Καλοκαίρι! ... Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς πέρασε... Μια λέξη και χίλιες εικόνες. Μολονότι όμως το περίμενα με ανυπομονησία εξελίχθηκε πιο διαφορετικά από όσο περίμενα. Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή ...
Θεωρητικά η τελευταία μέρα του σχολείου έπρεπε να ήταν και η πιο ευτυχισμένη για έναν μαθητή. Ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς πως εγώ μαζί με την υπόλοιπη Γ΄Γυμνασίου πήγαμε για «μια βουτιά» στο «Κ...» αμέσως μετά την επίσημη λήξη των σχολικών μαθημάτων. Η αλήθεια είναι πως ήταν πολύ όμορφα. Παρόλα αυτά όταν επέστρεψα στο σπίτι είχα μια ακόμα σημαντική εκκρεμότητα. Έπρεπε να προετοιμαστώ για τις εξετάσεις των γερμανικών, κάτι που σήμαινε ότι το επόμενο πενθήμερο ήταν κρίσιμο !
«Αυτό είναι» είπα στον εαυτό μου και μπήκα να δώσω και τα προφορικά ! Η αλήθεια είναι, ότι είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου την κατασκήνωση, καθώς την ίδια μέρα αμέσως μετά τις εξετάσεις, θα φεύγαμε. Αααααχ! Όλα πήγαν καλά. Έσκισα! Τώρα φύγαμε! Μπορώ να πω πως το περίμενα όλο το χρόνο. Ξανά «Κ..» (όνομα της κατασκήνωσης). Είμαι μόλις μισή ώρα εδώ και έχω δει ήδη τους μισούς. Φιλιά, αγκαλιές, αστεία και φυσικά τα κλασικά πειράγματα...! Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Καθώς περνούσε ο καιρός η περίοδος πλησίαζε στο τέλος. Ωστόσο, όμως αυτό ήταν και το ωραιότερο! Πλέον η παρέα είχε ολοκληρωθεί, κερδίσαμε το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και εν τέλει πέρασα τη «δοκιμασία» για να γίνω ομαδάρχης του χρόνου! Όλα ήταν πραγματικά υπέροχα, εκτός από μια μέρα... Ήταν η μέρα που μου ανακοινώνεται μια σοβαρή και συνάμα δυσάρεστη είδηση – Είχα αποτύχει! Κόπηκα στα γραπτά! Οι εξετάσεις των γερμανικών δεν είχαν θετική κατάληξη. Τόσος κόπος πήγε... στα σκουπίδια... Έπρεπε όμως να συνεχίσω... Είπα «όλα εντάξει» και συνέχισα την καθημερινότητά ωσότου τελείωσε η κατασκήνωση... Ακόμα με ενοχλεί αλλά τι να κάνω...
Αφήνοντας πίσω την αποτυχία στις εξετάσεις οι διακοπές μου συνεχίστηκαν σε έναν συνοικισμό της Μηχανιώνας, ένα μέρος που είναι σαν φάρμακο για μένα. Είναι ο προορισμός που κάθε καλοκαίρι ζω και αναπνέω γι΄αυτόν. Φτάνοντας λοιπόν εκεί βγαίνω από το αυτοκίνητο και δίνω ραντεβού με τα παιδιά... Έτσι γίνεται πάντα... Από τα παιδικά χρόνια της μαμάς σε αυτά, της θείας και τώρα εγώ. Αν και έκατσα λίγο, μόλις για μια βδομάδα, πέρασα καταπληκτικά! Αυτό γιατί ενδιάμεσα είχε έρθει και ο Γιάννης ο κολλητός μου εκεί οπότε ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρον!
Μετά τη Μηχανιώνα θα ακολουθούσε ένα πολύ χορταστικό εικοσαήμερο. Μαντέψτε γιατί... Ήταν η περίοδος της άδειας εργασίας της μαμάς. Έτσι λοιπον, και παραδοσιακά, διακοπές σε νησί !!! Φέτος το πρόγραμμα είχε 7 μέρες σε Μήλο και Σίφνο. Πώπω ξετρελάθηκα !
Αρχικά διανύσαμε με το αυτοκίνητο την απόσταση Θεσσαλονίκη- Αθήνα με απώτερο σκοπό να πάρουμε το πλοίο για τα νησιά. Ενδιάμεσα βέβαια φάγαμε «καλαμάκι». Θεέ μου, ακόμα γελάω κάθε φορά που θυμάμαι πως έδωσα παραγγελία έτσι. Τέλος πάντων. Πάνω στο πλοίο τα πράγματα ήταν πολύ ήρεμα! Αυτό συνέβη καθώς η διαδρομή διαρκούσε 7 ώρες οπότε όλοι πέσαμε για ύπνο με πρώτη την αδερφή μου! Μπορώ να πω πως ήθελα να φτάσουμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε κανονικά, αλλά ... συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια! Με το που αποβιβαστήκαμε στη Μήλο, κατενθουσιάστηκα, ωστόσο δεν το έδειξα φανερά γιατί έχω και ένα κύρος! Κατά τη γνώμη μου αυτό που μου έμεινε από τη διαμονή μου στο νησί αυτό σίγουρα η εκδρομή στο Κλέφτικο, η θέα και οι παραλίες! 72 στον αριθμό! Τα νερά ήταν πεντακάθαρα, κρυστάλινα και δροσερά!!! Ήταν τέλεια. Ιδιαίτερα όταν ανεβήκαμε στο ψηλότερο εκκλησάκι, τότε τα είδα όλα !!! Δυστυχώς αφού γυρίσαμε όλο το νησί έρχεται η ώρα της επιστροφής. Το ευχάριστο είναι πως μετά θα ακολουθούσε η Σίφνος, ένα νησί που έχει πολύ κυριλέ ύφος! Η διαδρομή ήταν πολύ ευχάριστη καθώς διήρκησε μόλις 1 ώρα. Με τον ίδιο ενθουσιασμό που έφυγα από τη Μήλο, ήρθα και στη Σίφνο. Είναι ένα πολύ όμορφο ορεινό νησί, και αυτό γιατί οι περισσότεροι δρόμοι ήταν πάνω στα βουνά. Κατά τη γνώμη μου είχε και νόστιμο φαγητό !
Αυτό ήταν! Επιστροφή στην Αθήνα! Για μένα ήταν επιστροφή μόνο για Αθήνα! Μια μέρα μετά εγώ θα πήγαινα μόνος και στο Λονδίνο. Εγώ! Μόνος! Σε άλλη χώρα! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Έχοντας τελειώσει με τις προετοιμασίες με τις βαλίτσες μου προς μεγάλη μου έκπληξη στην Αθήνα βρισκόταν και ο πατέρας μου, ο οποίος εν τέλει μας μετέφερε οικογενειακώς στο αεροδρόμιο! Αφού γνωριστήκαμε με το γκρουπ φύγαμε για αεροπλάνο. Με το που σηκώθηκε είπα αυτό ήταν! Τι θέα! Όλος ο κόσμος στα πόδια μου – κυριολεκτικά! Σιγά- σιγά μπήκα μέσα στο κλίμα καθώς αρχικά μεταξύ μας μιλούσαμε αγγλικά (εγώ προσωπικά δεν είχα πρόβλημα). Με το που προσγειωθήκαμε στο Λονδίνο εντυπωσιάστηκα! Το αεροδρόμιο ήταν τεράστιο! Αφού τελειώσαμε και με τα τυπικά ένα λεωφορείο μας μετέφερε στο Campus. «Μια στιγμή» είπα. Τιμόνι στα δεξιά και ευθεία από τα αριστερά του δρόμου! Αρκετά παράξενο για Ευρωπαίο! Κατά τη διαδρομή αυτό που μου έμεινε ήταν η καθαριότητα και η τελειότητα που επικρατούσαν στους δρόμους τους, κάτι που σπάνια βλέπει κανείς στην Ελλάδα! Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στο συγκρότημα! Ήταν εκπληκτικό! Τεράστιο και πολύ καθαρό παντού. Εκεί θα καθόμασταν για 7 ημέρες... που τελικά ήταν πολύ λίγες...
Αφού χωριστήκαμε σε τάξεις με βάση τα επίπεδα βγήκε και το τελικό πρόγραμμα. Και πού δεν πήγαμε! London Eye, Big- Ben, Madam Tiso, Pier British Museum ακόμα και στο παλάτι εξοχικό πήγαμε της βασίλισσας! Παντού ήταν υπέροχα ! Παρέλειψα να μιλήσω για τις δραστηριότητες στο campus εκτός από το μάθημα. Χαρακτηριστικά έμειναν στη μνήμη μου οι δύο βραδιές Disco όπου και φυσικά ήμουν πρωταγωνιστής! Μαντέψτε γιατί... Βέβαια αυτοί οι Άγγλοι δεν έχουν καλό φαγητό. Κυριολεκτικά δεν τρωγόταν, αλλά σιγά... Στην επιστροφή για Αθήνα το κλίμα ήταν ευχάριστο αλλά και βαρύ συγχρόνος γιατί θα αποχωριζόμασταν ο ένας τον άλλο και είχαμε κάνει και παρέες μεταξύ τους.
Το πιο παράξενο από αυτή την ιστορία είναι 2 στιγμές ! Αρχικά κατά την επίσκεψή μου στο κέντρο το Λονδίνου είδαμε τον Stalone στην πρεμιέρα της νέας του ταινίας αλλά όχι μόνο... Λίγο αργότερα βρέθηκαν μπροστά μας τρεις Άγγλοι που χόρευαν και έπειτα από παράκληση της συνοδού μας μπήκα στον «κύκλο». Με είδε όλο το Λονδίνο... Δεν το πιστεύω! Ήταν φοβερό. Η δεύτερη και τελευταία στιγμή είναι πώς όταν φτάσαμε Αθήνα και έπρεπε να πάρω αεροπλάνο για Θεσσαλονίκη και να γυρίσω σπίτι. Το πρόβλημα ήταν πως έπρεπε να το κάνω μόνος... αλλά όλα πήγαν καλά... Στο αεροδρόμιο με περίμενε ο μπαμπάς και με πήγε πάλι Μηχανιώνα όπου έκατσα για 2 βδομάδες ωσότου επιστρέψω πίσω... Παρότι δεν έκατσα πολύ τα ευχαριστήθηκα. Για ένα βράδυ με τα παιδιά πήγαμε «για ποτό» μετά την περιφορά.
Παρόλα αυτά ένα τέτοιο καλοκαίρι δεν θα μπορούσε να τελειώσει έτσι απλά. Ακόμα μια έκπληξη περίμενε εμένα και την αδερφή μου. Ο μπαμπάς μας πήγε 4 μέρες σε κάμπιγκ. Πόσο το λατρεύω. Ήταν η δεύτερη φορά. Τι εντυπωσιακό μέρος! Τεράστιο και με πολλά ανέσεις! Στη θάλασσά του τα κύματα ήταν παράξενα και αυτό γιατί μια ήταν ήρεμα και μια πελώρια στη θαλασσοταραχή... Έτσι το εκμεταλλευτήκαμε και τότε το παιχνίδι ήταν άφθονο.
Έτσι λοιπόν πέρασα ένα ακόμα καλοκαίρι... Τώρα πιστεύω έγινε απόλυτα σαφές γιατί ήταν διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα. Μπορώ να πω πως όλα ήταν υπέροχα !!! Έτσι κάθε φορά που διηγούμαι την ιστορία ένα πράγμα σκέφτομαι ... «Τι καλοκαίρι που ήταν»...
Δ.Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου