Ενας πολύ χρήσιμος τρόπος να κρυφοκοιτάξει κανείς στο μυαλό και στην ψυχή ενός παιδιού είναι πάντα το παιχνίδι: τι βάζει τις κούκλες ή τις φιγούρες του να κάνουν, τι να συζητήσουν, πώς τις καθοδηγεί να συμπεριφέρονται. Μπορεί κανείς να αφουγκραστεί πολλά παρακολουθώντας ένα παιδί να παίζει «σχολείο», «οικογένεια» κ.λπ. Το τελευταίο διάστημα η 6χρονη Κατερίνα παίζει πολύ συχνά «καραντίνα». «Εχει μια οικογένεια playmobil που τα μέλη της λέει ότι είναι σε καραντίνα. Μαγειρεύουν, διασκεδάζουν αλλά και συζητούν συχνά πώς αισθάνονται, τι τους λείπει, πόσο ανησυχούν μην κολλήσουν τον κορωνοϊό», λέει η μαμά της Ελένη Παππά. «Καταλαβαίνω ότι η κατάσταση που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες την απασχολεί πολύ, παρότι σπάνια μου μιλά για το πώς αισθάνεται». Η Κατερίνα τις πρώτες ημέρες του εγκλεισμού παραπονιόταν συχνά ότι της έλειπαν οι φίλοι της, οι βόλτες, ακόμα και το σχολείο. «Μετά συνήθισε. Ακόμη και τώρα που μπορούμε να κινούμαστε εκτός σπιτιού χωρίς περιορισμούς, δύσκολα πείθεται να βγει».