Η ομόφυλη γονεϊκότητα σε δύο ταινίες του 23ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Δύο ντοκιμαντέρ του τμήματος Top Docs του online 23ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που θα πραγματοποιηθεί από τις 4 έως τις 14 Μαρτίου μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας του Φεστιβάλ (online.filmfestival.gr) επικεντρώνεται στον αγώνα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, σε ό,τι αφορά την οικογένεια και την απόκτηση παιδιών.

Στην Ουγγαρία ένα ζευγάρι γυναικών προσπαθεί να υιοθετήσει ένα παιδί και έρχεται αντιμέτωπο με τον συντηρητισμό της ουγγρικής κοινωνίας (στο Οι Μητέρες της), ενώ ένα ζευγάρι Ισραηλινών ετοιμάζεται να αποκτήσει παιδιά μέσω παρένθετης μητέρας (Παιδιά για δυο μπαμπάδες).

Μέσα από δύο προσωπικές ιστορίες, τα ντοκιμαντέρ θέτουν ερωτήματα για το τι σημαίνει να είσαι γονιός και πώς μπορούμε να φτάσουμε σε ένα πιο ανοιχτό και συμπεριληπτικό μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης.

Οι Μητέρες της

Her Mothers / Asia Dér, Sari Haragonics, Ουγγαρία, 2020, 75'

Σε αυτή την τρυφερή ιστορία αγάπης και ελευθερίας, ένα ζευγάρι λεσβιών έρχεται αντιμέτωπο με την ομοφοβία τής ολοένα και πιο συντηρητικής ουγγρικής κοινωνίας, καθώς οι δυο γυναίκες παλεύουν να αποκτήσουν οικογένεια μέσω υιοθεσίας και να προσδιορίσουν η καθεμία τον ρόλο της στο παιχνίδι της μητρότητας.

Το γυναικείο σκηνοθετικό δίδυμο ακολουθεί από απόσταση αναπνοής τις δύο πρωταγωνίστριες στην επίπονη προσπάθειά τους να αποκτήσουν μια νεαρή κόρη Ρομά καταγωγής. Μια ξεχωριστή μαρτυρία για τη μητρότητα ως καθημερινή και υπαρξιακή συνθήκη. Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Hot Docs του Καναδά.

Παιδιά για δυο μπαμπάδες

Double Income, Kids / Hendrik Schäfer, Germany, 2019, 94'

Παρακολουθούμε από απόσταση αναπνοής την ιστορία ενός ζευγαριού ομοφυλόφιλων Ισραηλινών, οι οποίοι ετοιμάζονται να αποκτήσουν δίδυμα μέσω μιας παρένθετης μητέρας από τις ΗΠΑ. Για έναν χρόνο γινόμαστε μάρτυρες της καθημερινότητας του ζευγαριού στο Ισραήλ και του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα οικονομικά, ιατρικά, κοινωνικά και θρησκευτικά εμπόδια που ορθώνει η ισραηλινή κοινωνία στην προσπάθειά τους να βιώσουν το συναίσθημα της πατρότητας.

Γεμάτη οικειότητα και αναζωογονητική ειλικρίνεια, η ταινία εγείρει μια σειρά από ερωτήματα για τις κοινωνικές νόρμες και το πνεύμα της εποχής μας, αφήνοντας παράλληλα μια αισιόδοξη νότα: η έννοια της οικογένειας ξεφεύγει σταδιακά από τους μονοδιάστατους ορισμούς, η αντίσταση απέναντι στο «βιολογικό πεπρωμένο» είναι ολοένα πιο ορατή.

Πηγή: LIFO