Κατασκευή: ένας Μικρός Κινηματογράφος

Πηγή

Πώς κινούνται τα ανθρωπάκια στη οθόνη; Πως δουλεύει το σινεμά; Ε λοιπόν, ο Κινηματογράφος δεν είναι παρά μια οφθαλμαπάτη. Πολλοί εφευρέτες προσπάθησαν να επινοήσουν τεχνικές με κινούμενες εικόνες τον 19ο αιώνα και τελικά τα κατάφεραν.

Πως καταφέρνει και κινείται η εικόνα στην κινηματογραφική οθόνη; Στην πραγματικότητα φαίνεται ότι κινείται. Η κινηματογραφική ταινία δεν είναι παρά μια μακριά λωρίδα (καρέ που προβάλλονται πάνω στην οθόνη το ένα μετά το άλλο με ρυθμό 24 εικόνες το δευτερόλεπτο). Καθώς κάθε εικόνα εξαφανίζεται από την οθόνη, η εντύπωση της παραμένει στον εγκέφαλο μας λίγο ακόμη και έτσι συνεχίζουμε να τη βλέπουμε τη στιγμή που εμφανίζεται στην οθόνη η επόμενη εικόνα. Επειδή κάθε εικόνα διαφέρει ελάχιστα από την προηγούμενη αυτό που μένει στο μυαλό μας είναι αίσθηση της συνέχειας και της κίνησης.

Μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για την αρχή λειτουργίας του κινηματογράφου δοκιμάζοντας την τεχνική της περιστροφής με την κατασκευή που σας προτείνουμε.

Μικρός Κινηματογράφος

Υλικά κατασκευής:

Ένα χοντρό στρογγυλό χαρτόνι με διάμετρο 7 εκ.

2 φελλοί, 2 χάντρες, σύρμα (που να περνιέται στις

Χάντρες), χαρτί ζωγραφικής, 2 παραμάνες

Στάδια:

Κόψτε τον ένα φελλό στα δυο. Κολλήστε τα δυο κομμάτια πάνω στη στρογγυλή βάση. Βάψτε με μπογιές τη βάση. Καρφώστε από μια παραμάνα σε κάθε φελλό και στη συνέχεια φτιάξτε έναν άξονα από σύρμα σύμφωνα με την εικόνα. Περάστε τον μέσα από το φελλό και τοποθετήστε τις δυο χάντρες. Φτιάξτε πάνω στο χαρτόνι τα 4 σχέδια που βλέπεις και κόψτε σε 4 ίσα κομμάτια. Σχίστε το φελλό 4 φορές συμμετρικά και σφηνώστε τα σχέδια με τη σειρά. Γυρίστε τη μανιβέλα ή φυσήξτε απαλά και καθώς ο φελλός γυρνά, το ψάρι ανοιγοκλείνει το στόμα του.

Η ιστορία του κινηματογράφου

«Γονείς» και «νονοί» ταυτόχρονα, του σινεμά ήταν οι αδελφοί Λυμιέρ που πραγματοποίησαν την πρώτη δημόσια προβολή μιας ολιγόλεπτης ταινίας το 1895.

Πολλά άλλαξαν από τότε στη μορφή του σινεμά, παραμένει ίδια όμως η φύση και λειτουργία του. Μπορεί η «γλώσσα» του κινηματογράφου να είναι τα πλάνα και οι εικόνες, χρειάζονται όμως και λέξεις, ήχοι. Έτσι το 1927, το σινεμά έχοντας «μεγαλώσει» λίγο αποκτά «μιλιά». Από την παντομίμα των πρώτων ταινιών περνάμε στον «ομιλών» κινηματογράφο. Εκτός από τις λέξεις και τους ήχους που ξέραμε, νέοι ήχοι μπαίνουν στη ζωή των παιδιών.

Γκκκρρρρ…., σλουρππππππ…., ντονγκ… ή με άλλα λόγια, ο Μίκυ νεύριασε, ο Ντόναλντ πεινάει και ο Γκούφι χτυπάει την πόρτα. Δυο ακόμα αλλαγές στη μορφή του σινεμά τα επόμενα χρόνια κάνουν ιδιαιτέρως χαρούμενους, εκτός των άλλων, τους μικρούς :

Οι ήρωες των ταινιών και των κινουμένων σχεδίων αποκτούν χρώμα γύρω στο 1952-1955, ενώ από το 1953 ήδη, έχει εμφανιστεί η μεγάλη παραλληλόγραμμη οθόνη, το σινεμασκόπ. Οι ήρωες τη οθόνης είναι … «ολοζώντανοι» πλέον και έτοιμοι να… «πηδήσουν» από την οθόνη και να έρθουν κοντά μας.

Πηγή: kidsfun