«Εγώ δεν αντέχω να δω το βίντεο, έχω παιδιά», έγραψε φίλη κάτω από ανάρτηση που αναφερόταν στον βομβαρδισμό στο Χαλέπι και στη συγκλονιστική εικόνα του 5χρονου Ομράν, αιμόφυρτου και σαστισμένου, που μας ξύπνησε όλους βίαια από τη ραστώνη του ολυμπιακού Αυγούστου. «Οταν έκανα παιδιά, πέταξα την τηλεόραση για να μη βλέπω ειδήσεις», πρόσθεσε κάποιος άλλος κάτω από το ποστ, το κέντρο βάρους του οποίου μετατοπίστηκε ελαφρώς από τον μικρό Σύρο στο δράμα των Ελλήνων γονιών.
Εχοντας ήδη δει το επίμαχο βίντεο, χωρίς παιδιά παρά μόνο μια σφιγμένη καρδιά, για άλλη μία φορά με έπιασα να αναρωτιέμαι εάν όντως όταν γίνεσαι γονιός εμφανίζεις υψηλότερα επίπεδα ευαισθησίας από τον μέσο όρο ή αν απλώς ενεργοποιείται κάποια ορμόνη που σε κάνει να τη διατρανώνεις σε κάθε ευκαιρία. (Σε δεύτερο χρόνο αναρωτήθηκα γιατί δεν χάρισε την τηλεόρασή του σε κάποιον άτεκνο να πιάσει τόπο.)
Δεν γίνεται θέλω να πιστεύω με σκοπό, ωστόσο όσοι επιδεικνύουν το χαμηλότερο όριό τους στον πόνο και την τραγωδία πάντα με την επωδό «επειδή έχω παιδιά» υποβαθμίζουν αυτομάτως την απολύτως πραγματική συντριβή όσων δεν έχουν, δεν θέλουν να έχουν ή δεν μπορούν να έχουν παιδιά, μπροστά στο ίδιο συμβάν. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση η είδηση ήταν αρκετά σκληρή από μόνη της για να τη φορτώνουμε με επιπλέον ενοχές και το άγχος να παρηγορήσουμε όσους δεν μπορούν να τη διαχειριστούν.
Κατέληξα βέβαια ότι ο συλλογισμός μου ξεκινούσε από λάθος αφετηρία. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι οι άκληροι αυτής της κοινωνίας εκείνοι που πρέπει να θίγονται από τέτοιου είδους σχόλια. Ο στόχος τους δεν είναι αυτοί, είναι οι υπόλοιποι γονείς. Αυτούς αφορά η πλειοδοσία ευαισθησίας. Αυτούς που, παρότι έχουν παιδιά, «άντεξαν» να κοιτάξουν κατάματα τον Ομράν, μπορούν να διαβάσουν με σχετική ψυχραιμία για ένα έγκλημα με θύμα παιδί χωρίς να ζητήσουν απαραίτητα την επαναφορά της θανατικής ποινής γιατί αυτό «οφείλουν» ως γονείς, αυτούς που αν δεν άντεξαν να δουν το βίντεο από το Χαλέπι, είναι γιατί δεν θα άντεχαν ούτως ή άλλως. Και που καλούνται να αναρωτηθούν διαβάζοντας σχόλια όπως τα παραπάνω ότι κάτι δεν κάνουν καλά, γεγονός και άδικο και βαρύ για το στομάχι ενός γονιού.
Από την άλλη, τι ξέρω εγώ...
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου