«Νέο Σχολείο»

Ελληνοαμερικανίδα δασκάλα, στο περιθώριο καλοκαιρινών της διακοπών στη χώρα μας, εξηγούσε στην ομήγυρη πριν από λίγες εβδομάδες πόσο μεγάλη έμφαση δίνεται στα σχολεία των ΗΠΑ για να αναδειχθούν τα οφέλη από την ανάπτυξη των κοινωνικών και συναισθηματικών δεξιοτήτων των παιδιών.

Στη Σκοτία, οι μαθητές ηλικίας 3-18 ετών έχουν στο πρόγραμμα σπουδών τους εκφραστικές Τέχνες, Γλώσσες, Μαθηματικά, Κοινωνικές Σπουδές, Θρησκευτική και Ηθική Εκπαίδευση, Επιστήμες, Τεχνολογίες και Υγεία και Ευεξία. Η προαγωγή της υγείας και της ευεξίας των παιδιών αλλά και όλων των μελών της σχολικής κοινότητας αποτελεί σημαντική διάσταση της εκπαιδευτικής πρακτικής στα σχολεία της χώρας αυτής.

Στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Οντάριο του Καναδά διδάσκεται το μάθημα Health and Physical Education, και αποβλέπει στην ανάπτυξη ψυχικής ανθεκτικότητας και ασφαλούς ταυτότητας μέσα από την απόκτηση επικοινωνιακών δεξιοτήτων και ικανοτήτων αντιμετώπισης αγχογόνων καταστάσεων. Σε τι στοχεύουν οι Καναδοί; Σε απόκτηση ατομικών δεξιοτήτων (αυτο-αντίληψη και αυτο-οργάνωση, προσαρμογή, αυτο-διαχείριση, αντιμετώπιση αγχογόνων καταστάσεων), απόκτηση διαπροσωπικών δεξιοτήτων (επικοινωνία, σχέσεις, κοινωνικές δεξιότητες), απόκτηση κριτικής και δημιουργικής σκέψης (σχεδιασμός, επεξεργασία, άντληση συμπερασμάτων, επανεκτίμηση/αξιολόγηση).

Στη Βόρεια Ιρλανδία οι σχολικές θεματικές ενότητες επικεντρώνονται στην κοινωνική επάρκεια και την προαγωγή της προσαρμογής των παιδιών, όπως: πρόληψη κατάχρησης ουσιών, κοινωνική και συναισθηματική υγεία, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, διαπροσωπικές σχέσεις, ηθική διαπαιδαγώγηση. Στη Σουηδία εδώ και δεκαετίες έχουν ενταχθεί στο εκπαιδευτικό σύστημα επιμέρους εκπαιδευτικά προγράμματα που αφορούν στην κοινωνικοποίηση των παιδιών, στην κυκλοφοριακή αγωγή, στη γνώση των δικαιωμάτων τους, στην κατάχρηση ουσιών (αλκοόλ - ναρκωτικά) και μεγάλο βάρος δίδεται στην αυτο-επίγνωση, τη διαχείριση συναισθημάτων, την ενσυναίσθηση, τα κίνητρα και την κοινωνική επάρκεια.

Σύμφωνα με ειδικούς επιστήμονες, τα ποσοστά των μαθητών με προβλήματα ψυχικής υγείας κυμαίνονται μεταξύ 10%-20% τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Ερευνες σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας στα ελληνικά σχολεία έδειξαν ότι ένα ποσοστό 16% αντιμετώπιζαν δυσκολίες ενδοπροσωπικής και διαπροσωπικής προσαρμογής.

Εάν ανατρέξουμε βιβλιογραφικά και σε άλλα προγράμματα και μοντέλα σπουδών θα διαπιστώσουμε πως αυτό που το 2014 κυοφορείται δειλά δειλά στην Ελλάδα ως στόχος για ολόπλευρη καλλιέργεια των μαθητών, για ισόρροπη ανάπτυξη γνωστικών, συναισθηματικών και κοινωνικών δεξιοτήτων μέσα σε κατάλληλο κλίμα που θα διευκολύνει τη μάθηση και θα προάγει την ψυχοκοινωνική προσαρμογή όλων των μελών της σχολικής κοινότητας, σε προηγμένα στον τομέα της Εκπαίδευσης κράτη αποτελεί παγιωμένη κατάσταση.

Στην Ελλάδα το εγχείρημα που ονομάζεται «Νέο Σχολείο», με τις όχι αδικαιολόγητες επιφυλάξεις που το συνοδεύουν, φαίνεται πως είναι «καταδικασμένο» να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της εποχής. Οι πειραματισμοί των εκάστοτε υπουργών Παιδείας εδώ δεν έχουν θέση, το διακύβευμα είναι η βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Η ιστορία της δέκατης αλλαγής στο σύστημα εισαγωγής φοιτητών σε ΑΕΙ μέσα σε τριάντα χρόνια πρέπει να μας διδάξει.

Το σχολείο από εκκολαπτήριο παπαγάλων και θύλακος παραπαιδείας πρέπει επιτέλους να γίνει ζωντανός οργανισμός ουσιαστικής μάθησης και να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας δημιουργικής κοινότητας εκπαιδευτικών, ειδικών παιδαγωγών, σχολικών ψυχολόγων, μαθητών και γονέων. Γνώση, αυτογνωσία, αυτοεκτίμηση, ψυχική ανθεκτικότητα, ικανότητα συνεργασίας, εποικοδομητική διαχείριση των συναισθημάτων. Τα παιδιά να διδάσκονται πώς να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

Πηγή: Ελευθεροτυπία