Όταν η ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney “Lilo & Stitch” έκανε πρεμιέρα το 2002, έγινε εισπρακτική επιτυχία κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ και έφερε την ιδέα του «ohana» στο mainstream κοινό, σύμφωνα με το upworthy.
Πρόσφατα, η Disney αποκάλυψε ότι θα δημιουργήσει μια live-action εκδοχή της ταινίας και στις 2 Απριλίου ανακοίνωσε ότι η Maia Kealoha θα έπαιζε την Lilo. Είναι σκόπιμο λοιπόν, να εξερευνήσουμε πώς αυτός ο αξιαγάπητος αουτσάιντερ χαρακτήρας έγινε ήρωας για τη νευροαποκλίνουσα κοινότητα.
Αν και δεν φαίνεται να υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι δημιουργοί Chris Sanders και Dean Deblois έκαναν σκόπιμα τη Lilo αυτιστική, είναι μια ευρέως αποδεκτή θεωρία μεταξύ των φανς -ειδικά για όσους ανήκουν στο φάσμα- ότι αυτό τουλάχιστον υπονοείται.
Φυσικά, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι είναι απλώς ένα νευροτυπικό παιδί που το τραύμα της απώλειας και των δύο γονιών του έχει επηρεάσει τις κοινωνικές του δεξιότητες. Αλλά μέσα από αυτό το συγκεκριμένο φακό, τα άτομα της αυτιστικής κοινότητας έχουν μοιραστεί πώς αισθάνονται για τον χαρακτήρα.
Ακόμη και ορισμένοι επαγγελματίες υγείας έχουν υποστηρίξει ότι η Lilo θεωρείται αυτιστική. Στη σειρά του Youtube «Cinema Therapy», ο θεραπευτής Jonathan Decker εξηγεί: «Ειδικά με τα νευροαποκλίνοντα παιδιά, υπάρχει συχνά μια βαθιά σοφία που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε κάποιον τόσο νέο. Και η νευροαπόκλιση [στην περίπτωση της Lilo] σημαίνει την ικανότητα να βλέπεις και να αποδέχεσαι τα πράγματα όπως είναι, για το οποίο οι άλλοι δεν είναι ακόμα έτοιμοι ψυχολογικά ή συναισθηματικά»
Πηγή: LIFO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου