Τα τελευταία χρόνια, το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Σχεδόν σε μηνιαία βάση αναφέρονται πλέον από τα ΜΜΕ σοβαρές περιπτώσεις κακοποίησης ανηλίκων. Συνήθως τα ακούμε, κάνουμε ένα σχόλιο για τα τέρατα που μπορούν να χτυπούν και να βιάζουν τα παιδιά τους, και μετά ξαναγυρίζουμε στις δουλειές μας… Σκέψεις και προβληματισμοί δευτερολέπτων σε μια ζωή αδράνειας. Αν είμαστε αρκετά άτυχοι, γινόμαστε και μάρτυρες τέτοιων καταστάσεων που δεν ξέρουμε πώς πρέπει να χειριστούμε. Εκ των υστέρων, όταν πλέον αποκαλύπτονται με τον πιο τραγικό τρόπο, ίσως πούμε οτι δεν το καταλάβαμε, ίσως πούμε οτι δεν ξέραμε πώς να αντιδράσουμε, ίσως εκφράσουμε την βεβαιότητα οτι δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα σε ένα αδιάφορο και ανοργάνωτο κράτος σαν το δικό μας. Δικαιολογίες που θα μας χαρίσουν ήσυχο ύπνο τα βράδια και θα δικαιολογήσουν τα κλειστά μας μάτια ή το κλειστό μας στόμα.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ…
Μπορούσαμε να το είχαμε δει, να το είχαμε πει, να το είχαμε προλάβει.
Αρκεί να ξέραμε …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου