Ζωγραφική : ένα όπλο στα χέρια μας.

Ποτέ δεν τα κατάφερα στη ζωγραφική. Σπιτάκι, δεντράκι, σύννεφα, ήλιος και ουρανός. Μέχρι εκεί φτάνουν οι ικανότητές μου. Και ίσως για αυτό το λόγο προτιμώ τα σκίτσα του υπολογιστή και τις φωτογραφίες στο μάθημά μου. Εδώ και 2 μήνες όμως ένας μικρός Πικάσο αναγκάζεται να βγαίνει από μέσα μου καθημερινά, αφού οι ζωγραφιές αποτελούν έναν από τους λίγους τρόπους επικοινωνίας μου με τον Στ., έναν κωφό μαθητή που δεν γνωρίζει νοηματική (ακόμα) και δεν μπορεί να εκφραστεί μέσω του προφορικού λόγου. Χωρίς γλώσσα προσπαθεί να επικοινωνήσει δείχνοντας αυτό που θέλει να πει. Έτσι, βάλαμε την ζωγραφική στη ζωή μας για να μπορούμε να συννενοούμαστε. Και ενώ στην αρχή ζωγράφιζε μόνο για να δείξει τι εννοεί ή να απαντήσει στις ερωτήσεις μου, τώρα πια ζωγραφίζει τις έννοιες που θέλει να μάθει στη νοηματική. Υποβρύχια, αίματα, βουνά και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς αποτυπώνονται με ή χωρίς χρώμα στο χαρτί και μεταμορφώνονται σε λέξεις και νοήματα.

Σημαντικά βήματα κατά του εκφοβισμού

«Ο σπασίκλας», «Η χοντρή», «Οι καρ...λες του Facebook» - το γνωστό γκρουπ με εκατοντάδες φωτογραφίες ανυποψίαστων ανήλικων κοριτσιών απ’ όλη την Ελλάδα, που κάποιος συγκέντρωσε από ανοιχτά προφίλ και τις εξέθετε. Είναι μερικές μόνο από τις περιπτώσεις που στοχοποιούνται ανήλικοι με την ανάρτηση στο Διαδίκτυο φωτογραφιών τους ή βίντεο, - συχνά αλλοιωμένων- που μπορεί να τραβήχτηκαν εν αγνοία τους και συνοδεύονται κατά κανόνα από υβριστικά ή χλευαστικά σχόλια. Ανήλικοι; Οχι μόνο! Ο καθένας μπορεί -ως χρήστης του Διαδικτύου- να βρεθεί προ εκπλήξεως: ένα ψεύτικο προφίλ με το ονοματεπώνυμό του, τη φωτογραφία του, ειρωνείες ή ύβρεις. Χωρίς αμφιβολία, ο εκφοβισμός, διαδικτυακός και μη, με θύματα παιδιά, έχει πάρει πλέον τεράστιες διαστάσεις.

Η Επανάσταση των Σχολείων του Δάσους και στην Ελλάδα: φύλλα, κορμοί και μαθήματα ζωής

Είναι ένα παγωμένο πρωινό στο Klampeborg, προάστιο της Κοπεγχάγης. Καμιά τριανταριά μικρά παιδιά παίζουν στο δάσος. Μπαινοβγαίνουν ανάμεσα από τα δέντρα, άλλα τρώνε τα σνακ τους σε χαλάκια πικ νικ, ένας δάσκαλος παίζει κιθάρα και μερικά τον παρακολουθούν. Μοιάζει με εκδρομή σχολείου, αλλά δεν είναι. Είναι το ίδιο το σχολείο!

Xρήση κινητών τηλεφώνων εντός σχολικού χώρου

Δύο υπουργικές αποφάσεις  είναι σε ισχύ για τη χρήση των κινητών τηλεφώνων εντός των σχολικών χώρων. Πρόκειται για τις αποφάσεις  132328/Γ2/7-12- 2006 Υ.Α και την 100553/Γ2/4-9-2012 Υ.Α. που συμπληρώνει αυτήν του 2006.

Ανοιχτά σχολεία σε ανοιχτές κοινωνίες

Ανοιχτό σχολείο είναι το σχολείο εκείνο το οποίο πέρα από τη μάθηση και αγωγή που παρέχει στα παιδιά ανταποκρίνεται στις σύγχρονες κοινωνικές προκλήσεις και στις ανάγκες τους, τα εκπαιδεύει στις ανθρωπιστικές αξίες, στη δημοκρατία, στο σεβασμό και στη διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και σε δεξιότητες κοινωνικής και προσωπικής ανάπτυξης όπως η συνεργασία, η αυτοεκτίμηση, ο σεβασμός και η αποδοχή του άλλου, η αλληλεγγύη κ.λ.π. μέσα από δράσεις και προγράμματα βιωματικού χαρακτήρα.

Η αφγανή δασκάλα που αφιερώθηκε στην εκπαίδευση μικρών προσφύγων

Αφιέρωσε τη ζωή της στην εκπαίδευση αφγανών κοριτσιών προσφύγων στο Πακιστάν. Πρόσφυγας και η ίδια από το Αφγανιστάν η δασκάλα Ακίλα Ασίφι είναι η φετινή νικήτρια του Βραβείου Προσφύγων Νάνσεν της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Η 49χρονη δασκάλα τιμήθηκε για τη γενναία και ακούραστη αφοσίωσή της στην εκπαίδευση αφγανών κοριτσιών που ζουν στο προσφυγικό χωριό Κοτ Τσαντάνα στο Πακιστάν, την ώρα που και η ίδια προσπαθεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες της ζωής στην εξορία. Παρά τους ελάχιστους πόρους και τις αξιοσημείωτες πολιτισμικές προκλήσεις, η Ασίφι έχει διδάξει χίλια κορίτσια στο στάδιο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Πάνω από 2,6 εκατομμύρια Αφγανοί ζουν σήμερα στην εξορία και πάνω από τους μισούς είναι παιδιά. Η πρόσβαση στην εκπαίδευση είναι ζωτικής σημασίας για τους πρόσφυγες για να επαναπατριστούν, να μετεγκατασταθούν ή να ενταχθούν στην τοπική κοινότητα με επιτυχία. Ωστόσο, εκτιμάται ότι σε όλο τον κόσμο μόνο ένα στα δύο παιδιά - πρόσφυγες έχουν τη δυνατότητα να πάνε στο δημοτικό και μόνο ένα στα τέσσερα παιδιά πηγαίνουν στο γυμνάσιο. Για τα παιδιά - πρόσφυγες από το Αφγανιστάν που ζουν στο Πακιστάν, το ποσοστό είναι ακόμα μικρότερο, καθώς το 80% περίπου των παιδιών αυτών δεν πηγαίνει σήμερα στο σχολείο.