Οι κότες δραπετεύουν γιατί το κοτέτσι τους είναι τόσο μικρό που δεν μπορούν να παίξουν τα παιδιά τους. Θα μπορέσει ο Μπομπ να βρει λύση σε αυτό το πρόβλημα και να κρατήσει τις κοτούλες που τόσο αγαπά; Το νέο κοτέτσι όχι απλά είναι πιο μεγάλο, αλλά είναι πραγματικά παράδεισος με πισίνα, παιδική χαρά και πολλά παιχνίδια!
Μια απλή, πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα ιστορία γραμμένη έμμετρα με σύντομο κείμενο και πολύ όμορφη εικονογράφηση που μπορεί να μας δώσει αφορμή να μιλήσουμε με τα παιδιά μας για πολλά ζητήματα:
- για τον σεβασμό που πρέπει να δείχνουμε στα ζώα παραγωγής και τις συνθήκες διαβίωσης που οφείλουμε να τους παρέχουμε (οι κοτούλες χρειάζονταν περισσότερο χώρο για να μπορούν να περπατούν, να τρέχουν και να κοιμούνται χωρίς να στριμώχνονται η μια πάνω στην άλλη),
- για την ανάγκη να υπερασπιζόμαστε το δίκαιο και να λέμε την αλήθεια ακόμα και όταν δεν είναι για το συμφέρον μας (οι κοτούλες λένε την αλήθεια για την αλεπού που δεν τις κυνηγούσε για να τις φάει),
- για το πόσο λάθος κάνουμε όταν βγάζουμε βιαστικά/ αρνητικά συμπεράσματα για κάποιους επειδή ανήκουν σε μια συγκεκριμένη ομάδα – προκαταλήψεις (ο Μπομπ θεωρεί αμέσως ένοχη την αλεπού για την εξαφάνιση των κοτών).
Ένα καλογραμμένο βιβλίο που μπορεί να δυσκολεύει λίγο σε κάποια σημεία μερικούς αδύναμους αναγνώστες (με τον τρόπο γραφής κάποιων γραμμάτων όπως το θ ή με την τοποθέτηση προτάσεων σε πλάγια θέση στη σελίδα) αλλά είναι ιδανικό καθώς αφενός η εικονογράφηση και το περιεχόμενο μπορεί να κερδίσει το ενδιαφέρον και λίγο μεγαλύτερων σε ηλικία αναγνωστών και αφετέρου προσφέρει μοναδικές ευκαιρίες για περιγραφή εικόνων και δραματοποιήσεις γεμάτες δράση και γέλιο!
Πού πήγαν οι κότες;
Κείμενο: Joyce Melanie
Εικονογράφηση: Collier Kirsten
Μετάφραση: Καλογήρου Ράνια
Εκδόσεις Τζιαμπίρη Πυραμίδα
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)
Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)
MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου