Γκάμπια: Νομοσχέδιο για την άρση της απαγόρευσης του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων

Νέο νομοσχέδιο στην Γκάμπια ζητά την άρση της απαγόρευσης του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, η οποία ήρθε μετά από δεκαετίες αγώνων για την προστασία των γυναικείων δικαιωμάτων και της υγείας.

Από τα 47 μέλη της Βουλής της χώρας, μάλιστα, που ήταν παρόντα τη Δευτέρα στη συζήτηση, τα 42 ψήφισαν υπέρ, φέρνοντάς το ένα βήμα πιο κοντά στην εφαρμογή του και στην επαναφορά μιας βάρβαρης παράδοσης που μεταφερόταν από γενιά σε γενιά για τον έλεγχο της σεξουαλικής επιθυμίας των γυναικών και την υποταγή τους.

Σύμφωνα ωστόσο με στοιχεία του ΠΟΥ, πρόκειται για μια πρακτική με ανύπαρκτα οφέλη στην υγεία αλλά ακραίους κινδύνους, από αιμορραγία και σοβαρά ψυχικά προβλήματα έως και θάνατο της ακρωτηριαζόμενης, που υφίστανται ακόμα και πολύ μικρά κορίτσια.

Από το 2015 όσοι προχωρούν σε ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων σε αυτή τη χώρα της Δυτικής Αφρικής απειλούνται με μεγάλα πρόστιμα και ποινές φυλάκισης. Ωστόσο ο νομοθέτης Almameh Gibba ισχυρίστηκε ότι η απαγόρευση του ακρωτηριασμού παραβιάζει τα δικαιώματα των πολιτών να ακολουθήσουν τις παραδόσεις και τη θρησκεία τους – η Γκάμπια είναι μουσουλμανική. Αν υπερψηφιστεί το νομοσχέδιο, θα είναι η πρώτη χώρα που προχωράει σε άρση αυτής της απαγόρευσης.

Παγκοσμίως, σύμφωνα με τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, ο αριθμός των γυναικών και των κοριτσιών που υφίστανται ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων τους έχει αυξηθεί από 200 εκατομμύρια σε 230 εκατομμύρια μέσα στα τελευταία οκτώ χρόνια. Η μεγάλη πλειοψηφία τους προέρχεται από χώρες της Αφρικής (πάνω από 144), 80 εκατομμύρια ζουν στην Ασία και πάνω από 6 εκατομμύρια στη Μέση Ανατολή.

Η διδάκτωρ Κοινωνικής Πολιτικής Βασιλική Π. Μελέτη, συγγραφέας του βιβλίου «Έμφυλη Βία: Από τη ρητορική στη βίαιη πράξη» (εκδ. Παπαζήση), μιλώντας για τα περιστατικά καταναγκαστικών γάμων και ακρωτηριασμού γεννητικών οργάνων σε κοινότητες προσφύγων και μεταναστών ακόμα και στην Ελλάδα, είπε στο Marie Claire: «Πραγματικά, η έξαρση βίας δεν γνωρίζει όρια στις χώρες, στις κουλτούρες ή στις εθνικότητες. Οι γυναίκες πρόσφυγες-θύματα έμφυλης βίας συχνά είναι θύματα επαναλαμβανόμενης αλλά και πολλαπλής θυματοποίησης. Για παράδειγμα, ο καταναγκαστικός γάμος δεν είναι ανεξάρτητος από άλλες μορφές βίας. Έχει αποδειχθεί ότι συνδέεται με εγκλήματα για λόγους τιμής, σεξουαλική βία, κακοποίηση και εμπορία ανθρώπων».

Πηγή: marieclaire