Ο υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης Φώτης Μπίμπασης.

Πριν μερικές μέρες ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την δημαρχία Θεσσαλονίκης το μέλος της εθνικής ομοσπονδίας τυφλών Φώτης Μπίμπασης. Ομολογουμένως πρόκειται για μιά απρόσμενη υποψηφιότητα που περισσότερο όλων αιφνιδίασε τους ανθρώπους που γνωρίζουν προσωπικά τον τριανταοκτάχρονο Φώτη. Διότι αν μη τι άλλο, η διεκδίκηση της δημοτικής αρχής του δεύτερου μεγαλύτερου ελληνικού δήμου, η έκθεση σε ένα εκλογικό σώμα εκατοντάδων χιλιάδων, προϋποθέτει γερές (πολιτικές και οικονομικές) πλάτες.

 Από τις τελευταίες είναι βέβαιον ότι ο Φώτης Μπίμπασης δεν έχει . Το γνωρίζει και ο ίδιος, μας το εκμυστηρεύτηκε την μέρα που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του όταν απορημένοι τον ρωτήσαμε το “γιατί”. Γνωρίζει, επίσης, ότι δεν έχει πιθανότητες να εκλεγεί, να πρωταγωνιστήσει με κριτήριο τα “κουκιά” στην εκλογική μάχη που θα δοθεί για τον περιούσιο δημαρχιακό θώκο. Κι΄όμως εκτίθεται στην κρίση των συμπολιτών του. “Διότι θέλω να γίνει σοβαρή συζήτηση, επιτέλους, για τους βάναυσους αποκλεισμούς που υφίστανται όχι μόνο οι άνθρωποι με αναπηρία αλλά χιλιάδες συμπολίτες μου, στην πάλαι ποτέ δεκτική και πανέμορφη Θεσσαλονίκη. Η οποία, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχτεί με ρυθμούς ραγδαίους στην πλέον σκληρή και απροσπέλαστη ελληνική πόλη” εξηγεί το κινητήριο “γιατί” του ο Μπίμπασης με τον δικό του ρομαντικό πλην όμως αφοπλιστικό τρόπο.

Οι διαπιστώσεις του Φ. Μπίμπαση για το “αφιλόξενον” και “απροσπέλαστον” της σύγχρονης Θεσσαλονίκης δεν είναι μόνο δικές του. Εχει γίνει μπόλικη κουβέντα τα τελευταία χρόνια για την άκρως φοβική Θεσσαλονίκη των Παπαγεωργόπουλου – Ψωμιάδη, της σοβαροφάνειας και του καθωσπρεπισμού, των συντηρητικών αντιλήψεων και προσδοκιών, των διάσπαρτων κιγκλιδωμάτων και αποκλεισμών. Για την “νύφη του Θερμαϊκού” που ωσάν φοβούμενη την άλωση της παρθενίας της από πάσης προέλευσης “εξωτερικούς εχθρούς” αρνείται να εκτεθεί στο οτιδήποτε, αυτοπεριορίζεται, ομφαλοσκοπεί . Για την πόλη που κάθε χρόνο που περνά στερεί όλο και περισσότερες ανάσες, στους όποιους αποκλίνοντες από την κυρίαρχη ψευτο-ζορρό αντίληψη, στους όποιους διαφορετικούς. Για την πόλη που, εντέλει, στερώντας ανάσες από τους εκτός δεξιάς γραμμής πολίτες της, στερούμενη τους πιό προοδευτικούς και ζωογόνους απ’ τους πόρους της, δυσκολεύεται πλέον στο σύνολό της να ανασάνει ...

Η υποψηφιότητα του Μπίμπαση εντάσσεται στην (πολιτική) πλευρά όσων επιθυμούν να μπει ένα τέλος στην συντηρητική/φοβική πορεία της πόλης. Αυτό που επιπρόσθετα σε σχέση με άλλους υποψηφίους του προτείνει, είναι η ιδιαίτερη εστίαση στα ζητήματα ουσιαστικής ένταξης των κάθε λογής μειονοτήτων, προεξεχόντων των ανθρώπων με αναπηρία που ζουν καθημερινά τους αποκλεισμούς της συμπρωτεύουσας. Όπως μας εξηγεί αναλύοντας το σκεπτικό της υποψηφιότητάς του “οι πολίτες με αναπηρία στην Θεσσαλονίκη είναι οι περισσότερο αποκλεισμένοι μεταξύ των αποκλεισμένων κατοίκων της πόλης. Αν επιτέλους γίνει πράξη η δημιουργία βασικών υποδομών και η υλοποίηση σοβαρών σχεδιασμών για την προώθηση της συμμετοχής τους στην κοινωνική ζωή, τούτο θα συμπαρασύρει συνολικά την πόλη σε προοδευτικότερες κατευθύνσεις”. Απλό και σαφές το σκεπτικό του Μπίμπαση, υπηρετεί την αρχή ότι οι ανατρεπτικές πολιτικές “ξεκινούν από τα κάτω”.

Αντί επιλόγου: Αυτά που ο Φώτης Μπίμπασης ως σκεπτικό της υποψηφιότητάς του για την δημαρχία Θεσσαλονίκης ισχυρίζεται αλλά και όλα όσα συνακόλουθα προτείνει, δεν αποτελούν μηνύματα/συνθήματα προεκλογικής χρήσης και κατανάλωσης. Ο με απώλεια όρασης υποψήφιος δήμαρχος έχει μακρύ παρελθόν στον αγώνα για ίσα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία, είτε ως εκπρόσωπος των αναπήρων φοιτητών στο ΑΠΘ όταν σπούδαζε στο τμήμα προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης, είτε ως ιδρυτής και επικεφαλής της Μ.Κ.Ο. “Αναπηρία σήμερα” που ανέπτυξε δεκάδες δράσεις υπέρ της ένταξης των Θεσσαλονικιών αναπήρων. Στην περίπτωση του Μπίμπαση, αν μη τι άλλο, τα λόγια συμφωνούν με τα έργα ...

Πηγή : Ελευθεροτυπία, Επί Ίσοις Όροις, 11/3/2010