Πρόσωπο: Ράνια Μπουμπουρή

Από παιδί αγαπά το βιβλίο, γι’ αυτό και όλες οι επιλογές της στρέφονταν γύρω από τον χώρο των εκδόσεων, που μπορεί να είναι δύσκολος και απαιτητικός, αλλά τη γεµίζει από άποψη δηµιουργικότητας.

Η Ράνια Μπουμπουρή είναι φύση ανήσυχη και δημιουργική. Διαθέτει έναν οξυδερκή ενθουσιασμό, σιδηρά πειθαρχία, όρεξη για δουλειά, για γόνιμη συνεισφορά σε καθετί με το οποίο καταπιάνεται.

Λατρεύει υπέρµετρα τη γνώση και την πρόοδο. Γι’ αυτό, και δεν της λείπει η συγκινητική αφοσίωση στη συγγραφή παιδικών βιβλίων, η αυτοπεποίθηση, η διαισθητική αξιοποίηση της επιδεξιότητάς της, οι εκφραστικές της δυνατότητες που απογειώνουν τις πρωτότυπες ιστορίες των βιβλίων της.

Ο τρόπος που κατορθώνει να ελέγχει πλήρως όλες τις ικανότητές της είναι αξιοθαύμαστος. Ικανοποίηση για εκείνη σηµαίνει ότι έβαλες τα δυνατά σου για ένα αποτέλεσµα που δίνει χαρά και σε άλλους πέρα από σένα τον ίδιο ενώ η αγάπη και η αποδοχή των αναγνωστών της είναι ένας ακόμη λόγος για να μην σταματά να εξελίσσεται και ν’ αποφεύγει τη μεγάλη παγίδα, που δεν είναι άλλη από την ευκολία της επανάληψης.

H ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Πριν λίγες μέρες και συγκεκριμένα στις 11 Σεπτεμβρίου, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ψυχογιός» το νέο σας βιβλίο με τίτλο «Ένα τρελό τρελό Αριθμητάρι». Θέλετε να μας πείτε τι έχουν να περιμένουν από αυτό οι μικροί σας αναγνώστες;

Το «Τρελό τρελό Αριθμητάρι» είναι το δεύτερο βιβλίο αυτής της σειράς. Προηγήθηκε η «Τρελή τρελή Αλφαβήτα», που κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο, αγαπήθηκε πολύ και είναι όλο αυτό το διάστημα ανάμεσα στα best seller των Εκδόσεων Ψυχογιός. Στο Αριθμητάρι μας, λοιπόν, κάθε αριθμός συνδέεται με μία ιστορία. Για το 1, ας πούμε:

«Ένας κλέφτης, ένα βράδυ, χώθηκε σε ένα σπίτι

και να κλέψει, ήθελε, έναν θησαυρό.

Μα τον είδε μία γάτα, ένα φίδι, ένα σπουργίτι

και το είπαν και σε έναν πελαργό…»

Είναι μία ολόκληρη ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, ώστε να εξοικειωθούν τα παιδιά με την έννοια των αριθμών με τρόπο ευχάριστο και… πολύ τρελό. Συνοδεύεται από CD σε μελοποίηση του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου και μας τιμούν με τη φιλική συμμετοχή τους εξαιρετικοί καλλιτέχνες. Για παράδειγμα, τον αριθμό 6 τραγουδά ο Μανώλης Μητσιάς με τη συμμετοχή του Δημήτρη Σταρόβα, το 4 ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και τρεις αγαπημένες ηθοποιοί –η Μπέσυ Μάλφα, η Κατερίνα Παπουτσάκη και η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου–, το 5 ο Μάρκος Κούμαρης από τους Locomondo με τον Γιάννη Ζουγανέλη, το 11 η Ελένη Τσαλιγοπούλου… συμμετέχουν συνολικά 14 υπέροχοι καλλιτέχνες. Επίσης, έχουμε τη συμμετοχή 12 μουσικών και της 60μελούς παιδικής χορωδίας Viva Voce.

