Σε αυτή την κολεκτίβα δεν υπάρχουν λέξεις όπως «ξένο», «διαφορετικό», «περίεργο». Δεν υπάρχουν αποστάσεις ανάμεσα στους ανθρώπους.
Η σκηνή σε ένα ισόγειο της οδού Πίψου, στα Ξυλάδικα της Θεσσαλονίκης, είναι στην κορύφωσή της. Οι νεαροί ηθοποιοί που παριστάνουν δύο παρέες παιδιών ενός χωριού, συγκρούονται μεταξύ τους. Οι ήρωες του Γουτού Γουπατού, του διηγήματος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, αναβιώνουν από τους «Εν Δυνάμει». Είναι μία κολεκτίβα καλλιτεχνών, με και χωρίς αναπηρία. Έτσι συστήνονται. Πάνω στο σανίδι εμείς είδαμε μία παρέα νεαρών οι οποίοι δίνουν μία γροθιά στο κατεστημένο. Και είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τους «με» από τους «χωρίς» αναπηρία. Αν θέλεις, μάλιστα, δεν τους ξεχωρίζεις καθόλου.