Μητέρες και Asperger

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Περί Αυτισμού» (Φεβρουάριος 2007, τεύχος 3) του Κέντρου Υποστήριξης Γονέων, της κυρίας Στέιμαν – Κοκκαλίδου και αποτελεί μετάφραση από το περιοδικό Engagement του Ολλανδικού Συλλόγου Αυτισμού. Πρόκειται για ένα κείμενο που γράφτηκε από παιδί με Asperger.

Όταν ο Θεός δημιούργησε τις μητέρες παιδιών με αυτισμό
ήδη έκανε επί έξη μέρες υπερωρίες.
Ένας άγγελος εμφανίστηκε και είπε :
«Αφιερώνετε πάρα πολύ χρόνο και κόπο σ’ αυτά τα δείγματα».
«Διάβασες τις προδιαγραφές αυτής της παραγγελίας ;»
ρώτησε ο Θεός κουρασμένος.
«Η μητέρα τέτοιου παιδιού πρέπει να έχει εξαιρετικά καλά μάτια, ώστε
να συνεχίζει να βλέπει πόσο ιδιαίτερο είναι το παιδί της, ακόμα και
όταν οι άλλοι είναι τυφλωμένοι από το σύνδρομο.
Χρειάζεται επίσης πολύ περισσότερη ενέργεια από το κανονικό, ώστε να
μην εγκαταλείπει ποτέ, ούτε όταν οι άλλοι το κάνουν.
Η πέτσα της πρέπει να είναι ιδιαίτερα χοντρή για να αντέξει όλη την
αδικία και κριτική για τις ικανότητες στη διαπαιδαγώγησή της.
Της έδωσα ακόμα και μια πιο δυνατή καρδιά με μεγαλύτερη δυνατότητα
να αγαπήσει και να καταλαβαίνει.
«Θεέ», είπε ο άγγελος καθώς ακούμπησε το μανίκι του,
«καλύτερα να ξεκουραστείτε λίγο και να συνεχίσετε αύριο».
«Δεν γίνεται αυτό,» είπε ο Θεός,
«υπάρχουν περισσότερα παιδιά με αυτισμό από ό,τι ξέρει ο κόσμος».
Ο άγγελος πέταξε αργά επάνω από το πλάσμα και το μελέτησε
προσεκτικά.
Ξαφνικά σταμάτησε και έγειρε μπροστά.
Το δάχτυλό του γλίστρησε επάνω στο μάγουλο της γυναίκας. «Στάζει». Είπε ο άγγελος. «Σας είπα ότι δουλέψατε υπερβολικά πολύ σ’ αυτό».
«Αυτή δεν είναι διαρροή,» είπε ο Θεός, «είναι ένα δάκρυ».
«Σε τι εξυπηρετεί αυτό;» ρώτησε ο άγγελος.
«Φαντάζομαι για την λύπη και για τη χαρά, για τόσο καταπιεσμένα συναισθήματα, για τη σύγκρουση με τη τόση αδικία, για τη σύγκρουση
με τη τόση ακατανοησία,» είπε ο Θεός.
«Είστε πραγματικά ευφυής,» είπε ο άγγελος.
Ο Θεός κοιτούσε θλιμμένος μπροστά Του και ακουμπούσε πίσω στην
καρέκλα Του.
«Νομίζεις;» αναστέναξε. «Αλλά ξέρεις : αυτό το δάκρυ, δεν το έβαλα εγώ εκεί».