 |
| πηγή |
Πώς να προωθήσετε την αποδοχή και την ένταξη του αυτισμού στην τάξη
Εντοπισμός και εξάλειψη του ικανοτισμού (ableism) στην τάξη.
Για να προσδιορίσει κανείς τον ικανοτισμό, πρέπει πρώτα να έχει μια σαφή κατανόηση των διαφόρων τρόπων που μπορεί να εκδηλωθεί στο περιβάλλον της τάξης. Το πρώτο βήμα για να γίνει αυτό είναι να αναλύσει κανείς διεξοδικά τις τρέχουσες πρακτικές του και να σκεφτεί εάν οι κανόνες της τάξης του ατόμου λαμβάνουν υπόψη τη νευροποικιλότητα. Για παράδειγμα, το να περιμένουμε από έναν μαθητή να μην εμπλέκεται σε αυτοδιεγερτικές συμπεριφορές (δηλαδή, αυτές που δεν είναι επιβλαβείς ή ενοχλητικές κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων της τάξης), απλώς να συμμορφώνεται με τα Νευροτυπικά πρότυπα ή να συμπεριφέρεται όπως οι Νευροτυπικοί συνομήλικοί του, έχει τις ρίζες του στον ικανοτισμό. Συχνά, η αυτοδιεγερτική συμπεριφορά είναι ευεργετική για τη συναισθηματική ή αισθητηριακή αυτορρύθμιση των μαθητών που εμπλέκονται σε αυτήν.
Επιπλέον, τα καταλύματα δεν πρέπει να συγχέονται με τη μείωση των προσδοκιών. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι διαφορές δεν ισοδυναμούν με ελλείμματα και ότι οι νευροδιαφορετικοί μαθητές δεν θα πρέπει να τηρούν τους νευροτυπικούς «κανόνες» ως πρότυπο επίδοσης. Οι διαφορές δεν χρειάζεται να «διορθωθούν», αλλά μάλλον να γίνουν αποδεκτές και να διευθετηθούν.
Διευκολύνετε την αποδοχή ομαλοποιώντας τις διαφορές
Συχνά, η έλλειψη αποδοχής είναι το πραγματικό εμπόδιο στη μάθηση, όχι η συμπεριφορά του ατόμου. Το μόνο πρόβλημα ή πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι νευροδιαφορετικοί μαθητές είναι η αποδοχή από άλλους που μπορεί να θεωρούν τις άτυπες συμπεριφορές ως «πρόβλημα».
Η μάθηση και οι νόρμες στην τάξη βασίζονται συχνά σε Νευροτυπικά πρότυπα, τα οποία είναι συχνά διαποτίζονται από το πνεύμα του ικανοτισμού. Εξαιτίας αυτού, τα νευροδιαφορετικά παιδιά συχνά αναγκάζονται να συμμορφώνονται με συμπεριφορές που βασίζονται σε «κανόνες» που δεν λαμβάνουν υπόψη τη νευροποικιλότητά τους και που λανθασμένα αποδίδουν νευροδιαφορετικά χαρακτηριστικά ή συμπεριφορές ως «προβλήματα», «αδυναμία» ή «δυσπροσαρμογή». Η αποδοχή, ωστόσο, απαιτεί διάκριση μεταξύ του τι είναι απλώς μια διαφορά και τι είναι στην πραγματικότητα μια «προβληματική» ή «δυσπροσαρμοστική» συμπεριφορά. Κατά την αξιολόγηση των κανόνων, αναρωτηθείτε: «Είναι αυτή η συμπεριφορά επιβλαβής ή ενοχλητική;» Όταν προσδιορίζετε εάν είναι ενοχλητικό, σκεφτείτε επίσης εάν απλώς σας ενοχλεί (λόγω «αναμενόμενων κανόνων») ή εάν πραγματικά διαταράσσει ή παρεμβαίνει στη μάθηση άλλων μαθητών; Αν όχι, είναι απλώς μια διαφορά και δεν χρειάζεται καμία παρέμβαση πέρα από την αποδοχή.
Το βλέπουμε αυτό με την έλλειψη βλεμματικής επαφής να θεωρείται δυσπροσαρμοστική όταν είναι στην πραγματικότητα πιο προσαρμοστική για νευροδιαφορετικά άτομα που θεωρούν ότι η οπτική επαφή υπερδιεγείρει. Ο εξαναγκασμός ενός νευροδιαφορετικού που βρίσκει την οπτική επαφή αποτρεπτική ή υπερδιεγερτική προκειμένου να συμμορφωθεί με τον Νευροτυπικό κανόνα της βλεμματικής επαφής δεν κάνει τίποτα άλλο παρά δυνητικά βλάπτει το νευροδιαοφρετικό άτομο. Η ενεργή προσοχή, σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί να υποδεικνύει μια απάντηση φωνητικά ή/και χειρονομικά. Κάνοντας αυτό, ο μαθητής δεν διδάσκεται να αγνοεί την αυτοσυνειδησία και την αυτοσυντήρησή του ή να συμμορφώνεται με «κανόνες» που δεν περιλαμβάνουν αποκλεισμούς.
Ενσωμάτωση μοντέλου.
Κατά τη μοντελοποίηση της συμπερίληψης, οι εκπαιδευτικοί πρέπει και πάλι να επανεξετάσουν τους «κανόνες» και, κατά συνέπεια, τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρίνονται στους μαθητές των οποίων οι συμπεριφορές μπορεί να μην ευθυγραμμίζονται με αυτές τις «κανόνες». Η μοντελοποίηση της αποδοχής μη επιβλαβών και μη διασπαστικών συμπεριφορών μπορεί να γίνει απλά με το να μην ανταποκρίνεστε ή να στρέφετε την προσοχή σε αυτές. Αυτό το εξομαλύνει στο περιβάλλον της τάξης και δυνητικά βοηθά τους μαθητές να γενικεύσουν αυτήν την αποδοχή σε άλλα περιβάλλοντα.
Επιπλέον, η χρήση της περιεκτικής γλώσσας θα πρέπει επίσης να μοντελοποιηθεί. Αναλογιστείτε τους όρους που χρησιμοποιούνται συνήθως όταν αναφέρονται σε χαρακτηριστικά νευροδιαφορετικότητας όπως «ακατάλληλα», «δυσπροσαρμοστικά», «προβληματικές συμπεριφορές», «ελλείμματα» και «αδυναμίες». Αυτοί οι όροι έχουν εφαρμοστεί ιστορικά σε άτυπες συμπεριφορές λανθασμένα και δεν λαμβάνουν υπόψη τα πρότυπα και τις αξίες του νευροδιαφορετικού, αλλά μάλλον τη συμμόρφωση με τα νευροτυπικά πρότυπα και αξίες. Ορισμένες συστάσεις για τον τρόπο χρήσης μιας πιο περιεκτικής γλώσσας περιλαμβάνουν, αλλά δεν περιορίζονται σε αυτές, την αποφυγή λειτουργικών ετικετών ή άλλων όρων που προέρχονται από τον ικανοτισμό και, αντί αυτού, τη χρήση προτιμώμενης γλώσσας που ευθυγραμμίζεται και υποστηρίζει την κουλτούρα και τις αξίες της νευροποικιλότητας.
Προσέξτε να μην ενθαρρύνετε την κάλυψη των χαρακτηριστικών.
Η κάλυψη είναι η διαδικασία με την οποία ένα άτομο αλλάζει —ή «κρύβει πίσω από μία μάσκα» — τη φυσική του προσωπικότητα για να συμμορφωθεί με τις κοινωνικές πιέσεις. Στην εκπαίδευση, μπορούμε να δούμε αμέτρητα παραδείγματα αυτού όσον αφορά τον καθορισμό στόχων του εξατομικευμένου εκπαιδευτικού προγράμματος ή κανόνων τάξης που αναγκάζουν τους νευροδιαφορετικούς μαθητές να συμμορφωθούν με τους κανόνες των νευροτυπικών συνομηλίκων τους. Το να διδάξετε έναν μαθητή να ενεργεί όπως κάνουν οι συνομήλικοί του - αντί να του διδάξετε να χειρίζεται αυθεντικά τις κοινωνικές εμπειρίες του - μπορεί να μειώσει την αυτογνωσία και την αποδοχή του εαυτού του και να τον οδηγήσει σε ένα δια βίου καμουφλάζ, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει ιδιαίτερα ψυχολογικά προβλήματα.
Διατηρήστε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια σε μαθητές με αναπηρία και χωρίς αναπηρία.
Οι προσπάθειες εμψύχωσης και ενδυνάμωσης θα πρέπει να επικεντρωθούν στη χρήση μη επιβλαβών γενικεύσιμων ενισχύσεων (που δίνονται με φυσικό τρόπο), οι οποίες μπορούν να μεταφερθούν εμπειρικά στην καθημερινή ζωή (σε φυσικά περιβάλλοντα). Ένα παράδειγμα αυτού είναι η χρήση τροφής ως ενίσχυση στην τάξη για μαθητές με αναπηρία. Το φαγητό δεν είναι ανταμοιβή. Η τροφή είναι μια παγκόσμια ανάγκη στην οποία όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν πρόσβαση χωρίς να διακυβεύεται η αξιοπρέπειά τους. Το φαγητό μπορεί να είναι μια εύκολη και αποτελεσματική ανταμοιβή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και η καλύτερη!
Εκτός από τη γενική θεώρηση της ηθικής που περιβάλλει την υποβάθμιση ενός ατόμου στη χρήση φαγώσιμων ως ανταμοιβή στο εκπαιδευτικό περιβάλλον, σκεφτείτε πώς τους βλέπει ο συνομήλικός του χωρίς αναπηρία σε σχέση με αυτήν την πρακτική, σκεφτείτε πώς βλέπει ο μαθητής με αναπηρία τον εαυτό του σε σχέση με αυτό. πρακτική (π.χ. επίδραση στην αυτοεκτίμηση και την αυτοεκτίμηση). Η χρήση τροφής ως ανταμοιβή μπορεί να υπονομεύσει την υγιεινή διατροφή και να έχει αρκετές μακροπρόθεσμες αρνητικές επιπτώσεις. Αυτή η πρακτική δεν μπορεί να γενικευτεί σε φυσικά περιβάλλοντα, μπορεί να είναι δύσκολο να εξασθενίσει, ενδέχεται να προάγει την αντιπάθεια για τα τρόφιμα που δεν ανταμείβουν, την ανάπτυξη διαταραγμένης διατροφής ή/και συναισθηματικής σύνδεσης με τα τρόφιμα, καθώς και να παρεμβαίνει στη φυσική ικανότητα του ατόμου να ρυθμίζει τη διατροφή του και να ενθαρρύνεται να τρώει ακόμη και όταν δεν πεινάει για να ανταμείψει τον εαυτό του.
Δημιουργήστε συμπεριληπτικό κλίμα στην τάξη
Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να αξιολογούν συνεχώς τη δυναμική της τάξης για να διασφαλίσουν ότι η δομή και οι αλλαγές της είναι σε θέση να αποτρέψουν τον αποκλεισμό των νευροδιαφορετικών μαθητών. Ένας τρόπος για να γίνει αυτό είναι διασφαλίζοντας ότι η προτίμηση για άτυπες δραστηριότητες αναψυχής (όπως το σκίσιμο χαρτιού, η τοποθέτηση παιχνιδιών, η παρακολούθηση ταινιών, κλπ) τηρούνται με τον ίδιο σεβασμό και αξία με τις τυπικές δραστηριότητες αναψυχής. Ο εξαναγκασμός ενός μαθητή να συμμετάσχει σε μια ψυχαγωγική δραστηριότητα που δεν ορίζεται ως ελεύθερος χρόνος δεν δημιουργεί μια ουσιαστική κοινή κοινωνικοποίηση, ούτε αποτελεί διασκέδαση για αυτό το άτομο. Ενθαρρύνετε την ατομικότητα και διευκολύνετε την αποδοχή, τον σεβασμό και την εκτίμηση των μοναδικών προτιμήσεων για τον ελεύθερο χρόνο.
Επιπλέον, όταν παρακολουθείτε δραστηριότητες που περιλαμβάνουν δομημένες συζητήσεις στην τάξη ή ομαδικές συνομιλίες, φροντίστε να υποστηρίζετε τη δίκαιη συμμετοχή και εμπλοκή. Δηλαδή, διασφαλίζοντας ότι οι μέθοδοι μάθησης δεν παρακινούν τους μαθητές να συγκρίνονται μεταξύ τους και δεν ενισχύουν την έννοια της μέτρησης της επιτυχίας με το «να τα καταφέρνουν καλύτερα» από τους άλλους. Διαχειριστείτε τη συμμετοχή με τρόπο που να εξηγεί τη μοναδική δυναμική της ομάδας και τα διαφορετικά στυλ επικοινωνίας.
Ένα άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό που βοηθά στην καλλιέργεια ενός κλίματος χωρίς αποκλεισμούς στην τάξη είναι η χρήση ποικίλων και διαφορετικών παραδειγμάτων που εξηγούν τα στυλ μάθησης και την αναπαράσταση του νευροδιαφορετικού Αυτό όχι μόνο θα διευκολύνει τη μάθηση με συνεκπαίδευση, αλλά θα οδηγήσει επίσης σε μεγάλο βαθμό στην αποδοχή.
Τέλος, μην αγνοείτε προσβλητικά, μεροληπτικά και αδιάκριτα σχόλια στην τάξη σας. Φροντίστε να αντιμετωπίσετε αυτές τις περιπτώσεις και να ζητήσετε από τους μαθητές να είναι υπεύθυνοι για τη συμπεριφορά τους. Ωστόσο, είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι πρόκειται για μια μαθησιακή εμπειρία και να παρουσιάζεται ως μια στοχαστική απόκριση που ενισχύει τον προβληματισμό με σκοπό τη διεύρυνση των υπαρχουσών απόψεων του μαθητή και όχι μια δική σας αντίδραση που περιορίζεται στην επίπληξη και την τιμωρία.
Χρησιμοποιήστε συμπεριληπτικά υλικά.
Οι νευροτυπικοί μαθητές είναι συνηθισμένοι σε εκπαιδευτικό υλικό και απεικονίσεις χαρακτήρων που τους αντιπροσωπεύουν, την κανονικότητά τους και τις συμπεριφορές τους. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει για τους νευροδιαφορετικούς μαθητές. Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να το επανορθώσουν εντοπίζοντας ή δημιουργώντας υλικά που ενσωματώνουν περισσότερους αντιπροσωπευτικούς νευροδιαφορετικούς κανόνες, χαρακτηριστικά και χαρακτήρες στο εκπαιδευτικό υλικό των μαθητών τους.
Απόδοση του άρθρου 7 Strategies for Educators to Promote Autism Acceptance and Inclusion in the Classroom της Joy F. Johnson.
Ευλαμπία Αγγέλου
Ανεξάρτητη Ερευνήτρια
Διερμηνέας Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου