Το μεσημέρι τρώει ένα βουνό τηγανητές πατάτες. Αν του βάλεις άλλο φαγητό το πετάει στον τοίχο και ουρλιάζει χτυπώντας όποιον βρει μπροστά του μέχρι να φάει πατάτες.
Το απόγευμα για να πάει στις συνεδρίες του (ειδική αγωγή, εργοθεραπεία, λογοθεραπεία) τρώει πρώτα ένα τεράστιο παγωτό από το ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς του. Αλλιώς δεν δέχεται να πάει (ξαπλώνει ουρλιάζοντας στο δρόμο και δεν μπαίνει στο αμάξι).
Το βράδυ τρώει άλλο ένα βουνό τηγανητές πατάτες με σουτζουκάκια για να κλείσει τον υπολογιστή και να πάει για ύπνο. Αλλιώς τσιρίζει, ξαπλώνει στο πάτωμα, ρίχνει κάτω αντικείμενα και χτυπάει όποιον βρει μπροστά του.
Οι μικρές επιβραβεύσεις που του έδιναν κίνητρο για να συμπεριφέρεται με τον επιθυμητό τρόπο έχουν γίνει μια προβληματική ρουτίνα που είχε σαν αποτέλεσμα:
- να περιοριστεί ακόμα περισσότερο η ήδη πολύ μικρή ποικιλία που είχε στη διατροφή του,
- να χαλάσουν τα δόντια του,
- να βάλει 10 κιλά σε ένα χρόνο και
- να πάθει αβιταμίνωση και έλλειψη σιδήρου (όπως υποθέτει ο παιδίατρος από την όψη του και την κούραση που τον καταβάλλει πολύ εύκολα).
Η ρουτίνα έχει πλέον παγιωθεί τόσο πολύ που οποιαδήποτε παράλειψη ή αλλαγή έχει σαν αποτέλεσμα τρομερά έντονα ξεσπάσματα. Και κάθε μέρα που περνάει, τόσο πιο δυνατή γίνεται. Ναι, πρέπει να αλλάξει, αλλά κάτι τέτοιο είναι πλέον πάρα πολύ δύσκολο και απαιτεί τεράστια προσπάθεια, επιμονή και υπομονή.
Το φαγητό μπορεί να φαίνεται ένας εύκολος, φτηνός και αποτελεσματικός τρόπος επιβράβευσης, αλλά κρύβει πολλούς κινδύνους και θα πρέπει να αποφεύγεται, αφού δυστυχώς ό,τι είναι τόσο νόστιμο που μπορεί να αποτελέσει ισχυρό κίνητρο είναι και τελείως ανθυγιεινό!!!
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)
Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)
MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου