Υπάρχουν τόσοι τύποι γονέων σε αυτόν τον κόσμο όσα και παιδιά. Είμαι η μητέρα ενός παιδιού με ΔΕΠΥ και η ελλειμματική προσοχή του επηρεάζει κάθε πτυχή του τρόπου με τον οποίο το μεγαλώνω. Είμαι άνθρωπος που λέει «ζήσε και άφησέ τους άλλους να ζήσουν». Όποιος τύπος γονιού και αν θέλεις να είσαι, δεν έχω πρόβλημα. Υπάρχουν όμως μερικές εξαιρέσεις που μου προκαλούν τα ίδια συναισθήματα με τα νύχια που σέρνονται πάνω σε έναν μαυροπίνακα! Εδώ είναι οι πέντε τύποι μαμάδων που κατατάσσω ως πιο ενοχλητικές:
Η Σούπερ Μαμά
Δημοσιεύει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το πόσο καταπληκτική είναι αυτή και τα παιδιά της. Πάντα επιλέγει τα κατάλληλα δώρα για τους δασκάλους και διοργανώνει πάρτι γενεθλίων που μοιάζουν με φωτογραφικό αφιέρωμα. Τα παιδιά της είναι πάντα καθαρά, ντυμένα και φεύγουν στην ώρα τους για το σχολείο. Ως μητέρα με ΔΕΠΥ, ξέρω ότι κάθε σχολική μέρα είναι δύσκολη υπόθεση και το να βγούμε από την πόρτα του σπιτιού το πρωί είναι πραγματική πρόκληση. Έχει όντως σημασία αν το πουκάμισο του παιδιού μου είναι μέσα στα παντελόνι του ή αν τα κορδόνια των παπουτσιών του είναι δεμένα; Αυτές οι μαμάδες κάνουν την καθημερινότητα να φαίνεται τόσο απλή και εμάς – τους γονείς παιδιών με ΔΕΠΥ – τόσο … κακοί στο ρόλο μας!
Η Επιθετική Προπονήτρια
Τρέχει κατά μήκος γραμμών στα παιχνίδια ποδοσφαίρου φωνάζοντας στο παιδί της «πάρε την μπάλα» και «βάλε γκολ». Περιμένει ότι το παιδί της θα είναι το καλύτερο σε οποιοδήποτε άθλημα το γράψει. Δεν προσφέρεται ποτέ να προπονήσει την ομάδα. Επικεντρώνεται μόνο στην προπόνηση του παιδιού της. Το παιδί της θα σκοράρει τους περισσότερους πόντους και θα ξεχωρίζει ως ο καλύτερος παίκτης στην ομάδα του. Οι μητέρες παιδιών με ΔΕΠΥ γνωρίζουμε ότι το παιδί μας μπορεί να διαπρέψει σήμερα και να δυσκολευτεί αύριο, οπότε χαιρόμαστε τις καλές μέρες και αφήνουμε τις κακές να φύγουν.
Η Μαμά «Επιτρέπονται Όλα»
Αυτή η μαμά είναι χαλαρή, τόσο χαλαρή που δεν την ενοχλεί ποτέ που το παιδί της μοιάζει με ρακοσυλλέκτη ή χρειάζεται κούρεμα. Δεν την νοιάζει αν κάποιος κρίνει αυτήν και το παιδί της, και δεν κρίνει ποτέ έναν άλλο γονέα. Για εκείνη, το να είσαι γονιός δεν είναι διαγωνισμός και δεν την νοιάζει να κερδίσει. Ποτέ δεν λέει στο παιδί της να είναι προσεκτικό ή να μοιράζεται τα παιχνίδια του. Είναι μια ζωή όπου όλα επιτρέπονται και η ενηλικίωση έχει να κάνει μόνο με τη δοκιμή των ορίων. Μόνο που σε αυτό το σπίτι δεν υπάρχουν όρια. Θα ήθελα πολύ να πετάξω τους κανόνες από το παράθυρο (και αυτό θα έκανε το παιδί μου πιο χαρούμενο προσωρινά) αλλά ξέρω ότι η τήρηση ενός προγράμματος είναι η καλύτερη επιλογή γι' αυτό.
Η «Μπορώ Να Το Κάνω Καλύτερα» Μαμά
Το να είσαι γονιός είναι δύσκολο. Αν το κάνω σωστά το 40% των πραγμάτων, είμαι τυχερή. Το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι κάποιος να μου λέει ότι θα μπορούσα να τα είχα κάνει καλύτερα. Πίστεψέ με, ξέρω ότι θα μπορούσα να τα είχα κάνει καλύτερα. Νιώθω έτσι σχεδόν κάθε μέρα, οπότε σε παρακαλώ μην μου το επισημαίνεις. Αυτές οι μαμάδες μου υπενθυμίζουν ότι το παιδί τους δεν θα συμπεριφερόταν ποτέ όπως το δικό μου. Το παιδί τους δεν είχε ποτέ δυσκολίες στο σχολείο και είναι σίγουρες ότι η δική τους φροντίδα και ικανότητα σαν γονείς είναι ο λόγος πίσω από την επιτυχία του παιδιού τους.
Η Μαμά με το Πεντακάθαρο Σπίτι
Όλες γνωρίζουμε αυτή τη μαμά. Πώς τα καταφέρνει; Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι στο δικό μου σπίτι ζουν παιδιά. Υπάρχουν πράγματα παντού. Υπάρχουν πεταμένα παπούτσια και πεταμένα μπουφάν, σχολικά σακίδια και χαρτί. Τα χαρτιά που μας έρχονται από το σχολείο είναι πάρα πολλά. Τα περισσότερα από αυτά δεν τα χρειάζομαι, αλλά πρέπει να βρω χρόνο να τα κοιτάξω πριν τα στείλω για ανακύκλωση.
Έχω λίγο από αυτές τις μαμάδες μέσα μου. Και υπάρχουν στιγμές που εύχομαι να ήμουν σαν τις μαμάδες με το άψογο σπίτι. Αλλά, όσο και αν τις ζηλεύω ξέρω ότι κάνω το καλύτερο που μπορώ!
Απόδοση του άρθρου 5 Moms I Secretly Love to Trash
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)
Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)
MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου