Το σκάνδαλο με το λεγόμενο «πείραμα Κέντλερ» είναι λίγο πολύ γνωστό: αποδείχτηκε ότι επί 30 έτη οι γερμανικές υπηρεσίες προνοίας εμπιστεύονταν παιδιά και εφήβους σε παιδεραστές, ακόμη και σε σεσημασμένους και σε καταδικασθέντες για σεξουαλικά εγκλήματα ποινικούς. Αυτό που τώρα αποκαλύπτεται με σχετική έκθεση που δημοσιοποιήθηκε στη Γερμανία είναι το εύρος του κυκλώματος. Εκτός από το Βερολίνο, την έδρα του Κέντλερ, στο δυσώδες σκάνδαλο είχαν εμπλακεί και άλλες πόλεις, όπως το Γκέτινγκεν, το Ανόβερο, το Τίμπιγκεν, κ.ά. Την έρευνα που κατέληξε στην προαναφερθείσα έκθεση έκανε το Πανεπιστήμιο του Χίλντεσαϊμ για λογαριασμό της διοίκησης του Βερολίνου.
Ο παιδεραστής Χέλμουτ Κέντλερ (ο οποίος ήταν «παιδαγωγός», «ψυχολόγος», «σεξουαλικός ερευνητής», «πανεπιστημιακός» σε παιδαγωγική έδρα και συγχρόνως διηύθυνε και Παιδαγωγικό Κέντρο στο Βερολίνο) διέπραξε και ο ίδιος βιασμούς παιδιών και συναφή εγκλήματα, ουδέποτε όμως τιμωρήθηκε. Αντιθέτως, πέθανε το 2008 απολαμβάνοντας γενική εκτίμηση.
Η έκθεση βασίστηκε στις μαρτυρίες πέντε θυμάτων. Δύο από εκείνα τα πέντε παιδιά είχαν παραδοθεί από τις γερμανικές αρχές στους παιδεραστές σε ηλικία 5 ετών. Τα υπόλοιπα τρία μεταξύ 13 και 15 ετών. Πλέον, ως ενήλικες, πήραν κάποια εκδίκηση για τα μαρτύρια που υπέστησαν στη ζωή τους.
Τα γερμανικά μέσα έδωσαν προβολή στο θέμα, θυμίζοντας πόσο αξιοσέβαστος «ειδικός» στη «σεξουαλική απελευθέρωση» υπήρξε ο Κέντλερ στην εποχή του. Τη δεκαετία του ’70 και στο πλαίσιο του «ερευνητικού έργου» του είχε πείσει τις κρατικές υπηρεσίες να τον βοηθήσουν. Ετσι του έδωσαν το «ελεύθερο» να πλασάρει σε παιδεραστές εφήβους που αλήτευαν και εκπορνεύονταν. Ουσιαστικά οι παιδεραστές έπαιρναν τα παιδιά σαν ανάδοχοι γονείς και κατόπιν τα βίαζαν με την άδεια του κράτους. Για τον Κέντλερ έπρατταν άριστα, διότι ο «καθηγητής» φρονούσε ότι μόνο αν υπάρχει σεξουαλική σχέση ο άνδρας αγαπάει το παιδί «του»… Το θέμα είναι ότι αυτός ο τύπος δεν δούλευε μόνος του.
Του συμπαραστάθηκε ολόκληρο δίκτυο αξιωματούχων, οι οποίοι έπαιρναν παιδιά από τα ορφανοτροφεία και τα παρέδιδαν στους παιδεραστές. «Αυτό το δίκτυο διευκόλυνε τους βιασμούς των παιδιών σε όλη τη Γερμανία, θεσμοθέτησε την κακοποίηση και προστάτευσε τους δράστες» αναφέρει επί λέξει η έκθεση, που επιπλέον δημοσιοποιεί και ονόματα παιδεραστών. Αυτοί οι κύριοι υπήρξαν επαγγελματίες της εκπαίδευσης, δάσκαλοι, διευθυντές οικοτροφείων και καθηγητές παιδαγωγικής… Από τα στοιχεία της έκθεσης προέκυψε ότι το δίκτυο γεννήθηκε από τις φιλίες που αναπτύχθηκαν στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν όπου σπούδασαν πολλοί από τους βιαστές.
Στις συγκλονιστικές καταθέσεις των θυμάτων περιλαμβάνονται προτάσεις σαν αυτήν που ακολουθεί: «Μας έλεγαν πώς ό,τι μας έκαναν ήταν φυσιολογικό, κάτι που συμβαίνει μεταξύ πατέρων και υιών, ότι δεν υπήρχε τίποτα κακό σε αυτό». Μάλιστα είχαν και προνόμια όσα παιδιά δεν αντιδρούσαν στον βιασμό τους, κάποιο παιχνίδι ή την άδεια για ξενύχτι. Ωστόσο το σύνηθες ήταν η πλήρης εγκατάλειψη των παιδιών μετά τους βιασμούς τους. Στην έκθεση αναφέρεται ότι ένας από τους «παιδαγωγούς» που έπαιξε ρόλο αναδόχου πατρός για να βιάζει δεν έβλεπε καθόλου τα παιδιά «του» και δεν τα φρόντιζε στο παραμικρό. Εκείνα τα άτυχα παιδιά που έπεσαν στα χέρια των παιδεραστών εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους.
Η Corriere della Sera, προβάλλοντας την είδηση για την τρομερή έκθεση από τη Γερμανία, έγραψε κάτι πολύ σωστό για τη διαπλοκή παραφρόνων εγκληματιών και κράτους: «Στη βάση του ‘‘πειράματος Κέντλερ’’ υπάρχει ένα πολύ επικίνδυνο μείγμα. Ενώνονται οι λεγόμενες ‘‘επιστημονικές θεωρίες’’, οι οποίες χρησιμοποιούνται για τη δικαιολόγηση της βίας, με τη θεσμική εξουσία, η οποία δεν έχει επαρκείς μηχανισμούς ελέγχου, και με τα παιδιά, τα οποία είναι απροστάτευτα. Αυτό σημαίνει ότι για δεκαετίες ολόκληρες οι ανήλικοι υφίσταντο απίστευτη βία, θεσμοποιημένη κιόλας».
Πηγή: Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου