Εννέα κατηγορούμενοι. Ένας αθώος, τρεις ανήλικοι με ποινή κοινωνικής εργασίας εκατόν πενήντα ωρών, πέντε ενήλικοι με ποινή φυλάκισης τριάντα έξι μηνών. Με αυτό το σκεπτικό έκλεισε η πολύκροτη υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη από την Κρήτη, δίνοντας τη σκυτάλη σε μια άλλη, σε αυτήν του δεκαπεντάχρονου Νικόλα Φιλίππου από την Αθήνα, ο οποίος τερμάτισε τη ζωή του τον Ιούλη του 2018. Άγνωστο ποιοι αριθμοί θα κλείσουν τη δική του υπόθεση. Εκατόν πενήντα ώρες κοινωνικής εργασίας, τριάντα έξι μήνες χωρίς αναστολή. Άγνωστο…
Ο Νικόλας ήταν κατά τις ομολογίες του περίγυρού του ένα καλό παιδί. Με τα όνειρα και τις προσδοκίες της ηλικίας του. Ένα ευχάριστο και χαμογελαστό αγόρι, πάντα αλληλέγγυο και πάντα πρόθυμο στις ανησυχίες των άλλων. Ο Νικόλας δεχόταν ομοφοβικό εκφοβισμό. Και αυτό το γνώριζε η οικογένειά του και τον στήριζε. Δεν είχε όμως το στήριγμα του σχολείου. Του κολλούσαν άσχημα και πέντε παιδιά τον στόλιζαν με δεκάδες «κοσμητικά επίθετα». Καίγανε τα σωθικά απ’ τον αντίλαλο της φράσης «η ομοφυλοφιλία είναι ασθένεια» που πρόσφατα είχαν εκστομίσει τα χείλη καθηγήτριάς του. Έτσι, στις 8 Ιούλη του 2018 ο Νικόλας αυτοκτόνησε, έχοντας πλήρη επίγνωση της πράξης του, και μερικούς μήνες μετά, ένα ακόμα παιδί από το σχολείο του Νικόλα, θα αποπειράτο να αυτοκτονήσει.
Σήμερα με βάση την έρευνα της Colour Youth – κοινότητας lgbtq νέων Αθήνας, η οποία εκδόθηκε το Μάιο του 2018 δείγμα της οποίας αποτέλεσαν περίπου 2000 ΛΟΑΤΚI μαθητές/ριες, καταδείχθηκαν οι μεγάλες παραλείψεις της Ελληνικής Πολιτείας στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση όσον αφορά την ΛΟΑΤΚI μαθητική κοινότητα και τη ζοφερή πραγματικότητα που αυτή βιώνει.
Σε ποσοστό 84,9%, τα παιδιά ακούν στο σχολείο τη λέξη “γκέι” με αρνητική χροιά.
Το 96% δηλώνει ότι έχει ακούσει σχόλια για μαθητές που δε συμπεριφέρονται με αρκετά ‘αντρικό’ τρόπο.
Το 74,4% των μαθητών και μαθητριών δηλώνει ότι ακούει τρανσφοβικά σχόλια.
Ένα στα τρία παιδιά έχουν δεχτεί κάποιας μορφής λεκτική παρενόχληση.
Το 65,1% των ΛΟΑΤΚI ατόμων δεν έχουν ακούσει τίποτα θετικό για ΛΟΑΤΚI άτομα σε κάποιο μάθημα του σχολείου.
Η ελληνική κοινωνία με τη σειρά της κρατά αυτιά και στόμα κλειστό με ανεξάντλητη υποκρισία, και ακριβώς το ίδιο κάνουν και τα ελληνικά Σχολεία. Τα παιδιά και οι έφηβοι αντιδρούν με το μόνο τρόπο που γνωρίζουν: κλειδαμπαρώνονται στο δωμάτιό τους, περιστοιχισμένα από τον εφιάλτη της απόρριψης.
Όταν ένα παιδί γεννηθεί, οι γονείς θα φροντίσουν το παιδικό δωμάτιο του γεμίζοντάς το παιχνίδια, χρώματα, παραμύθια, ταπετσαρίες και χαλιά. Από αυτούς θα εξαρτηθεί αν το δωμάτιο αυτό θα στεγάσει τα όνειρα και τις προσδοκίες του, ή θα αποτελέσει κολαστήριο, τόπο μαρτυρίου και καταφύγιο του πόνου και του εφιάλτη τους. Το ίδιο θα συμβεί και με το Σχολείο. Ας πάψουμε, πλέον, να επιτρέπουμε και να τηρούμε με ευλάβεια και τυπολατρία την υποταγή στο «κανονικό» για να μη γίνει ο επόμενος Βαγγέλης, Νικόλας, Άλεξ κλπ ένας αριθμός που θα τον συνοδεύει μια δικαστική απόφαση. Εκατόν πενήντα ώρες κοινωνικής εργασίας, τριάντα έξι μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή. Η ζωή του παιδιού, κάθε παιδιού, ΔΕ ΧΩΡΑΕΙ εκπτώσεις.
Πηνελόπη Συντυχάκη, Δικηγόρος – Μέλος του Πολύχρωμου Σχολείου
Πηγή: rainbowschool.gr via avmag
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου