Βιβλιοπαρουσίαση: Something Happened in Our Town

«Κάτι κακό συνέβη στην πόλη μας. Τα νέα ήταν στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στο διαδίκτυο. Οι μεγάλοι δεν σκέφτηκαν ότι τα παιδιά το γνώριζαν. Αλλά, τα παιδιά στη τάξη της κυρίας Γκαρσία είχαν ακούσει κάποια μεγαλύτερα παιδιά να μιλούν γι’ αυτό, και είχαν απορίες…» 

Με αυτόν τον τρόπο ξεκινάει το βιβλίο “Something happened in our town” των Marianne Celano, Marietta Collins και Ann Hazzard. Δύο παιδιά, η Έμμα και ο Τζος έμαθαν ότι κάτι συνέβη στην πόλη τους. Ένας μαύρος άντρας σκοτώθηκε από την αστυνομία. «Γιατί η αστυνομία τον πυροβόλησε;». «Μπορεί η αστυνομία να πάει στη φυλακή;» Αυτές και άλλες ερωτήσεις προκύπτουν στα σπίτια των δύο παιδιών. Δύο οικογένειες, μία λευκών και μία μαύρων συζητούν για τον πυροβολισμό ενός μαύρου άντρα από την αστυνομία. 

Καλλιεργώντας το θάρρος και την αυτοπεποίθηση στα παιδιά

Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που συχνά εμφανίζουν υπερβολικό θάρρος και εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους, ακόμα και όταν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για το αντίθετο.

Η γνωσιακή προκατάληψη έχει παρατηρηθεί έντονα και με συνέπεια σε ορισμένα επαγγέλματα, συμπεριλαμβανομένων των στελεχών επιχειρήσεων, των τραπεζιτών όπως και των ιατρών σε διαφορετικές χώρες και πολιτισμικά πλαίσια.

NYT: Οι κανόνες για ασφαλείς εναγκαλισμούς εν μέσω πανδημίας

Μία γυναίκα από τον Καναδά λαχταρούσε τόσο πολύ να αγκαλιάσει τη μητέρα της κατά τη διάρκεια της καραντίνας, που δημιούργησε ένα είδος «στολής», χρησιμοποιώντας έναν μουσαμά με μανίκια, έτσι ώστε οι δύο γυναίκες να μπορούν να αγκαλιάζονται με το πλαστικό χώρισμα ανάμεσά τους, αναφέρουν σε δημοσίευμά τους οι New York Times.

Πρόσκληση προς το εκπαιδευτικό προσωπικό όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης να συμμετάσχει σε ομάδες εστιασμένης συζήτησης του Ευρωπαϊκού προγράμματος «FAROS – Feature A protective environment fOr lgbti+personS».

Πρόσκληση προς το εκπαιδευτικό προσωπικό όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης να συμμετάσχει σε ομάδες εστιασμένης συζήτησης (focus group).

Σας προσκαλούμε να συμμετάσχετε στις ομάδες εστιασμένης συζήτησης (focus groups) που θα πραγματοποιηθούν στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού προγράμματος «FAROS – Feature A protective environment fOr lgbti+personS».

Το εν λόγω πρόγραμμα εστιάζει στον δημόσιο τομέα και τις συναφείς υπηρεσίες κάθε είδους (π.χ. παροχή υπηρεσιών σε εφορίες και δήμους, δημοτικά ιατρεία, υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής στήριξης, δικαστήρια, περιφέρεια κ.λπ.)

Άποψη: Νίκη Λυμπεράκη "Ο Θανάσης και η βολική μας άγνοια για τον αυτισμό"

Ανοίγοντας το facebook, το μάτι μου έπεσε πάνω στην ανάρτηση του κ. Ευάγγελου Ευαγγέλου: Πάνω από μία φωτογραφία με τη λέξη «autism» γράφει: «Επιτέλους και μια νότα αλλαγής στη ζωή μας! Ορισμένοι κάτοικοι του χωριού Πηγαδίων Ξάνθης κατάφεραν το ακατόρθωτο! Πέτυχαν να πείσουν τους ιδιοκτήτες της μονοκατοικίας που μισθώνει η οικογένειά μου, να μας ζητήσουν να φύγουμε γιατί έχουμε παιδί με αυτισμό και ενοχλεί τη γειτονιά! Συγχαίρω θερμά όλους όσους έχουν εμπλακεί σε αυτές τις ενέργειες! Μπράβο σας!!!» 

Τι πρέπει να πούμε στο νήπιο όταν ξεσπά σε δημόσιο χώρο;

Τα παιδιά κλαίνε. Ή φωνάζουν. Ή τα κάνουν και τα δύο ταυτόχρονα. Σίγουρα πάντως δεν είναι διακριτικές παρουσίες στον χώρο, και σίγουρα δεν τα αφορά καθόλου το πού βρίσκονται, όταν αισθάνονται την ανάγκη να ξεσπάσουν. Από την πλευρά μας, δεν αποκλείεται κάποιες φορές να αισθανόμαστε ντροπή για την ενόχληση που προκαλούμε στους γύρω μας, αλλά και να μας δημιουργείται η αίσθηση ότι όλοι όσοι παρακολουθούν μας κρίνουν για την ανατροφή που τους δίνουμε.

Η 14χρονη Σαλονικιά Bgirl Elli είναι το νέο μεγάλο ταλέντο του breakdance

Πίσω από το ψευδώνυμο Bgirl Elli κρύβεται η 14χρονη Έλλη που χορεύει breakdance από τα 10 της και κατακτάει τη μία διάκριση μετά την άλλη σε Ελλάδα και εξωτερικό, παρά το νεαρό της ηλικίας της. 

Όταν ήταν 7 χρονών τραυματίστηκε σοβαρά. Έπαθε εξάρθρωση ισχίου και εξαιτίας της νέκρωσης που ακολούθησε αναγκάστηκε να σταματήσει τη ρυθμική γυμναστική. Με δύο χειρουργεία, κάθε αθλητική δραστηριότητα, εκτός από την κολύμβηση, ήταν απαγορευμένη για λόγους αποκατάστασης. Και ενώ αγαπούσε τον αθλητισμό, λόγω ευαισθησίας που της έμεινε στη συγκεκριμένη περιοχή, ήταν δύσκολο να βρει ένα άθλημα, μέχρι που ανακάλυψε το breakdance. 

Eurostat: 76,2 εκατ. μαθητές εγγεγραμμένοι στην ΕΕ σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης το 2018

Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση χωρίζεται σε κατώτερο και ανώτερο επίπεδο. Το 2018, 18,3 εκατομμύρια μαθητές εγγράφηκαν στην κατώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τέλος, υπήρχαν 17,7 εκατομμύρια μαθητές στην ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση το 2018, καλύπτοντας τόσο στη γενική όσο και στην επαγγελματική κατεύθυνση. Η ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση συνήθως τελειώνει 12-13 χρόνια μετά την είσοδο των μαθητών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Το στοίχημα της τηλεκπαίδευσης σε κωφούς μαθητές

Με ενθουσιασμό επέστρεψαν οι μαθητές του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Κωφών και Βαρηκόων Λυκόβρυσης - Πεύκης στα θρανία. «Τους είχε λείψει πολύ το σχολείο», σχολιάζει η δασκάλα ειδικής αγωγής, κ. Κική Γεωργοπούλου, που μαζί με τους συναδέλφους της, υπερέβησαν εαυτόν, για να μπορέσουν να κρατήσουν ζωντανή την εκπαιδευτική διαδικασία και την επαφή με τα παιδιά. «Διδάσκουμε με βάση το δίγλωσσο και διπολιτισμικό μοντέλο» εξηγεί η ίδια, υπεύθυνη στο τμήμα της Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού για τη γλώσσα και τη γραπτή έκφραση, το πιο απαιτητικό σκέλος στην εκπαίδευση κωφών και βαρήκοων, όπως και εικαστικά. Η διδασκαλία στην τάξη γίνεται προφορικά μαζί με νοήματα και μετά αποκλειστικά στη νοηματική, που έχει διαφορετική δομή και σύνταξη. Χρησιμοποιούνται τα βιβλία των συμβατικών σχολείων, «ωστόσο ξαναγράφουμε το κείμενο, απλοποιώντας λεξιλογικά και συντακτικά το περιεχόμενο, διαφορετικά μεγάλο ποσοστό των λέξεων θα τους είναι άγνωστο».

CNN και «Sesame Street» ενώνουν τις δυνάμεις τους για να μιλήσουν στα παιδιά για τη βία και τον ρατσισμό

Επί οκτώ λεπτά και 46 δευτερόλεπτα -όσο δηλαδή χρειάστηκε ο άοπλος αφροαμερικανός Τζορτζ Φλόιντ να πεθάνει στα χέρια του λευκού αστυνομικού στην Μινεάπολη- η οθόνη του δορυφορικού τηλεοπτικού δικτύου για παιδιά Nickelodeon έγινε μαύρη την Τρίτη, ενώ ταυτόχρονα ακούγονταν ήχοι αναπνοής και εκπνοής και με λευκά γράμματα εμφανιζόταν στην οθόνη οι τελευταίες λέξεις του Φλόιντ. «Δεν μπορώ να αναπνεύσω».