Όταν ένας έφηβος αισθάνεται πιεσμένος, κάνει τα πάντα προκειμένου να «επιβιώσει» σε ένα περιβάλλον που του φαίνεται εχθρικό. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα προσπαθήσει να επιβληθεί σε κάποιον πιο αδύναμο από αυτόν. Κι όμως, όταν πρόκειται για τα παιδιά μας, είναι λογικό να δυσκολευόμαστε να αντιμετωπίσουμε την πιθανότητα να ασκούν βία στους συμμαθητές τους. Αν όμως καταφέρουμε να δούμε καθαρά και αντικειμενικά, μόνο καλό θα κάνουμε στα παιδιά μας.
Πώς συμπεριφέρεται ένας «νταής»;
Ένα άτομο που ασκεί βία στους συνομηλίκους του, συνήθως αποπνέει μια αίσθηση μεγαλοπρέπειας, ενώ στερείται ενσυναίσθησης και αισθημάτων ντροπής.
Αυτό σημαίνει ότι τα μικρά μας, τα οποία τα μεγαλώσαμε με την ελπίδα να γίνουν γενναία, εξωστρεφή και γεμάτα αυτοπεποίθηση, έχουν φτάσει στο άλλο άκρο και θεωρούν ότι έχουν δικαιώματα επάνω στους συμμαθητές τους ή και σε εμάς τους ίδιους.
To παιδί μου έχει ένα σωρό φίλους. Tί ανάγκη έχει να εκφοβίζει τους συμμαθητές του;
Ορισμένα παιδιά ναι μεν περιτριγυρίζονται από αρκετούς φίλους, ωστόσο συχνά χρησιμοποιούν καταναγκαστικές στρατηγικές, προκειμένου να κρατούν τους ανθρώπους κοντά τους. Με άλλα λόγια, χειραγωγούν συναισθηματικά τους συνομηλίκους τους και τελικά καταφέρνουν να κερδίσουν τον θαυμασμό τόσο των συμμαθητών όσο και των καθηγητών τους. Επομένως, ακόμη κι αν το παιδί μας θεωρείται από τα πιο κοινωνικά και αγαπητά στο σχολείο, αυτό δεν σημαίνει πως τα έχει καταφέρει με θεμιτά μέσα.
Πώς θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο το παιδί μας να εκφοβίζει τους φίλους ή τους συμμαθητές του
Δεν χρειάζεται να υπερασπιζόμαστε το παιδί μας για κάθε συμπεριφορά του
Εάν μας καλέσουν από το σχολείο ή εάν κάποιος γονέας ζητήσει τη βοήθειά μας, είναι σημαντικό να ρωτήσουμε το παιδί μας τί έχει συμβεί, αντί να προσπαθήσουμε να το δικαιολογήσουμε άνευ όρων. Αν το παιδί μας ομολογήσει πως έκανε ή είπε κάτι απρεπές, είναι σημαντικό να ακούσουμε προσεκτικά τους λόγους.
Πέρα από το ενδεχόμενο να ακούσουμε αλήθειες σκληρές και δυσάρεστες, οφείλουμε να είμαστε εξίσου προετοιμασμένοι και για το ενδεχόμενο το παιδί μας να μας πει ψέματα. Αν λοιπόν δεν βγάζουμε άκρη με τις ερωτήσεις που του κάνουμε εμείς οι ίδιοι, ίσως ένας θεραπευτής να τα καταφέρει καλύτερα.
Είναι σημαντικό να προσδιορίσουμε εάν οι ενέργειες του παιδιού μας είναι, εν μέρει, αποτέλεσμα της επιρροής των συνομηλίκων του
Ακόμη όμως κι αν η επιρροή των συνομηλίκων έπαιξε κάποιο ρόλο στη συμπεριφορά του παιδιού μας, η έρευνα έχει αποδείξει πως οι έφηβοι παρασύρονται και από την ανάγκη να ταιριάζουν κοινωνικά με τους υπόλοιπους. Επομένως, σε κάθε περίπτωση, η ευθύνη για τις πράξεις του παιδιού μας ανήκει στο μεγαλύτερο βαθμό στο ίδιο το παιδί.
Βοηθάμε το παιδί μας να αναπτύξει δεξιότητες ενσυναίσθησης και συμπάθειας βλέποντας τα πράγματα από την οπτική γωνία των «θυμάτων» του
Συχνά, τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται τον αντίκτυπο των πράξεών τους στην ολότητά του. Για αυτό και εμείς ως γονείς οφείλουμε να τους υπενθυμίζουμε πως εξαπολύοντας συναισθηματικές ή σωματικές επιθέσεις στους συμμαθητές τους, ενδέχεται να τους πληγώσουν ανεπανόρθωτα και να τους προκαλέσουν τεράστια ψυχικά τραύματα. Ίσως αν διαπιστώσουν τις διαστάσεις των πράξεών τους, αποφασίσουν να αλλάξουν ρότα.
Πηγή: psychologytoday via HuffingtonPost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου