Αγαπημένε μου Ματιέ,
Αγαπημένε μου Τομά,
Όταν ήσαστε μικροί, έμπαινε καμιά φορά στον πειρασμό να σας κάνω δώρο τα Χριστούγεννα ένα βιβλίο, έναν Τεντέν, για παράδειγμα. Μετά θα το κουβεντιάζαμε μαζί. Τον ξέρω καλά τον Τεντέν, έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του πολλές φορές.
Δεν το έκανα ποτέ, θα ήταν μάταιο. Δεν ξέρατε να διαβάζετε. Δεν θα μάθετε ποτέ να διαβάζετε. Τα Χριστουγεννιάτικα δώρα σας θα είναι , μέχρι το τέλος, κύβοι ή αυτοκινητάκια…
Τώρα που ο Ματιέ έφυγε για να πάει να ψάξει την μπάλα του σε ένα μέρος όπου δεν μπορούμε πια να τον βοηθήσουμε να τη βρει, τώρα που ο Τομά, πάντα στη Γη, πετάει όλο και περισσότερο στα σύννεφα, εγώ θα σας προσφέρω, παρ’ όλα αυτά, ένα βιβλίο. ‘Ένα βιβλίο που έγραψα για εσάς. Για να μη σας ξεχάσουν, για να μην είστε μονάχα μια φωτογραφία σε μια ταυτότητα αναπήρου. Για να γράψω όσα δεν σας είπα ποτέ. Τις τύψεις μου, ίσως. Δεν υπήρξα πολύ καλός πατέρας. Ήταν πολλές οι φορές που δεν σας άντεχα, που μου ήταν δύσκολο να σας αγαπώ. Μαζί σας χρειαζόταν αγγελική υπομονή, κι εγώ δεν είμαι άγγελος.
