Η «Φωνή της Μακέιλα: Μια Επιστολή προς τον Κόσμο» (Makayla’s Voice: A Letter to the World) είναι ντοκιμαντέρ του Netflix παραγωγής 2024, που μας δίνει με το καλύτερο τρόπο την ευκαιρία να δούμε, πώς σκέφτεται και πως βλέπει τον κόσμο, ένα αυτιστικό άτομο που δεν μπορεί να εκφραστεί προφορικά.
Η 14χρονη Μακέιλα χρησιμοποιώντας ένα πίνακα γραμμάτων άρχισε να επικοινωνεί με τους γύρω της, μόλις 6 μήνες πριν τα γυρίσματα της ταινίας.
«Ονειρεύομαι να ακούσω τη φωνή μου»
Ο πυρήνας του ντοκιμαντέρ είναι οι σκέψεις της Μακέιλα καθώς και τα τόσο συγκινητικά γράμματα που έγραψε προς την οικογένειά της, με τη φωνή μιας ηθοποιού, που επέλεξε η ίδια! Πώς την διάλεξε; Άκουσε τη φωνή που είναι πιο κοντά σε αυτό που ονειρευόταν για τον εαυτό της…
Τέχνη, αγάπη, χαμόγελο…
Ένα κορίτσι με όμορφο χαμόγελο, ανοίγει την ψυχή του και μας μιλάει για το πώς βλέπει τον κόσμο, τόσο διαφορετικά λόγω του αυτισμού, πως βλέπει τα συναισθήματα με χρώματα, κάτι που κάνει τη ζωή ακόμα πιο ξεχωριστή. Εκπληκτικό να βλέπεις ένα παιδί που δεν μπορούσε να εκφραστεί λεκτικά τόσα χρόνια, να μιλάει με τόσο πάθος για την τέχνη και τον Βαν Γκογκ που φαίνεται να αγγίζει της ψυχές όλων των ανθρώπων που αντιλαμβάνονται τον κόσμο αλλιώς.
Το πιο σημαντικό που μας δείχνει, είναι πόση αγάπη έχει μέσα της. Δεν μπορείς να μη συγκινηθείς διαβάζοντας τα γράμματα προς την οικογένειά της. Δεν είναι τυχαία η μοναδική λέξη που ακούμε με την δική της φωνή προς το τέλος του ντοκιμαντέρ.
Όποιος γονιός έχει στερηθεί τη φωνή του παιδιού του, ξέρει πάρα πολύ καλά την αξία που έχουν δύο ή τρεις συλλαβές.
«Πώς μπορώ να νιώθω τόσα στη σιωπή»
Πόσο δύσκολο είναι να διαχειριστείς τα αισθήματά σου, όταν νιώθεις τόσα πολλά και δεν μπορείς να τα εκφράσεις. Πόσο δύσκολο είναι να μην μπορείς να ελέγξεις το ίδιο σου το σώμα. Να σκέφτεσαι τόσα πολλά με τόση οξυδέρκεια και όλοι να σε υποτιμούν. Η Μακέιλα, όπως όλοι οι αυτιστικοί πιστεύω, καταλαβαίνει πως την βλέπουν οι άλλοι και αυτό την στεναχωρεί ακόμα περισσότερο γιατί κανένας δεν βλέπει πέρα από την επιφάνεια.
Το ντοκιμαντέρ είναι γεμάτο με όμορφες και τρυφερές σκηνές φορές, αλλά δείχνει και κομμάτια και της δυσάρεστης πραγματικότητας του αυτισμού. Για παράδειγμα σε κάποια στιγμή η Μακέιλα είναι ξαπλωμένη στο πάτωμα και κλωτσάει την πόρτα. Οι περισσότεροι θα μείνουν εκεί, θα χαρακτηρίσουν, θα κρίνουν, θα κατατάξουν…
Κάποιες φορές νιώθω ανόητος, «ο τρελός του χωριού», όταν προσπαθώ να πείσω ειδικούς εκπαιδευτικούς, γνωστούς και αγνώστους, ότι ο γιος μου είναι πολλά περισσότερα από ότι βλέπουν, γιατί το έχω ζήσει, γιατί το νιώθω, γιατί μου δείχνει, έστω φευγαλέα, ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα μέσα του, από ό,τι μπορώ έγω και οι άλλοι να καταλάβουμε…
«Δεν είμαι σιωπηλή»
Τόσο αυτό το ντοκιμαντέρ όσο και το « Γιατί χοροπηδώ» στο Disney+ δίνουν την ευκαιρία σε όλους μας να δούμε το πρόσωπο του αυτισμού που είναι δύσκολο να αποκρυπτογραφήσουμε, που δεν καταλαβαίνουμε ακόμα ή κάποιοι απλά επιλέγουν να το αγνοούν.
Η φωνή της Μακέιλα ακούγεται δυνατά αλλά πρέπει να ακουστεί ακόμα περισσότερο. Έχει πολλά να μας πει και να μάθουμε. Δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν ξέρουμε πια, δεν έχουμε δικαιολογία
Δείτε το trailer και λεπτομέρειες εδώ…
Επιμέλεια: Νίκος Παγίδας – Εργοθεραπευτής
Πηγή: nevronas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου