Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στο χώρο της ελληνικής εκπαίδευσης, ο Ιστορικός της Εκπαίδευσης Αλέξης Δημαράς.
Γιος του Ιστορικού της Λογοτεχνίας, των Πολιτικών Ιδεών και της Εκπαίδευσης Κ.Θ. Δημαρά, επέλεξε από νωρίς ανάλογο δρόμο σπουδάζοντας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνεχίζοντας με μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο. Εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση, υπηρέτησε ωστόσο την εκπαίδευση και από δημόσιες θέσεις, σημαντικότερες από τις οποίες είναι η θέση του προέδρου του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας και – πρόσφατα- του διευθυντή του Εθνικού Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, στο οποίο συγχωνεύθηκαν το καταργηθέν Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, , το Κέντρο Εκπαιδευτικής Ερευνας, το Ινστιτούτο Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης και ο Οργανισμός Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών.
Μερικές από τις σημαντικότερες πτυχές της προσφοράς του θεωρείται πως είναι: ότι βοήθησε στο να δοθεί επιστημονική υπόσταση στο γνωστικό αντικείμενο της Ιστορίας της Εκπαίδευσης που παλιότερα θεωρείτο λιγότερο σημαντικό, επίσης ότι έδωσε στην Ιστορία της Εκπαίδευσης συγκριτική διάσταση εντάσσοντάς την σε ένα διεθνές πλαίσιο αλλά και ότι διεύρυνε το θεματικό της πεδίο, ιδίως με το να εντάξει σε αυτό την καθημερινότητα της σχολικής ζωής και άλλες ενδιαφέρουσες πτυχές της εκπαίδευσης που στο παρελθόν είχαν υποτιμηθεί.
Για την προσφορά του ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Αθηνών και Πατρών. Σημαντικότερα έργα του είναι οι τόμοι «Νεοελληνική εκπαίδευση. Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε» (Εστία), «Το εθνικό απολυτήριο» (Ερμής), «Σχολή Μωραΐτη 1936-2006: Ξεφυλλίζοντας 70 χρόνια παιδείας» - το τελευταίο εκδόθηκε από την Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας της Σχολής Μωραΐτη της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Έγραψε άρθρα σε πολλούς συλλογικούς τόμους και περιοδικά ενώ το 2008 δημοσίευσε, μαζί με την Βάσω Βασιλού-Παπαγεωργίου το ιστορικό βιβλίο – λεύκωμα «Από το κοντύλι στον υπολογιστή» (Μεταίχμιο). Σε αυτό αποτυπώνονται οι σημαντικότερες στιγμές της ελληνικής εκπαίδευσης από το 1830 μέχρι το 2000.
Γιος του Ιστορικού της Λογοτεχνίας, των Πολιτικών Ιδεών και της Εκπαίδευσης Κ.Θ. Δημαρά, επέλεξε από νωρίς ανάλογο δρόμο σπουδάζοντας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνεχίζοντας με μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο. Εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση, υπηρέτησε ωστόσο την εκπαίδευση και από δημόσιες θέσεις, σημαντικότερες από τις οποίες είναι η θέση του προέδρου του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας και – πρόσφατα- του διευθυντή του Εθνικού Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, στο οποίο συγχωνεύθηκαν το καταργηθέν Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, , το Κέντρο Εκπαιδευτικής Ερευνας, το Ινστιτούτο Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης και ο Οργανισμός Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών.
Μερικές από τις σημαντικότερες πτυχές της προσφοράς του θεωρείται πως είναι: ότι βοήθησε στο να δοθεί επιστημονική υπόσταση στο γνωστικό αντικείμενο της Ιστορίας της Εκπαίδευσης που παλιότερα θεωρείτο λιγότερο σημαντικό, επίσης ότι έδωσε στην Ιστορία της Εκπαίδευσης συγκριτική διάσταση εντάσσοντάς την σε ένα διεθνές πλαίσιο αλλά και ότι διεύρυνε το θεματικό της πεδίο, ιδίως με το να εντάξει σε αυτό την καθημερινότητα της σχολικής ζωής και άλλες ενδιαφέρουσες πτυχές της εκπαίδευσης που στο παρελθόν είχαν υποτιμηθεί.
Για την προσφορά του ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Αθηνών και Πατρών. Σημαντικότερα έργα του είναι οι τόμοι «Νεοελληνική εκπαίδευση. Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε» (Εστία), «Το εθνικό απολυτήριο» (Ερμής), «Σχολή Μωραΐτη 1936-2006: Ξεφυλλίζοντας 70 χρόνια παιδείας» - το τελευταίο εκδόθηκε από την Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας της Σχολής Μωραΐτη της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Έγραψε άρθρα σε πολλούς συλλογικούς τόμους και περιοδικά ενώ το 2008 δημοσίευσε, μαζί με την Βάσω Βασιλού-Παπαγεωργίου το ιστορικό βιβλίο – λεύκωμα «Από το κοντύλι στον υπολογιστή» (Μεταίχμιο). Σε αυτό αποτυπώνονται οι σημαντικότερες στιγμές της ελληνικής εκπαίδευσης από το 1830 μέχρι το 2000.
Πηγή: Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου