Ανατρέφουμε τα κορίτσια με το δεδομένο ότι θα πρέπει να πολεμήσουν τα στερεότυπα και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, όμως δεν συμβαίνει το ίδιο με τα αγόρια. Στην εποχή μας, περισσότερο από ποτέ μαθαίνουμε στις κόρες μας ότι μπορούν να γίνουν οτιδήποτε θελήσουν, αστροναύτες ή "αλητάκια" με την καλή έννοια, μητέρες και σύζυγοι ή νεράιδες στον κόσμο τους. Όμως δεν κάνουμε το ίδιο με τους γιους μας. Ακόμη κι αν πλέον τα κορίτσια έχουν περισσότερες επιλογές, αναφορικά με τους ρόλους που θέλουν να παίξουν στη ζωή τους, ο κόσμος των αγοριών είναι μέχρι σήμερα περιχαρακωμένος, σύμφωνα με τους κοινωνικούς επιστήμονες.
Αποθαρρύνονται από το να αποκτήσουν ενδιαφέρον για πράγματα που θεωρούνται θηλυκά. Τους μαθαίνουν ακόμη ότι πρέπει να είναι σκληροί με κάθε κόστος, ότι πρέπει να είναι γεμάτοι ανδρισμό. Αν όμως θέλουμε στ' αλήθεια να φτιάξουμε μια κοινωνία ισότητας, οφείλουμε να δώσουμε και στ' αγόρια περισσότερες επιλογές. Όπως είχε πει και η διάσημη φεμινίστρια Gloria Steinem, «χαίρομαι που έχουμε αρχίσει να μεγαλώνουμε τις κόρες μας όπως τους γιους μας, αλλά όλο αυτό δεν πρόκειται να πετύχει, αν δεν αρχίσουμε να μεγαλώνουμε και τους γιους, όπως τις κόρες».
Μέχρι ενός σημείου αυτό είναι κατανοητό, το γιατί συμβαίνει τουλάχιστον. Γιατί προσόντα, όπως η συνεργασία, η συναίσθηση, η φροντίδα συχνά θεωρούνται γυναικεία, παρά το ότι πρόκειται για αξίες που συνεχώς κερδίζουν πόντους στην καθημερινότητα, στο σχολείο, στις δουλειές. Κι όμως, στο νέο της βιβλίο "Dear Ijeawele, or A Feminist Manifesto in Fifteen Suggestions", η νιγηριανή συγγραφέας, Chimamanda Ngozi Adichie, δίνει μερικές καλές συμβουλές για την ανατροφή ενός παιδιού είτε είναι κορίτσι είτε αγόρι. Κυρίως, αγόρι. Τι σημαίνει, όμως, να είναι ένας άντρας φεμινιστής; Σύμφωνα με τις κοινωνικές επιστήμες, πρόκειται για κάποιον που πιστεύει σοβαρά στην ισότητα των φύλων, στην ευγένεια, στους ανθρώπους με αυτοπεποίθηση που θέλουν να κυνηγήσουν τους στόχους τους.
Άρα; Τι μπορεί να επιτρέψει κανείς σε ένα αγόρι; Να μερικές συμβουλές.
Αφήστε τον να κλάψει
Είτε αγόρια είτε κορίτσια, ως νήπια κλαίνε το ίδιο συχνά, σύμφωνα με έρευνες. Είναι, όμως, γύρω στα 5 του χρόνια που ένα αγόρι παίρνει το μήνυμα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με το να εκφράζει τον θυμό του, αλλά δεν πρέπει να κλαίει ή να δείχνει ευάλωτο, εξηγεί ο Tony Porter, εκπαιδευτικός σύμβουλος. «Στα κορίτσια επιτρέπεται να είναι ανθρώπινα όντα και στα αγόρια διδάσκουμε να είναι ρομπότ. Διδάξτε τον γιο σας ότι διαθέτει όλο το φάσμα των συναισθημάτων και ότι μπορεί να μη νιώθει θυμωμένος, ότι μπορεί να φοβάται, ότι μπορεί να νιώθει πληγωμένος ή ότι μπορεί να ζητήσει βοήθεια».
Δώστε του (κι άλλα) πρότυπα
Έρευνες έχουν δείξει ότι τα αγόρια αντιδρούν περισσότερο για πιο πολύ καιρό στην επίδραση προτύπων σε σχέση με τα κορίτσια και ότι ακόμη τα έχουν περισσότερη ανάγκη, ειδικά σε οικογένειες που δεν υπάρχει η φιγούρα του πατέρα. Δώστε τους πρότυπα καλούς ανθρώπους, ανεξαρτήτως φύλου. Και δώστε τους πρότυπα και γυναίκες που κατάφεραν κάποιο σοβαρό επίτευγμα. Μελέτες εμφανίζουν τα αγόρια ανύπαντρων μητέρων να εμφανίζουν μεγαλύτερο σεβασμό προς το γυναικείο φύλο, ακριβώς επειδή μεγάλωσαν με κάποια που έκανε άθλους για να τα μεγαλώσει. Μοιραία, αντιμετωπίζουν τις γυναίκες διαφορετικά.
Αφήστε τον να είναι ο εαυτός του
Παρά τις συζητήσεις για το φύλο και παρά την πρόοδο της ανθρωπότητας στο θέμα της ισότητας των δύο φύλων, στις μέρες μας περισσότερο από ποτέ -και σε σχέση με τα προηγούμενα 50 χρόνια- παράγονται παιχνίδια με βάση το φύλο. Πριγκίπισσες ντυμένες στα ροζ για τα κορίτσια, μπλε φορτηγάκια για τα αγόρια. Κι όμως, ποιος να το 'λεγε ότι μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, τα μωρά αγόρια τα έντυναν στα ροζ και τα κορίτσια στα μπλε... Σύμφωνα με τους νευροεπιστήμονες δε, τα παιδιά θέλουν απλώς να παίξουν, κούκλα ή φορτηγό το ίδιο κάνει. Είναι στην ηλικία των 2-3 ετών που το παιδί αρχίζει να καταλαβαίνει το φύλο του και η κοινωνική εμπειρία του "φορτώνει" το αντίστοιχο παιχνίδι στο χέρι. Σύμφωνα μάλιστα με τον Campbell Leaper, επικεφαλής της έδρας ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ που αυτός ο διαχωρισμός έχει μακροχρόνιες συνέπειες στον τρόπο με τον οποίο ένα παιδί αναπτύσσει τα ταλέντα, τις δεξιότητες και την αντιληπτική του ικανότητα. Αφήστε τον γιο σας να είναι ο εαυτός του, λοιπόν.
Μάθετέ του να φροντίζει το άτομό του και να είναι υπεύθυνος
«Πολλές μητέρες ανατρέφουν τις κόρες τους και λατρεύουν τους γιους τους», είχε γράψει κάποτε η Jawanza Kunjufu, συγγραφέας και εκπαιδευτικός, ειδική στην επιμόρφωση αγοριών της μαύρης κοινότητας. «Διδάξτε στους γιους σας να ετοιμάζουν το φαγητό τους, να καθαρίζουν και να φροντίζουν τον εαυτό τους. Όπως περιμένουμε ισότητα στο γραφείο για τις κόρες μας, πρέπει να περιμένουμε ισότητα στο σπίτι και για τους γιους μας», συμπληρώνει η Anne-Marie Slaughter, στέλεχος επιχείρησης και σύμβουλος πολυεθνικών για χρόνια.
Μάθετέ του να νοιάζεται για τους άλλους
Οι επιχειρήσεις του μέλλοντος είναι φτιαγμένες από ομάδες που συνεργάζονται και νοιάζεται ο ένας τον άλλο. Κάτι που μέχρι σήμερα το μάθαιναν από την εμπειρία στη ζωή, στο σπίτι και στη δουλειά οι γυναίκες. Μάθετε το, όμως και στον γιο σας, αν θέλετε να πάει μπροστά στην καριέρα του, εξηγούν πλέον τα περισσότερα μεγαλοστελέχη επιχειρηματικών κολοσσών. Εξηγήστε του πώς μπορεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη δουλειά, την οικογένεια και τις υποχρεώσεις αυτών των δύο με το να του διδάξετε την αξία της βοήθειας σε έναν άρρωστο φίλο ή συγγενή. Δώστε του αρμοδιότητας και υποχρεώσεις, ενθαρρύνετε τον να μάθει κάτι στο αδελφάκι του, να κάνει μπέιμπι-σίτινγκ ίσως, ένα πρόγραμμα που θα του μάθει πώς είναι να συναισθάνεσαι την αδυναμία ή την ανεπάρκεια του άλλου.
Ενθαρρύνετε τις φιλίες του και με κορίτσια
Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, μέχρι το τέλος της προσχολικής ηλικίας τα παιδιά έχουν μάθει ήδη να κάνουν φίλους βάσει του φύλου τους. Όμως, παιδιά που ενθαρρύνονταν από τους γονείς τους να παίζουν τόσο με αγόρια, όσο και με κορίτσια, εμφανίζονταν πιο ευρηματικά και έξυπνα στην επίλυση προβλημάτων, αλλά και στην επικοινωνία με τους γύρω τους.
Όταν σας λέει ότι δεν θέλει να τον γαργαλάτε ή να τον χαϊδεύετε, σταματήστε. Μην τον πιέζετε να κάνει κάτι που δεν θέλει, να παίξει μαζί σας ή να παλέψετε για να δείτε πόσο "άντρας" είναι. Μάθετε του να ρωτάει πριν κάνει οτιδήποτε, ειδικά αν πρόκειται να αγγίξει ένα άλλο παιδί. Είναι ένας τρόπος να του διδάξετε τον σεβασμό στη φυσική παρουσία των άλλων και να ξεκαθαρίζει μια για πάντα μέσα του ότι όταν κάποιος λέει "όχι" είναι "όχι", ξεκινώντας από τον ίδιο του τον εαυτό. Μάθετέ του ότι το "όχι" είναι "όχι"
Μάθετέ του να μη χρησιμοποιεί τη λέξη "κορίτσι" ως προσβολή
Τι σημαίνει "τρέχει σαν κορίτσι"; Ή "κλαίει σαν κορίτσι"; Εξηγήστε του ότι το φύλο δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως αστείο ή ως προσβολή. Προσέξτε κι εσείς τη γλώσσα που χρησιμοποιείτε μπροστά του.
Διδάξτε του να χαίρεται που είναι αγόρι
Δείτε μαζί του αθλητικά, κυνηγηθείτε με τα ποδήλατα, παλέψτε, φυσικά και δεν θα σβήσετε το φύλο του από τον χάρτη, φυσικά και θα παίξετε και θα αστειευθείτε και θα κάνετε "αγορίστικα" πράγματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να τα κάνει και μια γυναίκα (φυσικά και ένα κορίτσι μπορεί να παίξει καλό ποδόσφαιρο!). Μάθετε του ότι οι πραγματικά ανθεκτικοί άνθρωποι υπερασπίζονται τα πιστεύω τους, τις οικογένειες, τους ανθρώπους που αγαπούν. Δώστε του αυτοπεποίθηση και δυναμισμό: είναι άλλο αυτό, το να μεγαλώνετε έναν άνθρωπο γεμάτο αυτοπεποίθηση, πάθος και σταθερότητα κι άλλο να μεγαλώνεις έναν άνθρωπο που θεωρεί ότι η βία τον κάνει σκληρό και του χαρίζει υπεροχή.
Με στοιχεία από τους New York Times
Πηγή: LIFO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου