Πολυτεχνείο - 17 Νοεμβρίου 1973

1050 ΧΙΛΙΟΚΥΚΛΟΙ, της Κωστούλας Μητροπούλου

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"

Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,

δεν σούστειλε ένα μήνυμα μητέρα,

αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιού σου,

ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.

"Εδώ Πολυτεχνείο ,εδώ Πολυτεχνείο!"

Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι,

εκπέμπουνε τραγούδι μοιρολόι,

χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα,

σε στόματα μανάδων η κατάρα.

Και τα κορίτσια και τ' αγόρια που μιλούσαν,

τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν,

δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία,

κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία.

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"

Γραμμένα μένουν τα ονόματα στο αρχείο,

δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,

λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μανάδες,

πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.

Διαβάστε ποιήματα και κείμενα για το πολυτεχνείο από τη συλλογή της alfavita  εδώ και από τη συλλογή του κ. Σαραντάκου εδώ. Τέλος, ο Αστέρης Πελτέκης μας πάει μια βόλτα στην πορεία του Πολυτεχνείου, με αφορμή την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου που γιορτάζουμε την πτώση της δικτατορίας, μαζί με «Τα αδέσποτα» της Σοφίας Ζαραμπούκα (εκδόσεις Μεταίχμιο).

"Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι

για την ειρήνη και για το δίκιο."

(του Τάσου Λειβαδίτη)