Τα βιβλία σας μάγεψαν το αναγνωστικό κοινό. Πόσο σας επηρέασε αυτή η αποδοχή των αναγνωστών, κυρία Μπουμπουρή;

Είναι ένας λόγος παραπάνω για να προσπαθώ να εξελίσσομαι και ν’ αποφεύγω μια μεγάλη παγίδα: την ευκολία της επανάληψης.

Γνωρίζουμε ότι είστε αρχισυντάκτρια στο ηλεκτρονικό περιοδικό www.diastixo.gr, επιμελήτρια εκδόσεων και μεταφράστρια. Οι ασχολίες σας απαιτούν συγκερασμό πολλών ικανοτήτων. Κατά την γνώμη σας είναι δύσκολο το επάγγελμα του δημοσιογράφου και του μεταφραστή και πόσο σας επηρέασε στα συγγραφικά σας βήματα;

Αγαπώ από παιδί το βιβλίο, γι’ αυτό και όλες οι επιλογές μου στρέφονταν από παλιά γύρω από τον χώρο των εκδόσεων – που ναι, είναι δύσκολος και απαιτητικός, αλλά με γεμίζει από άποψη δημιουργικότητας. Η συγγραφή για μένα δεν ήταν κάτι που προέκυψε τυχαία, αλλά ένα όνειρο που με συντροφεύει από μικρή.

Από τι εμπνέεστε ώστε να δημιουργήσετε μια νέα ιστορία;

Από την έκφραση ενός παιδιού, από κάτι αναπάντεχο που θα μου πει, από θέματα που αντιμετωπίζω ως μητέρα, από αναμνήσεις μου για ό,τι μ’ ευχαριστούσε ή με πλήγωνε όταν ήμουν μικρή, από μια εικόνα στον δρόμο – κάθε στοιχείο της ζωής μπορεί να πυροδοτήσει τη φαντασία.

Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;

Η έμπνευση είναι μία μαγική στιγμή – μπορεί να είναι κάτι πλούσιο που θα έρθει ορμητικά σαν κύμα ή κάτι μικρό που θα ξεπροβάλει δειλά και θα περιμένει λίγα δευτερόλεπτα, για να δει αν θα του δώσεις τη σημασία που του πρέπει.

Η αγάπη των παιδιών, ποια συναισθήματα σας δημιουργεί;

Ευγνωμοσύνη και γαλήνη.

Σας δίνει ελπίδα για το μέλλον;

Η αγάπη πάντα γεννά ελπίδα. Οι συνθήκες όμως ορίζουν την πραγματικότητα μας και το μέλλον μας, οπότε πρέπει όσο περνάει από το χέρι μας να αλλάζουμε τις συνθήκες αυτές που έχουν κάνει τη ζωή στην Ελλάδα σήμερα τόσο δύσκολη και το μέλλον τόσο δυσοίωνο.

Ποια είναι τα πιο γλυκά λόγια που έχετε ακούσει από τους μικρούς αναγνώστες, κυρία Μπουμπουρή;

Σε μια παρουσίαση σε βιβλιοπωλείο, ένα κοριτσάκι 4-5 ετών, αφού άκουσε το Νι από την «Τρελή τρελή Αλφαβήτα», το οποίο τραγουδά πολύ τρυφερά η Σαβίνα Γιαννάτου, μου είπε: «Α, τώρα κατάλαβα γιατί κάνατε έτσι το Νι. Επειδή είναι συγκιΝΗτικό».

Πώς μπορούμε να εμπνεύσουμε σ’ ένα παιδί την αγάπη για το βιβλίο; 

Αν αγαπάμε και οι ίδιοι το βιβλίο, σίγουρα θα βρούμε τον τρόπο. Εάν διαβάζουμε στο παιδί με αγάπη και όχι με την πίεση ότι είναι κάτι που πρέπει να γίνει, εάν μας βλέπει κι εμάς τους ίδιους ν’ απολαμβάνουμε την ανάγνωση, εάν λάμπουμε όταν του μιλάμε για ένα αγαπημένο βιβλίο, τότε είμαστε σε πολύ καλό δρόμο.

Πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε τη δημιουργικότητα των παιδιών;

Όταν το ενθαρρύνουμε να ασχολείται με δημιουργικές δραστηριότητες. Ας δει και τηλεόραση, αλλά αντί να δει παιδικά μία ώρα, ας δει μισή και την υπόλοιπη μισή ας ζωγραφίσει, ας παίξει με πλαστελίνη, ας το αφήσουμε να μας βοηθήσει με τις γλάστρες…

Πόσο σημαντικές είναι για τα παιδιά, οι ιστορίες για ήρωες; Πρέπει να έχουν ήρωες τα παιδιά;

Δεν θα έλεγα ότι πρέπει, θα έλεγα όμως ότι οι ήρωες βοηθούν τα παιδιά να προσδιορίσουν τις θετικές ποιότητες που θα ήθελαν και τα ίδια για τον εαυτό τους.

Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα καλλιεργεί τη φαντασία;

Ούτε τη φαντασία, ούτε τη φιλαναγνωσία. Ό,τι κάνουν οι δάσκαλοι ως μονάδες.

Σε μια εποχή που υπάρχουν πολλά ερεθίσματα και πολλά πράγματα που μπορούν να κάνουν τα παιδιά, πόσο εύκολο είναι να τα κερδίσει το διάβασμα;

Πολύ εύκολο και πολύ δύσκολο συνάμα. Πολύ εύκολο: αρκεί να πέσει στα χέρια τους αυτό το ένα μαγικό βιβλίο, που θα τους αρέσει τόσο πολύ, ώστε να τα κάνει να αγαπήσουν την ανάγνωση και να αναζητούν συνέχεια αυτή την απόλαυση. Πολύ δύσκολο: αν δε βρουν σύντομα αυτό το ένα μαγικό βιβλίο, ίσως απορρίψουν συνολικά την ανάγνωση ως απόλαυση.

Θεωρείτε ότι καταφέρνετε να δείτε τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών;

Είμαι σαράντα ετών, κι όμως νιώθω ότι ήμουν παιδί μόλις χθες. Με αυτά τα μάτια βλέπω τον κόσμο.

Υπάρχουν κάποια λόγια ή μια συμβουλή κάποιου που σας δίνουν δύναμη και τα επιστρατεύετε όταν υπάρχει ανάγκη;

«Τι κι αν σε δέρνουν δεκατρείς, αν δε σε δέρνει ο νους σου».

Κυρία Μπουμπουρή, τι σημαίνει για εσάς επιτυχία;

Η ικανοποίηση ότι έβαλες τα δυνατά σου για ένα αποτέλεσμα που δίνει χαρά σε πολλούς πέρα από σένα τον ίδιο.

Τι θα προτείνατε στα μικρά παιδιά να κάνουν τώρα που ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά;

Να εξηγούν στους γονείς τους τι νιώθουν και τι λαχταρά η ψυχή τους, διότι οι γονείς πιέζονται από την καθημερινότητα και μερικές φορές δεν καταλαβαίνουν ούτε τα πιο απλά. Ανάμεσά τους, κι εγώ.

ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Η Ράνια Μπουμπουρή είναι συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1974 στο Καρπενήσι, όπου πέρασε ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια με πολλά γέλια και πολλούς καβγάδες με τις τέσσερις αδελφές της. Στις πανελλήνιες εξετάσεις πέρασε πρώτη στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του Α.Π.Θ., όπου αρίστευσε στα μαθήματα λόγου και φιλοσοφίας με καθηγητές τους Δ.Ν. Μαρωνίτη και Γ. Βώκο αντίστοιχα.

Λατρεύει την παιδική λογοτεχνία και είναι μέλος του ελληνικού τμήματος της IBBY (International Board on Books for Young People) και της SCBWI (Society of Children’s Book Writers and Illustrators). Ζει με την οικογένειά της στην Αθήνα κι εργάζεται ως επιμελήτρια εκδόσεων και μεταφράστρια.

* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Μετέωρα» στις 19/9/2014.

Πηγή: Τα Μετέωρα