Αν έχετε προσπαθήσει ποτέ να δώσετε συμβουλές σε παιδιά για το πώς να λύσουν ένα πρόβλημα θα έχετε διαπιστώσει ότι συνήθως κάνουν του κεφαλιού τους.
Αυτό δεν σημαίνει ότι τα παιδιά σας δεν σας υπολογίζουν ή απορρίπτουν τη γνώση σας. Απλώς δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις λύσεις σας. Γιατί; Επειδή είναι δικές σας.
Οι καλύτερες ιδέες έρχονται από μέσα σας. Και τα παιδιά χρειάζονται τις δικές τους λύσεις για να βρούν το δρόμο τους. Αντί να δίνετε συμβουλές, μπορείτε να τους κάνετε τρεις ερωτήσεις για να τα καθοδηγήσετε να βρουν τον τρόπο μόνα τους.
Οι 3 ερωτήσεις
Αυτές οι ερωτήσεις βοηθούν τα παιδιά να βρουν λύσεις τη δύναμη να τις θέσουν σε εφαρμογή:
1. «Τι έχεις δοκιμάσει;»
Τα παιδιά συχνά αισθάνονται αβοήθητα μπροστά σε ένα πρόβλημα. Αλλά το γεγονός ότι δεν έχουν βρει μια σπουδαία λύση δεν σημαίνει ότι δεν έχουν κάνει μια προσπάθεια. Και η προσπάθεια πρέπει πάντα να επικροτείται. Αυτή η ερώτηση σας αποτρέπει επίσης από το να προτείνετε πράγματα που έχουν ήδη δοκιμάσει να κάνουν.
Παράδειγμα: «Ο φίλος άρχισε να είναι κακός μαζί μου. Προσπάθησα να τον αγνοήσω. Προσπάθησα από την άλλη να είμαι πολύ καλός. Και προσπάθησα να πείσω τα άλλα παιδιά να μην τον παρέα».
2. «Πώς λειτούργησε;»
Αυτή η ερώτηση ενεργοποιεί τον αυτοστοχασμό. Η εύρεση μιας απάντησης απαιτεί από τα παιδιά να εξετάσουν τον αντίκτυπο των πράξεών τους, χωρίς κατηγορίες ή κύρηγμα. Μπορεί να αναγνωρίσουν ότι στην πραγματικότητα είχαν μια καλή ιδέα, αλλά απλώς δεν λειτούργησε με το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ή μπορεί να συνειδητοποιήσουν ότι η ιδέα τους γύρισε μπούμερανγκ και ότι ίσως είναι φρόνιμο να μην συνεχίσουν να την κάνουν. Μια συνηθισμένη απάντηση στο ερώτημα «τι έχεις δοκιμάσει;» είναι «τίποτα».
Αυτό δεν πειράζει. Και πάλι ρωτήστε το πώς λειτούργησε. Το να μην κάνει τίποτα είναι στην πραγματικότητα και αυτό μια στρατηγική. Και σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα είναι η καλύτερη στρατηγική.
Παράδειγμα: «Το να τον αγνοώ και να είμαι καλός μαζί του έκανε το πράγμα χειρότερο μεταξύ μας. Το να βάλω τα άλλα παιδιά να μην παίζουν μαζί του με έβαλε σε μεγάλους μπελάδες με τη δασκάλα».
3. «Τι μπορείς να δοκιμάσεις να κάνεις τώρα;»
Η τελευταία ερώτηση δίνει στα παιδιά τη δυνατότητα να σκεφτούν δημιουργικά. Είναι σπάνιο, βέβαια, οι τρεις ερωτήσεις να οδηγήσουν αμέσως σε μια τέλεια ιδέα. Στην πραγματικότητα, η πιο συνηθισμένη απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι «δεν ξέρω».
Αυτό βάζει τους γονείς ακριβώς εκεί από όπου ξεκίνησαν, πρόθυμους να δώσουν τη λύση. Ακόμη και αν το παιδί σας σας ρωτήσει τι να κάνετε, αντισταθείτε σε αυτή την παρόρμηση. Δοκιμάστε το χιούμορ αν το παιδί σας είναι ανοιχτό σε αυτό. Αν του δώσετε μια αστεία ιδέα, δίνεται την ευκαιρία στο παιδί πει ότι αυτό δεν θα πετύχει και να αρχίσει πάλι να σκέφτεται.
Ένας λόγος για τον οποίο τα παιδιά διστάζουν να δώσουν τις ιδέες τους είναι ότι οι ιδέες τους έχουν απορριφθεί ή προεξοφληθεί τόσο συχνά. Γι’ αυτό βεβαιωθείτε ότι είστε πραγματικά έτοιμοι να ακούσετε και όχι να περιμένετε να τους πείτε «όχι».
Παράδειγμα: «Υποθέτω ότι θα μπορούσα να δοκιμάσω να τον αγνοήσω ξανά. Όταν το δοκίμασα πριν, δεν του έδωσα πολύ χρόνο, επειδή με έκανε να θυμώσω. Αλλά νομίζω ότι τώρα θα μπορούσα να το κάνω καλύτερα. Και υπάρχει ένα καινούργιο κορίτσι στο σχολείο που νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει καλή φίλη».
Βασιλίνα Ριστάνη
Πηγή: imommy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου