Γνώρισα τον Παναγιώτη τον Μάιο του 2011. Ανήμερα την Ημέρα της Μητέρας, εθελοντές, μαμάδες με καροτσάκια και φίλοι που χρησιμοποιούν αμαξίδια για τις μετακινήσεις τους καταγράψαμε την κωμικοτραγική κατάσταση που βιώνουν οι γονείς και άτομα μειωμένης κινητικότητας στην καθημερινότητά τους στο κέντρο της Αθήνας.
Αυτό που δεν ήξερα για τον Παναγιώτη είναι ότι ανήκει στον δημιουργικό πυρήνα του ΣΚΕΠ.
Ο Σύνδεσμος Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους ιδρύθηκε το 2008 και λειτουργεί ως πλατφόρμα επικοινωνίας, συνδέοντας παιδιά και νέους με αναπηρίες και νέους σε αντίξοες συνθήκες διαβίωσης μαζί με μαθητές και φοιτητές.
Την περασμένη εβδομάδα ολοκληρώθηκε το φεστιβάλ του ΣΚΕΠ «Αποτυπώματα 2013». Περισσότεροι από 1.200 μικροί και μεγάλοι, άτομα με αναπηρίες και άτομα που δεν αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, κατέκλυσαν τους χώρους του Μουσείου Βορρέ. Ολοι μαζί συμμετείχαν σε διαδραστικές δραστηριότητες με στόχο να κάνουν οικεία την εικόνα της αναπηρίας και δημιούργησαν έργα που εκτίθενται στο Μουσείο.
Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, 7.000 νέοι με αναπηρίες και μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από 110 ειδικά σχολεία και κοινωνικούς φορείς, συμμετείχαν μαζί στα διαδραστικά εργαστήρια του ΣΚΕΠ.
Βλέποντας τις φωτογραφίες από την τελευταία, πανηγυρική ημέρα του φεστιβάλ απολάμβανα τη χαρούμενη συνύπαρξη νέων ανθρώπων: δεν είχε σημασία αν χρησιμοποιούσαν αμαξίδια ή όχι. Ολοι μαζί είχαν τόσα περισσότερα να μοιραστούν. Και, σκέφτομαι, αυτό είναι ένα τεράστιο βήμα μπροστά.
Οι «κλαδικές» εκθέσεις τέχνης ατόμων με ειδικές ανάγκες είχαν την αξία τους σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Σήμερα είναι σημαντικό να διευρύνουμε τις προσλαμβάνουσές μας. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα πάτε σε μία γκαλερί και ανακαλύψετε επί τόπου ότι ο καλλιτέχνης έχει κινητικά προβλήματα σκεφτείτε ότι κάποιοι προετοίμασαν το έδαφος με σκληρή δουλειά.
Tου Δημητρη Ρηγοπουλου στην Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου