Με πρόσφατη υπουργική απόφαση 139101/ΓΔ4 (ΦΕΚ 3674/28-08-2018) του υπουργείου Παιδείας μπαίνουν ανυπέρβλητα εμπόδια στην εγγραφή ανήλικων μαθητών στα Εσπερινά Γυμνάσια.
Η συγκεκριμένη απόφαση απαιτεί από τους ανήλικους μαθητές να προσκομίσουν: α) αντίγραφο του βιβλιαρίου εργασίας (είναι απαραίτητη σύμφωνα με τον νόμο η έκδοσή του προκειμένου να εργαστεί κάποιος ανήλικος), β) εκτύπωση από το σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ», από την οποία προκύπτει η σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου.
Για να γίνουν αντιληπτές οι συνέπειες, θυμίζουμε ότι μιλάμε για υποχρεωτική εκπαίδευση, μιλάμε για ανήλικους μαθητές με συγκεκριμένη κοινωνική ταυτότητα, μιλάμε για περίπου 70 Εσπερινά Γυμνάσια και πάνω από 5.000 μαθητές!
Δεν γνωρίζουν για την ανεργία;
Δεν έχει ακούσει τίποτε το υπουργείο Παιδείας για τη μεγάλη ανεργία που «ματώνει» τη χώρα μας, ιδιαίτερα στα μνημονιακά χρόνια;
Δεν γνωρίζει το υπουργείο Παιδείας ότι στην αγορά εργασίας επικρατεί κυριολεκτικά μια ζούγκλα, όπου η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία (ιδιαίτερα ανήλικων μαθητών) είναι καθεστώς;
Δεν γνωρίζει, άραγε, ότι οι έλεγχοι του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) είναι από ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι, λόγω της τεράστιας υποστελέχωσής του; Δεν γνωρίζει ότι αν τολμήσει κάποιος να κάνει καταγγελία στο ΣΕΠΕ κινδυνεύει με απόλυση την ίδια μέρα;
Προφανώς όλα αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά, γιατί είναι οι μνημονιακοί νόμοι της τελευταίας δεκαετίας, όλων των κυβερνήσεων, που έχουν διαμορφώσει αυτή την εργασιακή ζούγκλα. Τώρα τι ζητάει;
Αυτές τις μέρες, γονείς ανήλικων μαθητών που είχαν βρει στέγη στα Εσπερινά Γυμνάσια βρέθηκαν σε απόγνωση όταν οι εκπαιδευτικοί τούς έλεγαν ότι για να συνεχίσουν τα παιδιά τους τη φοίτηση στο σχολείο θα έπρεπε να φέρουν βιβλιάριο ενσήμων!
Εκπαιδευτικά σωματεία και φορείς, όπως η ΕΛΜΕ Πειραιά, επισημαίνουν σε ανακοίνωσή τους πως «είναι γνωστό ότι στα εσπερινά σχολεία βρίσκουν σχολική στέγη μια σειρά παιδιών που αντιμετωπίζουν σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, ανεξάρτητα από το αν δουλεύουν ή όχι. Προβλήματα τα οποία έχουν οξυνθεί τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής. Τι θα γίνει με αυτούς τους μαθητές, όταν δεν υπάρχει σήμερα η παραμικρή κοινωνική πρόνοια και μέριμνα; Θα τα πετάξουμε έξω και από το σχολείο;»
Και συνεχίζει το σωματείο των καθηγητών: «Αν ψάχνουν για μαθητές που πάνε εκ του πονηρού σε εσπερινά σχολεία, τους ενημερώνουμε ότι τα πλουσιόπαιδα μπορούν να εξασφαλίσουν και βιβλιάριο εργασίας και εκτύπωση από το σύστημα “ΕΡΓΑΝΗ”. Αντίθετα, αυτοί που δεν μπορούν είναι τα παιδιά της εργατικής τάξης, που παλεύουν να βγάλουν ένα μεροκάματο, συνήθως ανασφάλιστοι και αδήλωτοι».
Το προφίλ των εσπερινών σχολείων
Το πρώτο 6τάξιο Εσπερινό Γυμνάσιο λειτούργησε κατά το σχολικό έτος 1934/35 με φορέα τον Φοιτητικό Εκπαιδευτικό Σύνδεσμο, ενώ από παλιότερα (1901) ακόμα λειτουργούσαν η Σχολή Εμποροϋπαλλήλων και διάφορες τεχνικές σχολές.
Μέχρι, όμως, την εποχή εκείνη η νυχτερινή εκπαίδευση λειτουργούσε σχεδόν αποκλειστικά με πρωτοβουλίες ιδιωτικών φορέων και βρισκόταν έξω από το πλαίσιο του επίσημου εκπαιδευτικού συστήματος.
Από τη δεκαετία του ’50 (Ν. 3094/54 και Ν. 3971/59), κυρίως, αρχίζουν να λειτουργούν εσπερινά σχολεία στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και η θεσμοθέτησή τους συνδέθηκε με την προσπάθεια καταπολέμησης του αναλφαβητισμού που στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες είχε απλωμένα τα δίχτυα του στο 80% του ελληνικού πληθυσμού.
Εσπερινά Δημοτικά σχολεία λειτουργούσαν στην Ελλάδα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Οι μαθητές που φοιτούν στα εσπερινά σχολεία έχουν στη συντριπτική τους πλειονότητα μια μακρά εκπαιδευτική ιστορία αποτυχιών και απορρίψεων στα ημερήσια Δημοτικά και Γυμνάσια.
Στο πλαίσιο αυτό είναι φανερό ότι τα εσπερινά σχολεία δίνουν τη δυνατότητα ολοκλήρωσης της φοίτησης στην υποχρεωτική εκπαίδευση και συνέχισής της στο Λύκειο.
Ετσι η απουσία εσπερινής εκπαίδευσης σε περιοχές με πολύ υψηλά ποσοστά διαρροής από το υποχρεωτικό σχολείο (ν. Λασιθίου, ν. Ροδόπης, ν. Κυκλάδων, ν. Ευρυτανίας, ν. Ρεθύμνης, ν. Ζακύνθου κ.λπ.) «αφοπλίζει» δεκάδες χιλιάδες εφήβους και νέους από τη δυνατότητα να συνεχίσουν τις σπουδές τους χωρίς να εγκαταλείψουν την εργασία τους.
Σύμφωνα με τον εκπαιδευτικό Κώστα Καραβίδα, ο μαθητικός πληθυσμός των νυχτερινών σχολείων «στοιχειοθετεί το προφίλ μιας μερίδας κοινωνικά άτακτων ή αταξινόμητων κοινωνικών υποκειμένων: μετανάστες, ανήλικοι με παραβατική ή επιθετική συμπεριφορά, ενήλικοι εργαζόμενοι, άνθρωποι που για διάφορους λόγους εγκατέλειψαν την εκπαίδευση σε νεαρή ηλικία και που σχεδιάζουν νέο ξεκίνημα ζωής με ζηλευτή θέληση, βιοπαλαιστές, μουντζουρωμένα χέρια και καθαρό βλέμμα, παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, νοητική υστέρηση, σοβαρές ασθένειες και ψυχολογικά προβλήματα, αδύναμα συμπαθητικά πλάσματα, “κακοί” μαθητές πρωινών σχολείων, η, κατά την κοινή γνώμη, “αλητεία” της γειτονιάς, παιδιά με θητεία στα ναρκωτικά ή στις μικροκλοπές, ένας κόσμος ανθρώπων ρευστός και αβέβαιος μέσα στη σύγχυση μιας ζωής που τάραξε νωρίς τις ευθείες γραμμές της κανονικότητας συνιστά το αντιφατικό και εκρηκτικό μίγμα των μαθητών που θητεύουν στα θρανία της ανάγκης. Ανθρωποι, με δυο λέξεις, που παλεύουν με τον χρόνο και τα χρόνια» και τώρα ωθούνται να ξαναγυρίσουν στον εφιάλτη από τον οποίο προσπαθούν να ξεφύγουν.
«Και τι θα κάνω εγώ τώρα, κύριε;» είπε ο 16χρονος Γ. Τζ. που είχε βρει καταφύγιο στο Εσπερινό Γυμνάσιο Μοσχάτου ύστερα από μια μαύρη σχολική πορεία αποτυχιών σε πρωινό σχολείο. Πορεία που συνδεόταν με ένα νήμα με τη φτώχεια και την ορφάνια.
«Μπορείτε να μου βρείτε εσείς μια δουλειά που να κολλάνε και ένσημα;»
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου