Ο αθλητισμός πονάει, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με τον πόνο που αφήνει στο σώμα της 37χρονης Μαρίκε Βερβόορτ μία ανίατη εκφυλιστική ασθένεια - Η παραολυμπιονίκης θα αγωνιστεί για μία τελευταία φορά στο Ρίο, θα διεκδικήσει ένα ακόμη χρυσό και ύστερα ίσως δώσει ένα τέλος στη ζωή της
Κάθε φορά που αγωνίζεται στο ταρτάν, η Μερίκε Βερβόορτ γυρνάει την πλάτη της στην ασθένεια της: αυτή που της έχει στερήσει την κίνηση των ποδιών της. Εκείνη όμως χρησιμοποιεί τα χέρια της. Σφίγγει τα γραμμωμένα μπράτσα για να γυρίσει τους τροχούς, πετρώνει τους κοιλιακούς της για να κερδίσει ώθηση και κουνάει τον κορμό της ρυθμικά για να αυξήσει την ταχύτητά της. Ωστόσο, όταν τερματίσει την κούρσα ή την προπόνηση και κατέβει από το ειδικά διαμορφωμένο για αγώνες αμαξίδιο, το «παιχνίδι» το κερδίζει η ζωή. Τώρα το σώμα της είναι που της γυρνάει την πλάτη – ο πόνος δεν υποφέρεται. Ως τη στιγμή που θα επιστρέψει στο αμαξίδιο γιατί «εκεί όλες οι σκοτούρες εξαφανίζονται». Κι αν πρέπει να τερματίσει την καριέρα της στον αθλητισμό;
«Ο αθλητισμός είναι το μόνο πράγμα που με κρατάει στη ζωή», είπε η 37χρονη πρωταθλήτρια από το Βέλγιο και το εννοεί. «Εχω αρχίσει να σκέφτομαι την ευθανασία», δήλωσε. Φυσικά δεν θα παραιτηθεί έτσι από τη ζωή, χωρίς να ρίξει ένα τελευταίο χαστούκι στην ασθένειά της. Θέλει άλλο ένα χρυσό μετάλλιο στους μεγαλύτερους διεθνείς αγώνες στίβου που διοργανώνονται κάθε τέσσερα χρόνια. «Το Ρίο είναι η τελευταία μου επιθυμία. Εξασκούμαι σκληρά, ακόμη κι αν ταυτόχρονα, μέρα – νύχτα, καταπολεμάω την ασθένειά μου. Ελπίζω να ολοκληρώσω την καριέρα μου πάνω σε ένα βάθρο στο Ρίο», δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό RTL.
Η Βερβόορτ απέκτησε το πρώτο της χρυσό μετάλλιο στο σπριντ των 100 μ. στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, το 2012. Στους ίδιους αγώνες βραβεύτηκε με το ασημένιο στην κούρσα των 200μ. Στη συνέχεια, το 2015, κατέκτησε τρεις παγκόσμιους τίτλους στα 100, 200 και 400 μέτρα. «Ολοι με βλέπουν ευτυχισμένη όταν κρατάω το χρυσό μετάλλιο. Δεν ξέρουν, όμως, τη σκοτεινή πλευρά. Υπάρχουν στιγμές που υποφέρω απίστευτα, βράδια που κοιμάμαι μόνο δέκα λεπτά αλλά παρ’ όλα αυτά κυνηγάω το χρυσό», έχει δηλώσει σε άλλη συνέντευξή της στο France 2.Το καλύτερο φιλί της επιβράβευσης (Facebook/Marieke Vervoort)
Η ανίατη εκφυλιστική ασθένεια που της προκαλεί παράλυση στα πόδια τη «χτύπησε» όταν ήταν 20 ετών. Αλλά, «παρά την ασθένειά μου, έχω κατορθώσει να ζήσω στιγμές που άλλοι ούτε καν ονειρεύονταν», λέει η ίδια. Και όπως θα παραδεχόταν οποιοσδήποτε πρωταθλητής, φιλόδοξος μέχρι το μεδούλι, η Βερβόορτ χαίρεται που στους αγώνες τον Σεπτέμβριο θα αντιμετωπίσει πολλές καλές αθλήτριες στο σπριντ. Οσο πιο σκληρός ανταγωνισμός, τόσο το καλύτερο.
«Ελπίζω να αντέξει μέχρι το Ρίο γιατί βλέπω ότι οι σωματικές της δυνατότητες χειροτερεύουν», δήλωσε από την πλευρά του ένας από τους προπονητές της στο RTL. Δεν πειράζει, η Βερβόορτ δεν πτοείται από τέτοιες παρατηρήσεις. Αντίστοιχες προβλέψεις για τον μαρασμό των δυνατοτήτων της έκαναν και το 2013 οι γιατροί όταν επέβλεψαν ένα σοβαρό τραύμα που υπέστη η πρωταθλήτρια σε διεθνείς αγώνες στο Λιόν. Κι όμως, η ίδια επέστρεψε για μία ακόμη φορά από την κόλαση. Αλλά αν δεν έχει κάπου να επιστρέψει -δηλαδή στον στίβο- τότε κινδυνεύει να παραμείνει στην κόλαση.
Στο Βέλγιο απ’ όπου κατάγεται, η ευθανασία είναι νόμιμη. Το μόνο που χρειάζεται είναι η συγκατάθεση από τρεις γιατρούς. Φυσικά η αθλήτρια έχει ήδη όλα τα απαραίτητα έγγραφα έτοιμα. Κι έτσι μπορεί να αγωνιστεί απελευθερωμένη και να παλέψει με νύχια και με δόντια για το τελευταίο όνειρό της. «Στην κηδεία μου δεν επιθυμώ καμία εκκλησία. Ούτε καφέ, ούτε γλυκό. Θέλω όλοι να κρατούν από ένα ποτήρι σαμπάνιας στο χέρι και να έχουν στο μυαλό τους μία σκέψη για μένα».
Υ.Γ. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες θα διεξαχθούν από τις 7 έως τις 18 Σεπτεμβρίου του 2016.
Πηγή: Protagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου