Με πρωτοβουλία του ΚΕΣΥ Νάξου και σε συνεργασία με τα σχολεία της περιοχής αρμοδιότητάς του επιχειρήθηκε η αποτύπωση των προβλημάτων που παρουσιάστηκαν στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση κατά το πρώτο τετράμηνο του σχολικού έτους 2020-2021 στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή (Νάξος, Πάρος, Αμοργός, Ίος, Αντίπαρος, Δονούσα, Σχοινούσα, Κουφονήσια, Ηρακλειά και Ανάφη). Από την επεξεργασία των δεδομένων διαπιστώνεται ότι υπήρξαν πολλά προβλήματα, τα οποία δυσχέραναν την παροχή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.
Τα πιο σημαντικά προβλήματα από πλευράς μαθητών, τα οποία συχνά ήταν ανυπέρβλητα και οδήγησαν σε σωρεία απουσιών κάποιων μαθητών, ήταν τεχνικής φύσεως (αδυναμία σύνδεσης στην πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης ή κακής ποιότητας σύνδεση) και έλλειψης εξοπλισμού (υπολογιστή, τάμπλετ). Αναφέρονται πολλές περιπτώσεις που απαιτούνταν ο ταυτόχρονος διαμοιρασμός της διαδικτυακής σύνδεσης και του εξοπλισμού σε περισσότερα μέλη της οικογένειας, με χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις συζύγων εκπαιδευτικών με τέκνα μαθητές, τις περιπτώσεις γονέων που παρείχαν τηλε-εργασία από το σπίτι και είχαν τέκνα μαθητές και τις περιπτώσεις πολλών αδερφιών σε διαφορετικές τάξεις της ίδιας σχολικής βαθμίδας.
Ως σημαντικά προβλήματα αναφέρθηκαν επίσης η ακαταλληλότητα της ώρας και η συνακόλουθη κόπωση των μαθητών, η απουσία επιτήρησης στους μικρούς μαθητές (κυρίως του νηπιαγωγείου) λόγω εργασίας γονέων και η ελλιπής εξοικείωση μαθητών και γονέων με τη χρήση των συσκευών και των εργαλείων τηλεκπαίδευσης.
Από την πλευρά των εκπαιδευτικών, τα σημαντικότερα προβλήματα αφορούν στην έλλειψη και ακαταλληλότητα του εξοπλισμού και της σύνδεσης στο διαδίκτυο και τα παιδαγωγικά ζητήματα. Αναφέρονται δευτερευόντως η ελλιπής εξοικείωσή τους την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, καθώς η παρεμβατικότητα των γονέων.
Οι παραπάνω φραγμοί στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε συνθήκες εγκλεισμού συμφωνούν εν πολλοίς με τις διαπιστώσεις παρόμοιων δημοσιευμένων μελετών άλλων χωρών για το ζήτημα αυτό (United Nations, 2020; Di Pietro et al., 2020; OECD, 2020; World Economic Forum, 2020; Abuhamma, 2020; Unisef, 2020; European Data Portal, 2020; Vuorikari et al., 2020).
Είναι προφανές ότι η τηλεκπαίδευση θα αποτελεί στο εξής εναλλακτική πρακτική εκπαίδευσης, όταν ενσκήπτουν καταστάσεις που δεν επιτρέπουν τη δια ζώσης εκπαίδευση (π.χ. ακραίες καιρικές συνθήκες, επιδημίες, φυσικές καταστροφές κ.ο.κ.).
Ως εκ τούτου, σύμφωνα με την έρευνα, είναι επιτακτική ανάγκη:
(α) οι εκπαιδευτικοί να αποκτήσουν την απαραίτητη γνώση στις βασικές αρχές της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης,
(β) να υποστηριχθούν με τον κατάλληλο εξοπλισμό,
(γ) να αναπροσαρμοστούν τα αναλυτικά προγράμματα και η διδακτέα ύλη προς την κατεύθυνση αυτή,
(δ) και να υποστηριχθούν οι οικογένειες με τα απαραίτητα τεχνικά μέσα και την απαιτούμενη τεχνογνωσία.
Σε κάθε περίπτωση παραμένει βέβαιο ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δε δύναται να αντικαταστήσει την εκπαίδευση που παρέχεται στη φυσική σχολική τάξη και η χρήση της θα πρέπει να περιοριστεί μόνο για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Πηγή: esos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου