Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη ζωή κάποιες φορές μας δίνουν δύναμη και κουράγιο. Η περίπτωση του μονόχειρα Κέβιν Λόου το επαληθεύει με το παραπάνω, αφού το πρόβλημα αναπηρίας δεν τον εμπόδισε να έχει μία θέση στο ρόστερ του Μανχάταν.
Ο νεαρός αθλητής γεννήθηκε με πρόβλημα αναπηρίας, καθώς το αριστερό του χέρι τελειώνει με μία ουλή στον αγκώνα. Ο Λόου, που είναι δευτεροετής στο κολέγιο του Μανχάταν, ξεπέρασε το πρόβλημά του και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για χιλιάδες παιδιά που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
Ο Κέβιν Λόου ήταν μόλις δέκα χρονών όταν έχασε τον πατέρα του από μία σοβαρή ασθένεια. Σε τρυφερή ηλικία έχασε έναν άνθρωπο που θα χρειαζόταν στη ζωή του. Μία δεκαετία αργότερα ο ίδιος έχει γίνει πρότυπο για πολλούς ανθρώπους, καθώς πήρε δύναμη, ξεπέρασε μία σοβαρή γενετική δυσλειτουργία και κατάφερε να γίνει ο πρώτος και ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία του NCAA που αγωνίζεται με ένα χέρι.
Έγινε κάτι που ο πατέρας του δεν πίστευε ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν: «είναι πολύ δύσκολο, αλλά θα ήθελα σαν τρελός να είχα τον πατέρα μου δίπλα μου και να με έβλεπε να παίζω, έστω για ένα παιχνίδι, οποιοδήποτε, έτσι θα μπορούσε να δει τι κατάφερα», δήλωσε χαρακτηριστικά στο fanhouse.com, για να συνεχίσει, «το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω ότι θα είναι περήφανος για μένα, για αυτό που έγινα».
«Κατά κάποιο τρόπο αυτό το πρόβλημα είναι ευλογία. Δεν μπορώ να σας πω πόσες φορές με έχουν πλησιάσει γονείς ή μου έχουν στείλει μηνύματα, που μου λένε ότι αφού με είδαν να αγωνίζομαι θεωρούν ότι και τα δικά τους παιδιά (σ.σ. που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα) είναι σε θέση να κάνουν το ίδιο… ότι τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο για να κάνουν αυτό που ο καθένας θα μπορούσε. Αυτό με βοηθάει… είναι το κίνητρό μου για να συνεχίσω».
Ο Λόου χρειαζόταν απλά ένα κίνητρο στη ζωή του, για να ξεπεράσει το κόμπλεξ που ατιμετώπιζε με το «πρόβλημα» που είχε. Η ενασχόλησή του με διάφορες δραστηριότητες τον έκανε να καταλάβει ότι ένα πρόβλημα αναπηρίας δεν είναι πρόβλημα.
Ο Πατέρας του συνήθιζε να τον πηγαίνει να βλέπει αγώνες χόκεϊ ή αμερικάνικο ποδόσφαιρο και ήθελε να τον κάνει να καταλάβει ότι μπορεί να κάνει κι εκείνος το οτιδήποτε. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή οι σχέσεις τους δεν ήταν καλές, οι παρενέργειες που είχαν τα φάρμακα στον πατέρα του δεν ήταν οι καλύτερες, με τον ίδιο να είναι εξοργισμένος.
Η μητέρα του θέλοντας να τον βοηθήσει τον έγραψε σε τμήμα διαχείρισης οργής: «Απλά ας πούμε ότι ο πατέρας του δεν πίστευε ότι ο Κέβιν θα πάει όσο μακριά έφτασε. Οι σχέσεις τους ήταν πολύ δύσκολες όταν αρρώστησε… αλλά σήμερα θα ήταν πολύ περήφανος αν τον έβλεπε. Ήταν από αυτούς τους ανθρώπους που φωνάζουν και ενθαρρύνουν από τις κερκίδες και ο Κέβιν θα ήθελε κάτι τέτοιο».
Σήμερα ο Κέβιν αγωνίζεται ως σέντερ στο Μανχάταν, σε κατηγορία πιο χαμηλού επιπέδου που περιέχει σχολεία όπως του Μάριστ, της Σιέρα Λιόν κι άλλα. Στις δύο χρονιές που αγωνιζόταν, είχε περιορισμένο χρόνο συμμετοχής. Φέτος έχει αγωνιστεί σε 18 από τα 20 παιχνίδια, ξεκινώντας βασικός σε δύο από αυτά. Έχει μέσο όρο συμμετοχής 5,5 λεπτά, έναν πόντο και 1,1 ριμπάουντ. Έχει κάνει πολύ καλές εμφανίσεις, απέναντι στο Βάντερμπιλτ για παράδειγμα όπου είχε οκτώ ριμπάουντ.
«Ως προπονητής θέλεις να έχεις γύρω σου καλούς ανθρώπους, καλούς παίκτες και ο Κέβιν είναι και τα δύο, είπε χαρακτηριστικά ο προπονητής του, για να συνεχίσει, «ναι, πρώτα οι άνθρωποι είναι διστακτικοί απέναντι του, με θεωρούν τρελό που τον εμπιστεύομαι… αλλά γιατί όχι; Έχει ταλέντο! Τα κάνει όλα σωστά, οπότε γιατί να μην τον εμπιστεύομαι;»
Κάποιοι λένε ότι αν αυτό το παιδί είχε και τα δύο του χέρια θα είχε μία θέση στο NBA. Όπως και να έχει, αποτελεί πηγή έμπνευσης και αυτό που έχει κατορθώσει είναι υπέροχο: «ποτέ δεν θα μπορούσα να με λυπηθώ επειδή δεν έχω δύο χέρια, δεν μπορώ καν να πω ότι θα προτιμούσα να έχω δύο χέρια. Αν είχα δύο ίσως να μην είχα τον ίδιο χαρακτήρα. Ίσως να μην είχα ασχοληθεί ποτέ με το μπάσκετ… έχω ό,τι χρειάζεται ένας απλός άνθρωπος και είμαι ευγνώμων!»
Πηγή: gazzetta
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου