Η Νίκολς είναι τώρα αναπληρώτρια καθηγήτρια στην ανθρώπινη ανάπτυξη και την οικογενειακή επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Purdue και ο γιος της είναι 32 ετών, αλλά ξέρει ότι, αν και δεκαετίες αργότερα, μπορεί ακόμα να απαγγείλει από μνήμης συγκεκριμένες σκηνές αυτής της κασέτας.
«Μπορούμε ακόμα να πούμε τις ατάκες και αυτό ήταν πριν από 20 χρόνια», λέει. «Ήταν αυτή η κοινή εμπειρία».
Κι ενώ οι κασέτες μπορεί να ανήκουν στο παρελθόν, ένα νέο μέσο έχει εμφανιστεί για να ψυχαγωγήσει και να διδάξει τα παιδιά: τα podcast. Αλλά όπως και με κάθε άλλη μορφή μέσων που εισχωρεί στη ζωή των παιδιών, κυριαρχεί ένα γνώριμο ερώτημα: Πόσο χρήσιμα είναι τα podcast για τη μάθηση - και υπολογίζονται ως «χρόνος μπροστά στην οθόνη»;
Μια νέα έκθεση από το Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαίδευσης, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που επικεντρώνεται στην εκπαίδευση και τις οικονομικές ευκαιρίες, εξέτασε εάν τα podcast μπορούν να συμπληρώσουν τη μάθηση στο οικογενειακό περιβάλλον και πώς - και αν - διαφέρουν από άλλα παραδοσιακά μέσα όπως η τηλεόραση.
Η Ναόμι Χούπερτ, διευθύντρια του Κέντρου για τα Παιδιά και την Τεχνολογία στο πλαίσιο του EDC, λέει ότι το ερώτημα προέκυψε εν μέρει από την άνοδο της δημοτικότητας των podcast μεταξύ των ενηλίκων και εν μέρει από την ευρεία χρήση προσωπικών συσκευών ήχου - όπως η Alexa ή η Siri της Amazon - που επιτρέπουν στα παιδιά να έχουν πιο εύκολη πρόσβαση σε ηχητικό περιεχόμενο.
Η έκθεση, η οποία διεξήγαγε έρευνα σε 110 οικογένειες χαμηλού εισοδήματος από όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ, διαπίστωσε ότι τα podcast φάνηκαν να πυροδοτούν δημιουργικό παιχνίδι και συζητήσεις μεταξύ των παιδιών. Η Χούπερτ λέει ότι τα περισσότερα παιδιά είτε κατά τη διάρκεια είτε μετά την ακρόαση του podcast, έπαιζαν ή χόρευαν ή ζωγράφιζαν αυτό που πίστευαν ότι έμοιαζαν οι χαρακτήρες - κάτι που ενισχύει την ανάπτυξη του παιδιού συνολικά.
«Όλα αυτά τα πράγματα είναι απίστευτα ωφέλιμα επειδή διευρύνουν την ικανότητα σκέψης τους να δημιουργούν νέες ιδέες ή να αλληλεπιδρούν με άλλους ή να παίζουν δραστηριότητες», λέει η Χούπερτ
Η Χούπερτ πρόσθεσε ότι, όπως και τα ηχητικά βιβλία, τα podcast μπορούν να χρησιμεύσουν συμπληρωματικά και βοηθητικά στα παιδιά που μπορεί να μην διαβάζουν στο επίπεδο της τάξης τους, εισάγοντας νέο λεξιλόγιο και έννοιες.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι η ακρόαση podcast με μέλη της οικογένειας μπορεί να ενισχύσει τη διαγενεακή μάθηση, ενθαρρύνοντας συζητήσεις με μέλη της οικογένειας που μπορούν να βοηθήσουν περαιτέρω τη συνολική ανάπτυξη των παιδιών.
«Εάν τα παιδιά ακούν στο αυτοκίνητο μαζί με τους γονείς τους, δημιουργείται αυτή η κοινή εμπειρία που δεν υπάρχει όταν ασχολείστε με το τηλέφωνό σας», λέει η Νίκολς, η οποία δεν συμμετείχε άμεσα στη μελέτη, αλλά έχει ερευνήσει παρόμοιες έννοιες ως διευθύνρτια του Εργαστηρίου Παιδικών Μέσων στο Πανεπιστήμιο Purdue. «Μου θυμίζει πόσο ισχυρή είναι η ώρα του φαγητού στο δείπνο, επειδή έχετε αυτό το συλλογικό να κάθεστε και να τρώτε μαζί. Το βλέπω αυτό ως το ίδιο πράγμα. Είναι καλύτερο και μπορεί να είναι πιο ισχυρό σε αυτό το κοινό περιβάλλον».
Η Σέρι Χόουπ Κάλβερ, διευθύντρια του Κέντρου για την Παιδεία στα ΜΜΕ και την Πληροφορία στο Πανεπιστήμιο Temple, υποθέτει ότι η δημοτικότητα των podcast μεταξύ των ενηλίκων ενίσχυσε εν μέρει τη δημοτικότητα με τα παιδιά, καθώς και την ιδέα ότι τα podcast χρησιμεύουν ως ασφαλέστερο μέσο όσον αφορά την κατανάλωση μέσων.
«Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση σχετικά με τα podcast είναι το πόσο γρήγορα έχουν γίνει δημοφιλή και αυτό πιθανότατα τέμνει το ερώτημα της επιθυμίας των γονέων να αφήσουν τα παιδιά τους να εκτιμήσουν τη διασκέδαση που μπορούν να προσφέρουν τα μέσα ενημέρωσης, χωρίς να τα αφήνουν να ασχολούνται με τον χρόνο που περνούν μπροστά σε οθόνες», λέει η Κάλβερ. «Πιστεύω ότι οι γονείς ήταν πιο πρόθυμοι να ενθαρρύνουν ή να επιτρέπουν στα παιδιά να ασχολούνται με τα podcast. Νιώθω σαν να επιτρέπουν στον δημιουργικό τους εγκέφαλο να παίξει».
Δεν είναι όλος ο χρόνος μπροστά σε οθόνες ίσος
Η έρευνα που επικεντρώνεται στα podcast των παιδιών είναι σχετικά σπάνια πέρα από την πρόσφατη μελέτη του EDC, αλλά οι περισσότεροι από τους ειδικούς που έδωσαν συνέντευξη στο EdSurge εκτιμούν ότι τα podcast πιθανότατα μπορούν να αντιμετωπιστούν σαν τα ηχητικά βιβλία ή, στο μέλλον, να εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό με τις ιστορίες που αφηγούνται στο ραδιόφωνο.
Ενώ η Common Sense Media λέει ότι τα παιδιά περνούν περίπου δύο ώρες την ημέρα σε οθόνες - κάτι που αυξάνεται σε οικογένειες με χαμηλότερο εισόδημα - και η Αμερικανική Ακαδημία Παιδοψυχιατρικής και Εφηβικής συνιστά ένα όριο περίπου στο μισό αυτού, η έρευνα γίνεται πιο σπάνια σχετικά με τις ακριβείς πηγές του χρόνου μπροστά σε οθόνες.
Η Κέιτλιν Τίτσις, βιβλιοθηκονόμος στο Εργαστήριο Ψηφιακής Ευεξίας στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης, τάσσεται υπέρ της λιγότερης διερεύνησης του χρόνου μπροστά σε οθόνες και περισσότερο του περιεχομένου κατά τον χρόνο αυτό.
«Νομίζω ότι επειδή ο χρόνος μπροστά σε μια οθόνη, ή οι οθόνες γενικότερα, έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο κορεσμού όπου είναι παντού, πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από τον χρόνο που αφιερώνουμε σε μια οθόνη και να σκεφτούμε τι κάνουμε με αυτές», λέει, προσθέτοντας ότι, για ένα παιδί, μια ώρα χρόνου μπροστά σε μια οθόνη κοιτάζοντας ένα γρήγορο, μη συναρπαστικό βίντεο στο YouTube είναι διαφορετική από μια ώρα παρακολούθησης του Sesame Street στη διάρκεια της οποίας σηκώνεται για να χορέψει μαζί με τους πρωταγωνιστές του.
«Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη συζήτηση. Δεν έχει σημασία πόσο χρόνο ξοδεύουν σε αυτήν, αλλά τι κάνουν με αυτήν», υποστηρίζει. «[Οι οθόνες] είναι κάπως αναπόφευκτες και πρέπει να μάθουμε να τις διαχειριζόμαστε, αντί να τις κάνουμε αυτό το μπαμπούλα που πρέπει να αποφεύγουμε».
Ενώ οι γονείς μπορεί να βλέπουν τα podcast ως ένα ακόμη μέσο που πρέπει να ελέγχουν και να παρακολουθούν, οι οικογένειες θα πρέπει να ανατρέχουν στις οδηγίες του Common Sense Media σχετικά με τα εκπαιδευτικά και ψυχαγωγικά podcast για παιδιά, σύμφωνα με την Κέιτ Μπλόκερ, διευθύντρια έρευνας και προγραμμάτων στο Children and Screens: Institute of Digital Media and Child Development.
Πρόσθεσε ότι ενώ ιδανικά οι γονείς θα άκουγαν μερικά επεισόδια ενός podcast πριν επιτρέψουν στο παιδί να το ακούσει, οι γονείς που έχουν περιορισμένο χρόνο μπορεί να μην είναι σε θέση να το κάνουν. Πρότεινε, τουλάχιστον, το παιδί να ακούει σε ένα ηχείο αντί να χρησιμοποιεί ακουστικά - ας πούμε ενώ ζωγραφίζει στο σαλόνι - ενώ ο γονέας βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο και πλένει τα πιάτα. ώστε να ακούει μαζί.
«Θα ήταν παρόμοιο με το να έχεις ανοιχτή τηλεόραση και τουλάχιστον να μπορείς να ακούσεις αν χρειαστεί να επέμβεις», λέει η Μπλόκερ. «Αντιμετωπίζουμε την κοινή ενασχόληση με τα μέσα ενημέρωσης γενικά ως θετική, είτε πρόκειται για παρακολούθηση είτε για ακρόαση που γίνεται μαζί με το παιδί, ειδικά στα παιδιά μικρότερης ηλικίας. Αλλά ακόμη και με τους εφήβους, ανοίγει πόρτες σε συζητήσεις και αν συναντήσουν προβληματικό περιεχόμενο, έχετε τη δυνατότητα να σταματήσετε και να συζητήσετε γι' αυτό».
Η Κάλβερ συνέστησε επίσης να διατηρείται το παιδί ενεργό και ενήμερο για τις αποφάσεις που περιστρέφονται γύρω από τα podcast που επιτρέπονται, κάτι που θα μπορούσε να ενισχύσει την παιδεία του στα μέσα ενημέρωσης καθώς συνεχίζει να ασχολείται με τα μέσα ενημέρωσης για τα επόμενα χρόνια.
«Είναι ένα πράγμα να λες, "Είμαι ο γονέας και αυτή είναι μια καλή εκπομπή για σένα"», λέει. «Είναι άλλο να κάνεις μια συζήτηση με το παιδί, να πεις, "Διάλεξα αυτή την εκπομπή. Άσε με να σου πω γιατί" και θα παρακολουθώ μαζί σου και θα του επισημαίνω τα πράγματα με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία του. Αυτές οι συζητήσεις είναι σημαντικές, επειδή -πιθανότατα- θα περάσουν πολύ περισσότερες ώρες παίρνοντας αυτές τις αποφάσεις χωρίς εσάς δίπλα τους παρά όταν είστε εκεί».
Απόδοση του άρθρου Could Podcasts Fix Screen Time Woes for Children?
Ευλαμπία Αγγέλου
Διερμηνέας Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας
Ανεξάρτητη Ερευνήτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου