που μπορούν να τα βρουν και, κυρίως, να τα κατανοήσουν. Ό,τι κι αν συμβαίνει, το σίγουρο είναι ότι τα παιδιά της Γ3, όπως και τόσα άλλα παιδιά πριν από αυτά, χάρηκαν την παράσταση και το απέδειξαν με το χειροκρότημά τους.
Δέσποινα Σαρόγλου, ηθοποιός: “Τις περισσότερες φορές η αμηχανία είναι έκδηλη, και αυτό συμβαίνει διότι τα παιδιά δεν έχουν μεγάλη επαφή με τέτοιου είδους θεάματα, καθώς έχουν εγκλωβιστεί στο παράθυρο της τηλεόρασης και του υπολογιστή”.
Στέλλα Σμουλιώτη, ηθοποιός: “Προσπαθώ όταν διατυπώνω τις εικόνες να τους λέω ‘Προσέξτε αυτό που λέω, δείτε αυτή την εικόνα’, για να νιώσω ότι με παρακολουθούν. Αρχικά μας αντιμετωπίζουν με κάποια δυσπιστία, αλλά στο τέλος ακόμη κι αν κάποιος θελήσει να επιβάλει τη ζωηράδα του, η υπόλοιπη τάξη τον βάζει στη θέση του”.
Νέλσων-Ορφέας Λούκας, ηθοποιός: “Αυτά τα παιδιά βλέπουν τι συμβαίνει στο θέατρο, ότι δεν είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Θέλω να τα κάνω να νιώσουν πως και εγώ είμαι κοντά τους, τους μοιάζω”.
Ανέτα Λιάπτση, ηθοποιός: “Στόχος είναι τα παιδιά να ακούσουν τον ποιητικό λόγο, αλλά να έρθουν και σε επαφή με το θέατρο. Νομίζω πως το κάνουν. Και ίσως να αναρωτηθούν: ‘Μήπως να πάμε και μια φορά μόνοι μας;’”.
Τσιτιρίδου Παρθενόπη, φιλόλογος, υποδιευθύντρια 5ου Γυμνασίου: “Αυτό το δρώμενο μας βοηθά πολύ στη διδασκαλία, και μάλιστα σε ένα τόσο δύσκολο θέμα όπως είναι η ποίηση. Βοηθά τα παιδιά να πάρουν κάποια μηνύματα”.
Πωλίνα, μαθήτρια: “Όλα ήταν καταπληκτικά, είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, ήταν κάτι ξεχωριστό. Με ξάφνιασε που τα έλεγαν τόσο ωραία”.
