Η αξία του «επιούσιου», η αγάπη στον πλησίον και η αλληλεγγύη δεν αποτελούν πια θεωρητικές έννοιες, που οι εκπαιδευτικοί καλούνται να εμφυσήσουν στους μαθητές. Οι κοινωνικές αναταράξεις που επήλθαν από την οικονομική κρίση δεν ήταν δυνατόν να αφήσουν ανέπαφο τον κόσμο των παιδιών. Στο Κερατσίνι και το Πέραμα η ανεργία ξεπερνάει το 30% και η φτώχεια χτυπάει πλέον την πόρτα όχι μόνον των ανέργων και των απολυμένων, αλλά και πολλών μισθωτών. Την αγωνία των μαθητών για το κολατσιό που λείπει από τη σάκα, για το πουκάμισο της παρέλασης που δεν μπορεί να αγοράσει η μαμά, για την προοπτική μετανάστευσης της οικογένειας σε μέρη μακρινά αφουγκράστηκαν οι δάσκαλοί τους στο 5ο και 22ο Δημοτικό Κερατσινίου και αποφάσισαν να αμβλύνουν με κάθε μέσο.
Ηδη από πέρυσι, η σχολική κοινότητα «υιοθέτησε» ατύπως οικογένειες που έχρηζαν οικονομικής στήριξης και φέτος το σύστημα αλληλοβοήθειας οργανώνεται ακόμα καλύτερα: συλλέγονται συστηματικά τρόφιμα από γονείς και δασκάλους του σχολείου, με τα οποία εφοδιάζονται όσοι τα έχουν ανάγκη. Και παρά τη γενικευμένη οικονομική δυσπραγία, όλοι προσφέρουν από το υστέρημά τους σε εκείνον που τον βρήκε πρώτα η μπόρα. Μάλιστα, ενόψει Χριστουγέννων, προετοιμάζεται μεγάλο ανταλλακτικό παζάρι με τρόφιμα, ρούχα, βιβλία και παιχνίδια. «Παράλληλα, έχουμε έρθει σε συνεννόηση με φαρμακεία και γιατρούς της περιοχής προκειμένου να αναλάβουν ορισμένους μαθητές, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται δραματικά» σημειώνει ο δάσκαλος της έκτης δημοτικού, κ. Στέλιος Φωκιανός. Ως άξιοι δάσκαλοι, όμως, δεν εστιάζουν μόνο στο «ζην», αλλά ενδιαφέρονται και για το «ευ ζην». «Οταν διαπιστώνουμε ότι ένα παιδί δεν έχει χρήματα για το εισιτήριο του παιδικού θεάτρου, βρίσκουμε τρόπο να το καλύψουμε» προσθέτει η δασκάλα της τρίτης δημοτικού, κ. Ολγα Δαράκη. «Συχνά αυτή η παράσταση είναι το μοναδικό του πνευματικό ερέθισμα». Η σχολική κοινότητα «αναλαμβάνει» εξίσου και τα γενέθλια πολλών παιδιών, αφού συχνά δεν υπάρχουν χρήματα όχι για πάρτι, αλλά ούτε καν για γλυκό. «Στόχος μας είναι να διατηρήσουμε την κανονικότητα εντός του σχολείου» υπογραμμίζει η ίδια. «Τη στιγμή που το σύμπαν γύρω μας καταρρέει, είναι σημαντικό κάποια πράγματα να παραμένουν σταθερά. Τα παιδιά μας νιώθουν άνετα στο σχολείο, γι’ αυτό και εκφράζονται ελεύθερα».
Οπως εξηγεί η κ. Δαράκη, στο τμήμα της από τους 17 μαθητές οι 4 ανήκουν σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν από την έναρξη της χρονιάς οξύ βιοποριστικό πρόβλημα. «Η μία μαμά, μάλιστα, εργαζόμενη μεν, αλλά απλήρωτη για μήνες, σκεφτόταν να βάλει τα παιδιά της σε ίδρυμα μόνο και μόνο για να σιτίζονται». Παρόμοια, αν όχι χειρότερη, η κατάσταση στο όμορο Πέραμα. «Εχουν έρθει μαθητές με επιστολή γονέα προς τον δάσκαλο ή τον καθηγητή τους, που μας ζητεί εμπιστευτικά να δώσουμε στο παιδί τους δέκα ευρώ ή να του προσφέρουμε μεσημεριανό» λέει στην «Κ» ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Κερατσινίου - Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης», κ. Σταύρος Καλλώνης, «και θα σας τα επιστρέψουμε, μόλις πάρουμε τα λεφτά της πρόνοιας».
Τα παιδιά τα ξέρουν όλα
Πρόκειται για αξιοπρεπείς οικογένειες, που ένας θάνατος, μια απόλυση ή ένα εργατικό ατύχημα εν καιρώ κρίσης τους έφερε στο «αμήν». Μυστικό της σύσφιγξης των σχέσεων μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών είναι ότι ακόμα λειτουργεί η «γειτονιά». «Οι κοινωνίες εδώ ήταν ανέκαθεν συμμετοχικές, ενώ η πλειονότητα των εκπαιδευτικών μένει εδώ» παρατηρεί ο κ. Φωκιανός. «Δεν επικοινωνούσα ποτέ με τους γονείς μόνο για την πρόοδο των παιδιών, καλλιεργούσα μια σχέση εμπιστοσύνης» προσθέτει η συνάδελφός του. «Είναι μεγάλη επιτυχία που σπάσαμε το ταμπού της ελεημοσύνης» υπογραμμίζει ο κ. Φωκιανός. «Δίνουμε στα παιδιά μαθήματα αλληλεγγύης» καταλήγει, «σήμερα στηρίζουμε τον έναν, αύριο τον διπλανό του, έτσι μόνο μπορούμε να επιβιώσουμε».
Θεματική ενηλίκων συμπεριλαμβάνουν οι συζητήσεις στις τάξεις του δημοτικού. «Φέτος, έχω την αίσθηση ότι τα παιδιά τα ξέρουν όλα πριν από εμάς» ομολογεί ο κ. Φωκιανός. Tο άγχος και η θλίψη, ως απόρροια της ασταθούς κοινωνικής κατάστασης, παρατηρούνται ακόμα και στις μικρές τάξεις. «Η πολιτική επικαιρότητα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη, όπως και τα εργασιακά θέματα». Δεν είναι τυχαίο ότι μαθητές έστειλαν ζωγραφιές σε απεργούς εργάτες του μετάλλου. Το μάθημα προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα. Τα παιδιά μαθαίνουν να υπολογίζουν τα ποσοστά μέσα από τους οικονομικούς δείκτες.
Ηδη από πέρυσι, η σχολική κοινότητα «υιοθέτησε» ατύπως οικογένειες που έχρηζαν οικονομικής στήριξης και φέτος το σύστημα αλληλοβοήθειας οργανώνεται ακόμα καλύτερα: συλλέγονται συστηματικά τρόφιμα από γονείς και δασκάλους του σχολείου, με τα οποία εφοδιάζονται όσοι τα έχουν ανάγκη. Και παρά τη γενικευμένη οικονομική δυσπραγία, όλοι προσφέρουν από το υστέρημά τους σε εκείνον που τον βρήκε πρώτα η μπόρα. Μάλιστα, ενόψει Χριστουγέννων, προετοιμάζεται μεγάλο ανταλλακτικό παζάρι με τρόφιμα, ρούχα, βιβλία και παιχνίδια. «Παράλληλα, έχουμε έρθει σε συνεννόηση με φαρμακεία και γιατρούς της περιοχής προκειμένου να αναλάβουν ορισμένους μαθητές, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται δραματικά» σημειώνει ο δάσκαλος της έκτης δημοτικού, κ. Στέλιος Φωκιανός. Ως άξιοι δάσκαλοι, όμως, δεν εστιάζουν μόνο στο «ζην», αλλά ενδιαφέρονται και για το «ευ ζην». «Οταν διαπιστώνουμε ότι ένα παιδί δεν έχει χρήματα για το εισιτήριο του παιδικού θεάτρου, βρίσκουμε τρόπο να το καλύψουμε» προσθέτει η δασκάλα της τρίτης δημοτικού, κ. Ολγα Δαράκη. «Συχνά αυτή η παράσταση είναι το μοναδικό του πνευματικό ερέθισμα». Η σχολική κοινότητα «αναλαμβάνει» εξίσου και τα γενέθλια πολλών παιδιών, αφού συχνά δεν υπάρχουν χρήματα όχι για πάρτι, αλλά ούτε καν για γλυκό. «Στόχος μας είναι να διατηρήσουμε την κανονικότητα εντός του σχολείου» υπογραμμίζει η ίδια. «Τη στιγμή που το σύμπαν γύρω μας καταρρέει, είναι σημαντικό κάποια πράγματα να παραμένουν σταθερά. Τα παιδιά μας νιώθουν άνετα στο σχολείο, γι’ αυτό και εκφράζονται ελεύθερα».
Οπως εξηγεί η κ. Δαράκη, στο τμήμα της από τους 17 μαθητές οι 4 ανήκουν σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν από την έναρξη της χρονιάς οξύ βιοποριστικό πρόβλημα. «Η μία μαμά, μάλιστα, εργαζόμενη μεν, αλλά απλήρωτη για μήνες, σκεφτόταν να βάλει τα παιδιά της σε ίδρυμα μόνο και μόνο για να σιτίζονται». Παρόμοια, αν όχι χειρότερη, η κατάσταση στο όμορο Πέραμα. «Εχουν έρθει μαθητές με επιστολή γονέα προς τον δάσκαλο ή τον καθηγητή τους, που μας ζητεί εμπιστευτικά να δώσουμε στο παιδί τους δέκα ευρώ ή να του προσφέρουμε μεσημεριανό» λέει στην «Κ» ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Κερατσινίου - Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης», κ. Σταύρος Καλλώνης, «και θα σας τα επιστρέψουμε, μόλις πάρουμε τα λεφτά της πρόνοιας».
Τα παιδιά τα ξέρουν όλα
Πρόκειται για αξιοπρεπείς οικογένειες, που ένας θάνατος, μια απόλυση ή ένα εργατικό ατύχημα εν καιρώ κρίσης τους έφερε στο «αμήν». Μυστικό της σύσφιγξης των σχέσεων μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών είναι ότι ακόμα λειτουργεί η «γειτονιά». «Οι κοινωνίες εδώ ήταν ανέκαθεν συμμετοχικές, ενώ η πλειονότητα των εκπαιδευτικών μένει εδώ» παρατηρεί ο κ. Φωκιανός. «Δεν επικοινωνούσα ποτέ με τους γονείς μόνο για την πρόοδο των παιδιών, καλλιεργούσα μια σχέση εμπιστοσύνης» προσθέτει η συνάδελφός του. «Είναι μεγάλη επιτυχία που σπάσαμε το ταμπού της ελεημοσύνης» υπογραμμίζει ο κ. Φωκιανός. «Δίνουμε στα παιδιά μαθήματα αλληλεγγύης» καταλήγει, «σήμερα στηρίζουμε τον έναν, αύριο τον διπλανό του, έτσι μόνο μπορούμε να επιβιώσουμε».
Θεματική ενηλίκων συμπεριλαμβάνουν οι συζητήσεις στις τάξεις του δημοτικού. «Φέτος, έχω την αίσθηση ότι τα παιδιά τα ξέρουν όλα πριν από εμάς» ομολογεί ο κ. Φωκιανός. Tο άγχος και η θλίψη, ως απόρροια της ασταθούς κοινωνικής κατάστασης, παρατηρούνται ακόμα και στις μικρές τάξεις. «Η πολιτική επικαιρότητα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη, όπως και τα εργασιακά θέματα». Δεν είναι τυχαίο ότι μαθητές έστειλαν ζωγραφιές σε απεργούς εργάτες του μετάλλου. Το μάθημα προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα. Τα παιδιά μαθαίνουν να υπολογίζουν τα ποσοστά μέσα από τους οικονομικούς δείκτες.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου