Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Η τέχνη βγαίνει στους δρόµους

Μεσοτοιχίες γκρεμισµένων κτιρίων, μουντζουρωµένοι τοίχοι σε κεντρικούς δρόμους και σχολεία που μοιάζουν με φυλακές μεταμορφώνονται σε όψεις ευφάνταστων οικοδομημάτων, δίνοντας φως στο γκρίζο της πόλης

Εθελοντές, εικαστικοί και γκραφιτάδες βάζουν χρώμα στη ζωή μας
Πολιτιστικά και περιβαλλοντικά προγράμματα αλλά και ιδιωτικές πρωτοβουλίες αλλάζουν γειτονιές.

Το σχολείο της οδού Μεγάλου Αλεξάνδρου στο κέντρο της πόλης θύμιζε φυλακή. Δύο γκρίζοι τοίχοι ορθώνονταν στην είσοδο και η μοναδική διέξοδος για να ξεφύγει το μάτι του επισκέπτη ήταν η μεγάλη σιδερένια πόρτα με τα κάγκελα στο πάνω μέρος. Ολα αυτά μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο. Τότε ακριβώς, η μη κυβερνητική οργάνωση Ελιξ, σε συνεργασία με την Εταιρεία Τουριστικής και Οικονομικής Ανάπτυξης του Δήμου Αθηναίων και τη συμβολή της ομάδας εικαστικών εφαρμογών «the3forart», υλοποίησε δύο καλλιτεχνικά προγράμματα με τίτλο «Φιλοτεχνώντας προσόψεις σχολείων του Κεραμεικού».

«Η Ελιξ διοργανώνει, εδώ και 25 χρόνια, περιβαλλοντικά ή πολιτιστικά προγράμματα μέσω ανταλλαγών. Στο συγκεκριμένο συμμετείχαν 25 άνθρωποι από τον Καναδά, την Ευρώπη, τη Νέα Ζηλανδία, την Ιαπωνία και την Κορέα. Χρειάστηκαν δύο εβδομάδες για να ολοκληρωθεί η αναμόρφωση των εξωτερικών τοίχων των σχολείων. Δουλεύαμε 4-5 ώρες καθημερινά» σηµειώνει η συντονίστρια προγραμμάτων της Ελιξ Ντόρα Βουγιούκα. Οι τάξεις ήταν το σπίτι των εθελοντών, αφού οι αίθουσες του 64ου Σχολείου είχαν διαμορφωθεί ειδικά και διέθεταν την απαραίτητη οικοσκευή. Η ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ της ιδέας ωστόσο δεν ήταν αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού των εθελοντών.

Μάλιστα, εκτός από μία εθελόντρια από τη Γαλλία η οποία ήταν απόφοιτη της Καλών Τεχνών, σχεδόν κανένας τους δεν είχε ασχοληθεί επαγγελματικά με τη ζωγραφική. Δύο μέρες πριν, την καλλιτεχνική επίβλεψη του έργου ανέλαβε η ομάδα εικαστικών εφαρμογών «the3forart». Οπως αναφέρει η εικαστικός Ελένη Αβραμίδου, η πρόσοψη του σχολείου έμοιαζε με φυλακή. «Θέλαμε να δώσουμε κάτι χαρούμενο στον χώρο, κάτι που να οξύνει τη φαντασία των παιδιών.

Κι επειδή στην πλειοψηφία τους οι μαθητές τού σχολείου είναι αλλοδαποί, θελήσαμε να δώσουμε έναν πολυπολιτισμικό χαρακτήρα στη νέα όψη. Εκτός από σχέδια λοιπόν, ζωγραφίσαμε λατινικούς κι ελληνικούς χαρακτήρες και, καθώς οι εθελοντές ήταν από διάφορες χώρες του κόσμου, ζητήσαμε να γράψει ο καθένας λέξεις στη γλώσσα του». Οι κολόνες στην εσωτερική αυλή του 64ου Σχολείου είναι βαμμένες στα χρώματα της ίριδας, μία απόφαση που προέκυψε κατόπιν συζητήσεως με τους εθελοντές. «Ετσι καταλήξαμε στα επτά χρώματα του ουράνιου τόξου τα οποία οδηγούν στον θησαυρό μέσα στο σεντούκι και μαζί με αυτόν αναδύεται η λέξη ειρήνη γραμμένη σε όλες τις γλώσσες των εθελοντών» προσθέτει.

Δεν ήταν απλώς ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα, τονίζουν τα δύο μέλη της «the3forart»: «Κέρδισε το ενδιαφέρον όλου του κόσμου. Από τους πεζούς στους δρόμους γύρω από τα σχολεία καθώς και τους εθελοντές που δεν ήταν Ελληνες. Οσο ζωγραφίζαμε περνούσαν παιδάκια που μας ζητούσαννα συμμετάσχουν κι εκείνα. Κάποιοι μας επιβράβευαν, άλλοι μας έλεγαν ότι βρωμίζουµε τους τοίχους…».

«Η τεχνη των δρομων είναι εφήμερη, αφού μπορεί να καταστραφεί την επόμενη μέρα», λέει ο καλλιτέχνης του δρόμου iNO. Οι ζωγραφισμένες κάμερες στον τοίχο της εισόδου της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, η μεγάλη τοιχογραφία που εκτείνεται στον τοίχο της «Τεχνοπόλεως» από τη μεριά της Πειραιώς, η γυναίκα στην Πολυτεχνιούπολη συγκαταλέγονται στα έργα του. Εκείνο που επιζητεί είναι να δημιουργήσει το έργο του κι ας το δει ολοκληρωμένο, έστω και για λίγο. «Το γκράφιτι έγινε της μόδας γιατί δεν θα πας σε μια γκαλερί να το δεις, παρεμβαίνει από μόνο του στον χώρο. Δεν λογοκρίνεται, γι’ αυτό άλλωστε θεωρείται παράνομο» προσθέτει. «Δεν γίνεται να αρέσουν τα έργα σου σε όλους. Με αυτή τη μορφή τέχνης συμβαδίζεις με το κοινό που είναι πιο κοντά στα δικά σου δεδομένα».

Οπως εξηγεί ο iNO, η θεματική ενότητα των έργων του εξαρτάται από το μέρος που θα ζωγραφίσει καθώς και από το είδος της επιφάνειας – τοίχος, καμβάς. «Θέλω το αντικείμενο της ζωγραφιάς να έχει κάτι σχετικό με το μέρος, έναν χαρακτήρα για τους διερχόμενους. Για παράδειγμα, όταν στην Πολυτεχνιούπολη ζωγράφισα εστιάζοντας σε κεντρικό σηµείο του γυναικείου σώματος, το έκανα με το σκεπτικό ότι από εκεί περνούν πολλοί άντρες και ήθελα να το βλέπουν. Να τους αρέσει και να θέλουν να το ξαναδούν. Παρόμοια λειτούργησα και με τις κάμερες. Νομίζω πως στους περαστικούς αρέσει να διακωμωδώ πράγματα».

Σπάνιες δημιουργίες από την ανακύκλωση

Με σκοπο να καθαρίσουν την πόλη από παράνομες διαφημιστικές πινακίδες, οι Cleanjunkies σήκωσαν τα μανίκια τους, βγήκαν στους δρόμους και με τα εργαλεία τους ανά χείρας έλαβαν δράση. Στόχος τους, η αποξήλωση πινακίδων από λεωφόρους της Αττικής, εθνικές οδούς, μικρά δρομάκια, δέντρα και συρµατοπλέγματα. Αλλωστε, όπως υποστηρίζουν, οι συγκεκριμένες πινακίδες αναρτήθηκαν παράνομα σε αυτά τα σημεία, επομένως δεν είναι παράνομο και να αφαιρεθούν.

Η συναντηση των Cleanjunkies με την ArtvilleGallery και το Θέατρο Συνεργείο μέσω της ηλεκτρονικής ατζέντας deBop.gr οδήγησε, σύμφωνα με τη σκηνοθέτρια Γιολάντα Μαρκοπούλου, στη δημιουργική ανακύκλωση και εικαστική επεξεργασία παράνομου διαφημιστικού υλικού, το «Give me a sign» project. «Πρόκειται για μία οµάδα που έχει συσταθεί με σκοπό την προάσπιση της αισθητικής των πόλεων και την ευαισθησία απέναντι στην υπερβολική έκθεση σε διαφημιστικά μηνύματα. Οι Cleanjunkies εντοπίζουν παράνομες διαφημιστικές πινακίδες και τις αποξηλώνουν, οδηγώντας τες στους μπλε κάδους της ανακύκλωσης». Οπως αναφέρει μάλιστα, το υλικό που μαζεύουν το φέρνουν στον χώρο του Θεάτρου Συνεργείο. Από εκεί τις πινακίδες τις διαλέγουν οι καλλιτέχνες, δημιουργούν πάνω σε αυτές και στη συνέχεια τις εκθέτουν προς πώληση.

Οι ταμπέλες που απομένουν, χρησιμοποιούνται από το θέατρο για τα σκηνικά των παραστάσεων. «Το Θέατρο Συνεργείο έχει τη λογική των ανακυκλώσιμων υλικών, όπως και η λογική των καλλιτεχνών που συμμετέχουν. Παίρνουμε κάτι ξεχασμένο και το αναδημιουργούμε μέσα από εικαστικές παρεμβάσεις» συμπληρώνει η Μαρία Δούρου. Από την πλευρά της η ιδιοκτήτρια της Artville Gallery Χριστίνα Γουόρεν σημειώνει ότι ο κάθε καλλιτέχνης εκφράζεται και δημιουργεί ελεύθερα στην πινακίδα που επιλέγει, χωρίς περιορισμούς. «Το ζητούμενο για εμάς είναι η πινακίδα να αποτελεί την πρώτη ύλη», λέει χαρακτηριστικά.

Τυφλες οψεις αλλαζουν με τη ζωγραφικη

Μία δράση που αποσκοπεί στη διαμόρφωση της εικόνας της πόλης μέσα από τη σύγχρονη τέχνη, οργάνωσε το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιµατικής Αλλαγής σε συνεργασία µε την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Πρόκειται για τη «Ζωγραφική τυφλών όψεων κτιρίων» – πρόγραμμα «Αθήνα – Αττική 2014». Με αυτό το πρόγραμμα αναβάθμισης μέσω ζωγραφικής, προτεραιότητα έχουν οι περιβαλλοντικά υποβαθμισμένες και πυκνοδομημένες περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά, και σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ εφόσον η δράση αποβεί επιτυχής, θα επεκταθεί σε πολλές περιοχές της πόλης. Μέχρι στιγμής έχουν ολοκληρωθεί πέντε κτίρια στις οδούς: Μενάνδρου και Πειραιώς, Λακωνίας στους Αμπελόκηπους, Καλλιρρόης και Κασομούλη στον Νέο Κόσμο και στην Κριεζώτου στο κέντρο.

Πηγή: Καλά Νέα 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου