Αλέξανδρος Δαμουλιάνος

Ο Αλέξανδρος Δαμουλιάνος είναι ένας νεαρός ποιητής.

Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 10 Ιουλίου 1990 και γράφει ποίηση από 14 ετών. Είναι ο σεναριογράφος της ταινίας "Θεός στον ορίζοντα" και έχει εκδόσει δύο ποιητικές συλλογές "Θεός στον Ορίζοντα" και "Μεταξύ Δεύτερης και Τρίτης Σταύρωσης".

Στο πλαίσιο του 1ου Διεθνούς Φεστιβάλ "Ντοκιμαντέρ και Αναπηρία" Αθήνα 2007, είχε την ευκαιρία μαζί με άλλους έντεκα συμμαθητές του να δημιουργήσουν μια ταινία της οποίας το σενάριο έγραψε ο ίδιος και η οποία έχει προβληθεί έκτοτε σε πολλά φεστιβάλ στο εξωτερικό και την Ελλάδα. Στη συνέχεια, όπως δηλώνει ο ίδιος "η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας διαισθάνθηκε την ανάγκη μου για βαθύτερες ποιητικές αναζητήσεις και έτσι εξέδωσε την παρθενική μου συλλογή πενήντα ποιημάτων με τίτλο "Θεός στον Ορίζοντα", μια συλλογή που πραγματεύεται κυρίως τον έρωτα σε διάφορες εκδοχές του, καθώς και το ανθρώπινο τέλμα και διάφορα ερωτήματα που προκύπτουν από την αναπροσαρμοσμένη κάθε φορά ηθική σε κάθε μετασχηματισμό της κοινωνίας". Η δεύτερη συλλογή του ("Μεταξύ Δεύτερης και Τρίτης Σταύρωσης") περιλαμβάνει σχεδόν διπλάσιο αριθμό ποιημάτων και αναβαθμισμένη θεματολογία και ποιότητα γραφής. "Αισιοδοξώ να μεταγγίσω στις καρδιές των ανθρώπων το αίμα μιας άλλης αλήθειας που και εγώ ο ίδιος προσφάτως διδάχτηκα από άλλους φωτισμένους 'επίγειους αγγέλους'".

Ο Αλέξανδρος Δαμουλιάνος είναι ένας ποιητής που τυγχάνει να  αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα (σε ηλικία ενός έτους διαγνώστηκε με τετραπληγία και μετακινείται με αναπηρικό αμαξίδιο). Φέτος αποφοίτησε από το Ειδικό Ενιαίο Λύκειο Ιλίου με άριστες επιδόσεις και ευελπιστεί να ενταχθεί στο φοιτητικό δυναμικό της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Ο ίδιος δηλώνει ότι "δεν θα επιθυμούσα στη μετέπειτα πορεία μου- αν υπάρξει- να εισπράττω λόγια και επαίνους για τον ηρωισμό της ψυχής μου και το κουράγιο που επιδεικνύω στην κατάστασή μου. Θα ήθελα καθένας να με αντιμετωπίζει ως νέο ποιητή και όχι ως "ήρωα" της αναπηρίας, γιατί δεν είμαι. Σκοπός της ζωής μου είναι να υπηρετήσω την τέχνη με το δικό μου τρόπο. Η ποίησή μου δεν γνωρίζω αν διαθέτει την απαιτούμενη ποιότητα αλλά γνωρίζω καλά ότι κυοφορεί μί αύπαρξη απελευθέρωσης με σπέρματα παραδοσιακού και μοντέρνου σουρεαλισμού".

"Οι νέοι, τα παιδιά όλου του κόσμου έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τις απόψεις τους, να έχουν δυνατή φωνή, να ονειρεύονται και να ζητούν έναν καλύτερο κόσμο. Ο Αλέξανδρος Δαμουλιάνος μιλάει μέσα από τα ποιήματά του, μας αποκαλύπτεται και ζητεί να μας γνωρίσει καλύτερα, να σηκωθεί προς εμάς, να σκύψουμε προς αυτόν, σαν ίσοι προς ίσο" Κώστας Μουτζούρης, πρύτανης του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.

"Μας εκφράζει ο ποιητής τον εσωτερικό κόσμο για να συλλάβει τον εξωτερικό και να τους συνενώσει. Με αυτοστοχασμό και αναστοχασμό ζητάει να υπερβεί την αδυναμία του που δεν μπορεί, για να υπάρξει συνέχεια..." Τίτος Πατρίκιος, ποιητής.

"άξιος λόγου ο ποιητής- είπε- όπως η ποίηση είναι η ανώτερη μορφή" Τηλέμαχος Χυτήρης (με το ρόλο του ποιητή).

"απίστευτη βαθιά ωριμότητα που σε τρομάζει... πολλά από τα ποιήματα του Αλέξανδρου θα ήθελα να τα έχω γράψει εγώ" Βαγγέλης Χρόνης, ποιητής.

"Ο Αλέξανδρος Δαμουλιάνος έχει ευλογηθεί" Γιάννης Σμαραγδής, σκηνοθέτης.

(τα ποιήματά του) "αποτελούν ύμνο στον ελλειπτικό λόγο. Τα χαρακτηρίζει δε μια υφέρπουσα πολιτική φιλοσοφία με τη μορφή της τέχνης. Η όλη ποιητική παρουσία του είναι μια απόδειξη νοητικής εντιμότητας" Γιάννης Μεταξάς, καθηγητής.

"ο ίδιος είναι ένα ατόφιο ποιήμα, που η μοίρα τον όπλισε με την πιο βαριά μοναξιά, μέσα σε τέσσερις τοίχους να παραμένει ελεύθερο πνεύμα" Ιωάννα Καρυστιάνη, συγγραφέας.

(χαιρετώ) "τη γέννηση ενός μεγάλου ποιητή. Σήμερα είναι μεγάλη εορτή. Έχεις συνάξει πολλή γνώση, Αλέξανδρε, για τα 19 σου χρόνια, γιατί είμαστε όλοι φτιαγμένοι από αστερόσκονη..." Λίνα Νικολακοπούλου, στιχουργός.

Πατριδογνωσία

Ξέρω το τίποτα και αγνοώ τα πάντα!

Φιλήδονοι άγγελοι είμεθα, ίσως και ασκητικοί δαίμονες,

κάποιοι.

Μονάχα εκδικάζουμε τα κομμάτια μας στην ξηροτοπιά

της αληθοφάνειας.

Η πίστη στο τίποτα είναι η αποδοχή του πάντα.

Και τι μ' αυτό!

Στην ευθεία οδό ή αυτό το τίποτα ή αυτό το πάντα,

θα μα'στε μόνοι!

(από την ποιητική συλλογή "Θεός στον Ορίζοντα")

Επίσης, διαβάστε σχετικά το άρθρο της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία" που γεφυρώνει δύο λογοτέχνες με αναπηρία, σε δύο διαφορετικές γενιές που όμως έχουν κοινή σκέψη: "Ο άνθρωπος με αναπηρία δεν καθορίζεται από την αναπηρία του, αλλά από το βάθος, το περιεχόμενό του" Άρης Ταστάνης.