Δύσκολα θέματα: Κλοπή

Δύο παραπάνω φτυαράκια μέσα στο παιδικό κουβαδάκι μετά την επιστροφή από την παιδική χαρά μπορεί να μην μας τραβήξουν την προσοχή, ούτε να δώσουμε μεγάλη σημασία. Όταν όμως το γεγονός αυτό γίνεται επανειλημμένα, τότε χτυπάει το καμπανάκι: «Πού βρήκε το τάδε ή το δείνα αντικείμενο;», «Μήπως το έκλεψε;».

Γιατί κλέβει ένα παιδί;

-Μια κλοπή που διαπράττει ένα παιδί πιθανόν να είναι δείγμα έλλειψης σε επίπεδο αγάπης, ενδιαφέροντος, φροντίδας που νιώθει το παιδί. Το παιδί θεωρεί ότι τα υλικά αντικείμενα μπορούν να καλύψουν τα συναισθηματικά του κενά, οπότε κλέβει για να τα καλύψει. 

-Το παιδί μπαίνει στη διαδικασία να κλέψει, προκειμένου να εκδικηθεί κάποιον. Όταν δεν το παίζουν τα άλλα παιδιά ή αισθάνεται μόνο του, θα προχωρήσει στην κλοπή θεωρώντας ότι έτσι εκδικείται εκείνους που το έχουν παραμελήσει.

-Μήπως δεν δίνουμε την προβλεπόμενη προσοχή και καθημερινή επιβεβαίωση στο παιδί μας; Μήπως λόγω των καθημερινών μας εργασιών δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ μας και αρμονία στη σχέση μας μαζί του;

-Μήπως δίνουμε εμείς το κακό παράδειγμα στο παιδί μας; Επιστρέψαμε το κοκαλάκι της κόρης μας που δανειστήκαμε λίγες μέρες πριν; Πώς βρέθηκε στο συρτάρι του γραφείου μας ο μαρκαδόρος του γιου μας, που μας δάνεισε πριν καιρό; Τα παιδιά παίρνουν λάθος μηνύματα και μπορεί να μπερδέψουν τις έννοιες για αυτό πρέπει να είμαστε συνεπείς όταν δανειζόμαστε πράγματα από εκείνα. Επίσης, ποτέ δεν παίρνουμε κάτι που τους ανήκει χωρίς να τα ενημερώσουμε και χωρίς να τους ζητήσουμε την άδεια. 

Πρόληψη

Για να μην χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε μια πράξη κλοπής του παιδιού μας, χρειάζεται καθημερινά να κάνουμε τα παρακάτω:

-Αντιμετωπίζουμε το παιδί με αγάπη και ενδιαφέρον.

-Περνάμε όσο το δυνατόν περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μας και τα στηρίζουμε καθημερινά.

-Τονίζουμε στα παιδιά μας καθημερινά τους σωστούς τρόπους συμπεριφοράς. Συνήθως όταν ένα παιδί λειτουργεί με λάθος τρόπο, είναι επειδή δεν του έχει υποδειχθεί με σαφήνεια ο σωστός. 

-Έχουμε σταθερή στάση απέναντι στο παιδί, ώστε από πολύ νωρίς να αναπτύξουμε μια σχέση εμπιστοσύνης μαζί του. Με τον τρόπο αυτό το βοηθάμε να αναπτύξει μια υγιή και σταθερή προσωπικότητα.

Τι κάνουμε σε περίπτωση κλοπής που διαπράττει το παιδί;

Καταρχήν λαμβάνουμε υπόψιν μας την ηλικία του παιδιού:

Στην προσχολική ηλικία

-Με απλούς όρους δίνουμε στο παιδί να καταλάβει τι σημαίνει ιδιοκτησία, συναλλαγή και αντάλλαγμα. 

-Με ηρεμία και σοβαρότητα εξηγούμε στο παιδί ότι δεν είναι σωστό να παίρνει τα πράγματα άλλων, ότι αυτό τους πληγώνει, δημιουργεί προβλήματα και κλονίζει τις σχέσεις μας μαζί τους. 

-Κάνουμε αναστροφή ρόλων. Βάζουμε δηλαδή το παιδί στη θέση του άλλου με το εξής ερώτημα: «Πώς θα σου φαινόταν να σου έπαιρναν το παιχνίδι σου;». Του δίνουμε χρόνο να το σκεφτεί και το ενθαρρύνουμε να απαντήσει στο ερώτημά μας.

-Όχι μόνο παροτρύνουμε το παιδί να επιστρέψει το κλεμμένο αντικείμενο, αλλά το συνοδεύουμε εμείς οι ίδιοι. Κάνουμε τα λεγόμενα μας πράξη.

Παιδί μεγαλύτερης ηλικίας

Ένα παιδί μεγαλύτερης ηλικίας θα έπρεπε να γνωρίζει ότι δεν είναι σωστό να κλέβει, άρα απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή από την μεριά μας για να μην επαναλάβει την πράξη του. 

-Αποδοκιμάζουμε το παιδί για αυτή του την πράξη και παράλληλα εκφράζουμε την έντονη απογοήτευσή μας. 

-Είμαστε αυστηροί μαζί του, χωρίς να φτάνουμε στα άκρα. 

-Τονίζουμε την αμεσότητα με την οποία πρέπει να επιστραφεί το αντικείμενο. 

-Το παιδί είναι αρκετά μεγάλο να το επιστρέψει μόνο του. Για το λόγο αυτό δεν το συνοδεύουμε, απλά επιβεβαιώνουμε ότι έχει επιστραφεί. 

-Σε καμία περίπτωση δεν χρησιμοποιούμε χαρακτηρισμούς όπως «Είσαι κλέφτης». Το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να βάλουμε μια ταμπέλα στο παιδί και να το οδηγήσουμε στο φαινόμενο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

-Δεν χρησιμοποιούμε παλιομοδίτικες απειλές, όπως «Θα σου κοπεί το χέρι αν ξανακλέψεις» κτλ. 

-Η σωματική τιμωρία δεν βοηθάει, ούτε έχει αποτελέσματα στην περίπτωση της κλοπής.

Πηγή: babyspace