Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Αλλάζοντας τον μικρό γκρινιάρη

Φωνές, ένταση και ένα παιδί που κλαψουρίζει, γκρινιάζει και εξαντλεί τα όρια της υπομονής μας προκειμένου να κάνει «το δικό του»... Η εικόνα είναι οικεία για τους περισσότερους γονείς, που απελπισμένα αναρωτιούνται με ποιον τρόπο μπορούν να βάλουν φρένο στην γκρίνια του παιδιού, για την οποία οι έρευνες υποστηρίζουν ότι ανήκει στους ήχους που αποσυντονίζουν περισσότερο τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Με άλλα λόγια, δικαιολογημένα η γκρίνια μάς εκνευρίζει, αλλά από την άλλη μεριά, αντιδρώντας με οργή, δεν θα καταφέρουμε να την περιορίσουμε. Αφού, λοιπόν, πρώτα αποκλείσουμε το ενδεχόμενο το παιδί να γκρινιάζει επειδή πονάει ή είναι άρρωστο, πρέπει να καταστρώσουμε ένα αποτελεσματικό πλάνο, ώστε ο μικρός γκρινιάρης να αλλάξει συμπεριφορά. 

Η βία γεννιέται στο DNA;

Κάθε χρόνο, 1,6 εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από εγκληματικές πράξεις βίας, η οποία θα μπορούσε να οριστεί γενικά ως χρησιμοποίηση της δύναμης του βιαιοπραγούντος για την επιβολή της θέλησής του σε άλλους. Γιατί λοιπόν μερικοί εκφράζουν τα αντικοινωνικά χαρακτηριστικά της βίας, ενώ άλλοι όχι; Είναι η αποκλίνουσα αυτή συμπεριφορά στο «αίμα» τους, στα γονίδιά τους δηλαδή, που τους κάνει επιρρεπείς; Μήπως φταίει η ανατροφή/ διαπαιδαγώγηση, το περιβάλλον δηλαδή, ή και τα δύο; Υπάρχει συναφής αξιόλογη επιστημονική αλήθεια; Μπορεί η γνώση της γενετικής έρευνας και οι γνωσιακές επιστήμες να απαντήσουν μέσω της επιστημονικής κατανόησης της πραγματικότητας, απαλλαγμένης από ρατσιστικές εκτροπές;

Προβολή: Ζωόφιλη Δράση