Tο Δημοτικό Σχολείο στο Διαφάνι Καρπάθου κτίστηκε το 1960. Το Διαφάνι, είναι το επίνειο της Ολύμπου. Η τότε αρχιτεκτονική του κτιρίου ήταν λιτή, όπως στα περισσότερα σχολεία του Αιγαίου. Μετά το 1994 το κτίριο φιλοτεχνήθηκε εξωτερικά, από τον Βασίλη Χατζηβασίλη, λαϊκό ζωγράφο της Ολύμπου και το 2008 ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε στους κατοίκους του. Οι εξωτερικές καλλιτεχνικές προσθήκες στο σχολείο του Διαφανίου έγιναν από τα αδέλφια Αντώνη, Μανώλη και Γιάννη Χατζηβασίλη. Οι προσθήκες αυτές έγιναν στην πρόσοψη του σχολείου και του έδωσαν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Μάλιστα, λόγω της ιδιαιτερότητας του κτιρίου, το σχολείο προσελκύει πολλούς επισκέπτες. Είτε για να το φωτογραφίσουν είτε απλά να το περιεργαστούν από κοντά.
Το 1960 το Δημοτικό Σχολείο στο Διαφάνι είχε εκατό μαθητές. Σήμερα, έχει μόνο δύο. Όσες είναι και οι αίθουσες του. Το Μαρίνο και το Βασίλη.
«Οι μαθητές μου είναι ο Μαρίνος που είναι στη Δευτέρα δημοτικού και ο Βασίλης που είναι στην έκτη. Η καθημερινότητα μας κυλάει πολύ όμορφα, δημιουργικά και σε γοργούς ρυθμούς θα μπορούσα να πω. Πρόκειται για δύο μαθητές που είναι ξαδέρφια μεταξύ τους, συνεργάζονται στα πάντα και έχουν πολύ καλή επικοινωνία.
Το γέλιο και το χιούμορ είναι βασικό ορόσημο της καθημερινότητας μας, καθώς πολύ εύκολα μπορούμε να γελάσουμε, να μοιραστούμε μαζί εμπειρίες της καθημερινότητας, όνειρα, επιδιώξεις και στόχους. Βρίσκομαι πάντα δίπλα τους σε ότι χρειαστούν και εκτός από παιδαγωγός, γίνομαι μαζί τους παιδί για να παίξω, να γελάσω και να λερωθώ μαζί τους. Έχουμε άπλετο χρόνο να προχωρήσουμε μπροστά στην ύλη, να δημιουργήσουμε με τα χεριά μας κάτι χρήσιμο, να πραγματοποιήσουμε πειράματα, να φυτέψουμε, να τρέξουμε και να πάμε εκδρομές στη φύση, μαθαίνοντας με βιωματικό τρόπο, νέα πράγματα.
Η σχέση μεταξύ μας είναι άριστες! Ωστόσο υπάρχουν αρκετές δυσκολίες, καθώς ως δύο παιδιά, δεν έχουν τη δυνατότητα να παίξουν ομαδικά παιχνίδια που απαιτούν πολλούς παίκτες ούτε έχουν την ευκαιρία να συνεργαστούν ομαδικά, να ανταλλάξουν απόψεις και ιδέες με μια πληθώρα συνομηλίκων παιδιών. Η ηλικιακή, μαθησιακή και συνειδησιακή τους διαφορά είναι αισθητή, συνεπώς σε ορισμένες συνθήκες η συνεργασία δεν μπορεί να υπάρξει. Για παράδειγμα, στο μάθημα της γλώσσας δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν από κοινού μια ομαδική εργασία. Ωστόσο και τα δύο παιδιά καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια κι εγώ είμαι πολύ περήφανη για τον αγώνα που δίνει το κάθε παιδί ξεχωριστά». Μας λέει με καμάρι στο humanstories.gr η Θεοδώρα Κουκουρίκου, η δασκάλα του Δημοτικού Σχολείου Διαφανίου. Οι δύο μαθητές της Θεοδώρας διαμένουν στην Όλυμπο και κάθε πρωί έρχονται με το λεωφορείο στο Διαφάνι για να κάνουν μάθημα. Η θεοδώρα τους περιμένει στη στάση του ΚΤΕΛ, κουβαλά τις δύο τσάντες τους για να μην πονάνε οι μαθητές της και μαζί ανηφορίζουνε προς το μικρό τους σχολείο.
Η Θεοδώρα κατάγεται από την ακριτική Αλεξανδρούπολη, οπότε γνωρίζει καλά πως είναι να ζει κανείς κοντά στα σύνορα. Κι όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά «Κατέφθασα από τους ακρίτες του βορρά, στους ακρίτες του νότου. Είναι η πρώτη φορά που εργάζομαι σε μονοθέσιο σχολείο και ομολογώ πως έχω επιδιώξεις και όνειρα που ευελπιστώ να συμβάλλουν στην εξέλιξη και στην μαθησιακή ανάπτυξη των παιδιών».
Με τη Θεοδώρα συνομιλήσαμε αρκετές φορές κι αυτό που εισπράξαμε είναι αγάπη για το επάγγελμα της. Αλλά διακρίναμε κι ένα μεγάλο πόθο, να καταφέρει να μεταδώσει στους μαθητές της νέα ερεθίσματα. Να τους φέρει κοντά στην Τέχνη, σε ποικίλες δράσεις, ταξίδια αλλά και να γνωρίσουν οι μαθητές της την αστρονομία. Τη δεύτερη μεγάλη αγάπη της Θεοδώρας.
«Τα τελευταία 9 χρόνια είμαι ενεργός μέλος τους Ερασιτεχνικού Συλλόγου Αστρονομίας Θράκης. Εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να έλθω σε επαφή με σημαντικές προσωπικότητες, να αποκομίσω νέες γνώσεις και να γνωρίσω τον αστρονομικό εξοπλισμό. Μέσω μιας πληθώρας εκπαιδευτικών αστρονομικών δραστηριοτήτων σε σχολεία όλων των βαθμίδων, ΚΔΑΠ και μουσείων, άρχιζα να ανθίζω ως εκπαιδευτής αστρονομίας. Το καλοκαίρι, συμμετείχα σ’ ένα διεθνές summer school σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Αστροφυσικής της Κρήτης και την Ελληνογερμανική Ένωση, όπου μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω εξέχοντες επιστήμονες και να γράψω εκπαιδευτικά σενάρια προκειμένου να ενταχθεί η αστρονομία στο αναλυτικό πρόγραμμα των μαθητών κάθε εκπαιδευτικής βαθμίδας. Γενικότερα, μέσω των δράσεων μου, παρατήρησα πως τα παιδιά εκδηλώνουν πολλή αγάπη και τεράστιο ενδιαφέρον ως προς τον κλάδο της αστρονομίας, καθώς πρόκειται για ένα νέο για τους μαθητές γνωστικό αντικείμενο που εντείνει την περιέργεια και τον ενθουσιασμό τους.
Θα προσπαθήσουμε με τους μαθητές μου να κάνουμε ένα Πρόγραμμα Αστρονομίας για ανθρώπους με προβλήματα όρασης. Θα το κάνω πειραματικά. Και αν υπάρχει ανταπόκριση από το χωριό και τα παιδιά, να συγκεντρώσουμε υλικά για να φτιάξουμε κάτι ανάγλυφο για εκείνους. Έτσι ώστε να προωθηθεί το σχολείο μας αφού είναι και η τελευταία μας χρονιά φέτος. Τον επόμενο χρόνο το σχολείο ενδέχεται να κλείσει». Μας λέει η Θεοδώρα.
Αστρονομία στο ΣΧΟΛΕΙΟ
«Η αστρονομία είναι ένα παντελώς νέο αντικείμενο με το οποίο δεν έχουν έλθει σε επαφή ποτέ οι μαθητές του Διαφανίου. Μέσω διαφόρων σεναρίων, κατασκευών και πειραμάτων, τα παιδιά θα έλθουν σε γνωστικές συγκρούσεις, θα αναρωτηθούν, θα φανταστούν, θα ανακαλύψουν και φυσικά θα αποκτήσουν νέες πληροφορίες όχι μόνο για το ηλιακό μας σύστημα, αλλά και για πιο σύνθετες έννοιες, όπως είναι η σκοτεινή ύλη, οι γαλαξίες, οι μαύρες τρύπες, τα κβάζαρ κλπ. Έτσι θα οξυνθεί η κριτική τους αντίληψη και θα επεκταθούν οι διανοητικοί τους ορίζοντες, καθώς μέσω του παιχνιδιού και πάντοτε με βιωματικό τρόπο θα αποκτήσουν νέες γνώσεις για ένα μέρος της δομής του σύμπαντος. Θα επιδιώξουμε και τη συμμετοχή μας σε κάποιο διαγωνισμό αστρονομίας, αν μας το επιτρέψουν, λόγω του νεαρού της ηλικίας των παιδιών. Παρ’ όλα αυτά, έχουμε στο νου μας πολλά σχέδια, καθώς ο ενθουσιασμός που επικρατεί είναι φανερός και διάχυτος από τη φυσιογνωμία των μαθητών» συνεχίζει η δασκάλα στο Διαφάνι : «Φέτος, θα πραγματοποιηθεί κανονικά η γιορτούλα της 28ης Οκτωβρίου στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας της Παναγιάς. Μετά τη δοξολογία και την τελετή της γιορτής, οι δύο μοναδικοί μαθητές του χωριού θα παρελάσουν δίπλα στη θάλασσα. Στο Διαφάνι μένουν άλλα 7 παιδιά, ωστόσο εκείνα πηγαίνουν στο γυμνάσιο και στο λύκειο της Ολύμπου, όπου εκεί πραγματοποιούν τις τελετές των εθνικών μας εορτών».
Το σχολείο εσωτερικά δεν είναι σε πολύ καλή κατάσταση, αλλά το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν παιδιά. Ο Βασίλης, θα πάει την επόμενη χρονιά γυμνάσιο και ο μικρός Μαρίνος έχει ταλέντα που δυστυχώς στο Διαφάνι δεν μπορεί να τα εξελίξει. «Είναι απομονωμένος εδώ. Δεν μπορεί η μητέρα να απομονώσει το παιδί για να κρατήσει το σχολείο ανοιχτό. Κατεβαίνουν ήδη δύο φορές τη βδομάδα στα Πηγάδια για να κάνει ο μικρός Αγγλικά. Ενώ κάνουμε εθελοντικά μαζί μουσική με ένα μεταλλόφωνο. Γιατί στο πρόγραμμα του σχολείου δυστυχώς δεν προλαβαίνουμε πάντα. Και μερικές φορές κάνουμε κάτι εικαστικό γιατί τα παιδιά αγαπούν πολύ τα εικαστικά…». Μας τονίζει η Θεοδώρα και συνεχίζει:
«Του χρόνου ο Βασίλης, θα πάει γυμνάσιο και ο Μαρίνος θα μείνει μόνος του. Ο μικρός μου μαθητής, είναι ένας εξαιρετικός και άριστος μαθητής με μεγάλη ευφυΐα και πολλά ταλέντα. Συνεπώς χρειάζεται περισσότερα ερεθίσματα για να εξελίξει το γνωστικό του υπόβαθρο. Έτσι λοιπόν, του χρόνου, για να μην μείνει μόνο του το παιδί και αποκοπεί από το κοινωνικό σύνολο παντελώς, η οικογένεια του θα μεταφερθεί είτε στη Χώρα του νησιού είτε στην Κρήτη, προκειμένου να βοηθήσουν το παιδί μαθησιακά και κοινωνικά. Και οι δύο μαθητές χρήζουν κοινωνικοποίησης και ανάπτυξης δεξιοτήτων, καθώς στη βόρεια Κάρπαθο δεν υπάρχουν ούτε φροντιστήρια ξένων γλωσσών ούτε άλλου τύπου καλλιτεχνικές και αθλητικές δραστηριότητες στις οποίες θα μπορούσαν να συμμετέχουν τα παιδιά».
«Το σχολείο είναι εξωτερικά έργο Τέχνης και πιστεύω ότι δε θα ξαναβρεθώ σε τόσο όμορφο σχολείο. Θέλω οι μαθητές μου όταν φύγουν από το σχολείο να θυμούνται από αυτό όμορφες στιγμές. Δε θέλω να κάνουμε μόνο ένα κλασικό μάθημα. Είμαι ανοιχτή σε δράσεις και επαφές με άλλα σχολεία. Πρόθυμη να βοηθήσω και ανοιχτή σε όμορφες ιδέες για το σχολείο μας».
Μάχη Χριστοφορίδου
Πηγή: Human Stories
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου