Πολλές φορές γονείς, εκπαιδευτικοί, αλλά και τυχεροί ακροατές, έχουμε γίνει μάρτυρες αστείων σχολιασμών των παιδιών (μας). Τις περισσότερες από αυτές, οι άμεσα εμπλεκόμενοι ενήλικες (βλέπε γονείς), συνοδεύουμε το γέλιο ή τον θυμό των τριγύρω με τη γνωστή κίνηση φίμωσης του υποκειμένου, το γνωστό αμήχανο χαμόγελο, το προδοτικό κοκκίνισμα και, δοθείσης ευκαιρίας της εγκατάλειψης της σκηνής του εγκλήματος σε χρόνο Usain Bolt.
Εμείς εδώ, θα αντιγράψουμε μόνο το εξής σχόλιο
You are so lucky your kids can say anything even if socially unacceptable. You can simply yell at the lifeguard that you son has autism.
My son attends public spaces and he is on the opposite end of your spectrum. He doesn’t say anything. I wish he would.
Count your lucky stars!
Nea
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου