Ανησυχία εκφράζουν με ψήφισμά τους τα μέλη του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών για τις συνθήκες διδασκαλίας του μαθήματος της Ιστορίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση της χώρας.
Οπως αναφέρεται στο ψήφισμα, τα μέλη του τμήματος πληροφορήθηκαν ότι «συζητείται ως ενδεχόμενο το μάθημα της Ιστορίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση να ορίζεται ως πρώτη ανάθεση και σε εκπαιδευτικούς μη ανήκοντες στον κλάδο ΠΕΟ2 Φιλόλογοι».
«Αντιεπιστημονική και αδιανόητη» χαρακτηρίζεται στο ψήφισμα η προοπτική αυτή και εκφράζει την ελπίδα «οποιαδήποτε σχετική σκέψη σύντομα θα εγκαταλειφθεί».
Στην ανακοίνωση επισημαίνεται ωστόσο το γεγονός ότι στα γυμνάσια και στα λύκεια«ισχύει από έτη η ηπιότερη μεν, αλλά στο ίδιο πνεύμα πρακτική» το μάθημα της Ιστορίας να ανατίθεται και σε «μη ειδικούς εκπαιδευτικούς (θεολόγους, καθηγητές ξένων φιλολογιών κ.ά.)». Γι' αυτή την πρακτική το τμήμα επισημαίνει ότι έχει διαμαρτυρηθεί«επανειλημμένως για το προβληματικό αυτό καθεστώς, που θυσιάζει στη μηχανιστική προσπάθεια συμπλήρωσης "πλήρους ωραρίου" των υπηρετούντων εκπαιδευτικών των παραπάνω ειδικοτήτων, την ανάγκη διδακτικής προσφοράς του μαθήματος της Ιστορίας από πραγματικά ειδικούς επιστήμονες». Θεωρεί λοιπόν ότι πλήττεται η θέση των πτυχιούχων των τμημάτων Ιστορίας, οι οποίοι και μπορούν να διδάξουν το μάθημα ως οι καθ' ύλην και με τα ανάλογα προσόντα αρμόδιοι.
Επιπλέον, θέτει και άλλο ένα θέμα το ψήφισμα του τμήματος Ιστορίας, τονίζοντας ότι το μάθημα της Ιστορίας αντιμετωπίζεται στο σχολικό πρόγραμμα ως «δευτερεύον διδακτικό αντικείμενο και όχι ως τον επιστημονικό κλάδο με τη δική του αυστηρή μεθοδολογία». Σε αυτό επισημαίνεται ότι η διδασκαλία της Ιστορίας «περιορίζεται στην απλή αναπαραγωγή από τον διδάσκοντα και τον μαθητή, σωρευμένων, στείρων και δεδομένων γνώσεων».
Στην ίδια ανακοίνωση γίνεται λόγος και για «έλλειμμα ιστορικής παιδείας που χαρακτηρίζει μεγάλο τμήμα των ελλήνων πολιτών» φαινόμενο το οποίο συνδέουν αμέσως με τον τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας. Εξάλλου, με αφορμή προφανώς τις κατά καιρούς «ενστάσεις» που καταθέτουν μεμονωμένα άτομα ή φορείς, το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Αθηνών επισημαίνει ότι στις σημερινές συνθήκες καθίσταται επιτακτική «η νηφάλια, κριτική προσέγγιση του παρελθόντος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, με τα εργαλεία της ιστορικής επιστήμης, και είναι προϋπόθεση για τη διαμόρφωση πολιτών με ενεργή ιστορική συνείδηση και την αναβάθμιση του διαλόγου στη δημόσια σφαίρα».
Η Ενωση Φιλολόγων
Ανακοίνωση για το θέμα έχει εκδώσει και η Πανελλήνια Ενωση Φιλολόγων, η οποία εκφράζει την «εντονότατη αντίθεσή της στην υλοποίηση του σχεδιασμού αυτού, ο οποίος θα οδηγήσει σε περαιτέρω υποβάθμιση το πολύπαθο μάθημα της Ιστορίας».
«Πρέπει επιτέλους η πολιτεία να παύσει να αντιμετωπίζει το μάθημα της Ιστορίας με τη λογική της κάλυψης κενών και της τυπικής διεκπεραίωσης του ωρολογίου προγράμματος. Οφείλει δε να αντιληφθεί πως η πραγματική δημοκρατική διαπαιδαγώγηση των αυριανών πολιτών στηρίζεται εν πολλοίς στη διαμόρφωση μιας ουσιαστικής ιστορικής συνείδησης»αναφέρει η Ενωση.
«Σε μια εποχή κατά την οποία τα φαινόμενα τυφλής βίας και μισαλλοδοξίας ολοένα πληθύνονται, είναι αδιανόητο να υποβαθμίζεται ένα μείζονος μορφωτικής και διαπαιδαγωγικής αξίας μάθημα, όπως η Ιστορία, με την ευκαιριακή ανάθεση της διδασκαλίας του σε καθηγητές άλλων ειδικοτήτων, οι οποίοι δεν διαθέτουν την επιστημονική επάρκεια για να ανταποκριθούν στις υψηλές απαιτήσεις του. Είναι χαρακτηριστικό ότι καθηγητές ξενογλώσσων ειδικοτήτων δεν έχουν διδαχθεί την Ιστορία σε προπτυχιακό επίπεδο. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, από όλες τις άλλες ειδικότητες μόνον οι υποψήφιοι για διορισμό φιλόλογοι εξετάζονται στο μάθημα της Ιστορίας» επισημαίνουν.
Η Ενωση ζητεί «να αποκατασταθεί η βαρύτατα πληγείσα τα τελευταία χρόνια αξία του μαθήματος με την αύξηση των ωρών διδασκαλίας του (και μάλιστα στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση στην οποία το μάθημα είναι εξαιρετικά υποβαθμισμένο) και με την αποκλειστική ανάθεση της διδασκαλίας της Ιστορίας σε φιλολόγους, οι οποίοι εξ άλλου μπορούν να αξιοποιούν την ιστορική γνώση αναδεικνύοντας την ιστορική διάσταση και στα άλλα διδακτικά αντικείμενα (Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία, Νέα Ελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία, Φιλοσοφία) και μετατρέποντας έτσι σε καθημερινή πράξη το αρχαίο ρητό ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίης ἔσχε μάθησιν».
Πηγή: Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου