Τη στιγμή αυτή στην κοινωνία μας τα άτομα με αναπηρία θεωρούνται ουδέτερα όντα και η σεξουαλικότητα τους είναι ένα θέμα που δεν υπάρχει καν σαν σκέψη. Ο περισσότερος κόσμος θεωρεί πως η σεξουαλική ζωή των γυναικών σταματά όταν μειώνεται η κινητικότητα. Αυτή η αντίληψη είναι εντελώς λανθασμένη και ο ρατσισμός της σεξουαλικότητας του αναπήρου πρέπει να σταματήσει.
Μια γυναίκα με αναπηρία μπορεί να είναι ερωτεύσιμη, να κάνει σχέσεις, σεξ, παιδιά και να μην περιορίζεται. Στην πραγματικότητα βιώνει την ίδια λαχτάρα για σωματική επαφή, απόλαυση και αγάπη με τις άλλες γυναίκες.
Το Ampa ήρθε σε επαφή με τέσσερις διάσημες δυναμικές γυναίκες στο χώρο του αθλητισμού και των τεχνών οι οποίες μίλησαν χωρίς ντροπή για το πώς απολαμβάνουν το σεξ και πώς διατηρούν τη θηλυκότητα τους όντας σε αμαξίδιο.
Είμαι 35 ετών. Γεννήθηκα στη Ρουμανία και στα πέντε μου έτη, υιοθετήθηκα και μεγάλωσα με τους Έλληνες γονείς μου. Ασχολούμαι με την κολύμβηση και τον χορό. Η πάθηση που έχω, είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα, το Stiff-person syndrome. Είναι επίκτητο και εμφανίστηκε στα δεκατέσσερα μου έτη. Από το 2011 είμαι χρήστης αμαξιδίου.
“Η ζωή μου πριν την αναπηρία, ήταν φυσιολογική, με τις διακυμάνσεις που έχει κάθε παιδί στην ανάλογη ηλικία. Πήγαινα σχολείο, έκανα δραστηριότητες και περνούσα καλά . Δεν νομίζω ότι διαφέρει και πολύ με το πως ζω σήμερα, ως άνθρωπος που χρησιμοποιεί αμαξίδιο. Απλά τότε υπήρχε μια μεγαλύτερη άνεση των κινήσεων.
Φλερτάρω, βγαίνω έξω για ποτό και για φαΐ.Υπάρχει γενικά η ανταπόκριση από το άλλο φύλλο. Για αρκετά έτη ήμουν με τον σύντροφο μου μαζί και ζούσαμε μια κανονική ζωή. Αλλά γενικά δεν νομίζω ότι η αναπηρία μπορεί να επηρεάσει σε τεράστιο βαθμό τον τρόπο που θέλει να ζήσει κάποιος. Εγώ θεωρούσα ότι είναι αυτονόητο πλέον. Παλαιότερα ήταν δύσκολο το να βρεις έναν άνθρωπο, κάτι σαν “ταμπού” το να δηλώσεις ενδιαφέρον σεξουαλικό, όπως και το να παντρευτεί κάποιος όπου έχει οποιαδήποτε μορφή αναπηρίας. Πλέον υπάρχουν φορείς που ενημερώνουν για τα πάντα. Άρα ευελπιστώ ότι αυτό μας έχει απελευθερώσει από τα στερεότυπα που υπήρχαν μέχρι και πριν δέκα χρόνια. Από επιλογή μου αυτό το διάστημα είμαι μόνη μου. Ναι θεωρώ ότι είμαι απελευθερωμένη σεξουαλικά. Όταν ο σύντροφος μου είναι ο ίδιος απελευθερωμένος, νοιώθω και η ίδια καλά. Νομίζω ότι η κάθε γυναίκα κρατάει την ιδιωτικότητα της λόγω σεβασμού προς την ίδια.
Οι συνθήκες στον τρόπο που ο κάθε άνθρωπος θέλει να συνευρεθεί με τον ή την σύντροφο του, διαμορφώνονται, ανάλογα με τον τύπο της κάθε πάθησης ή αναπηρίας. Από κοινού γίνεται η πράξη. Δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη “συνταγή”, κάποια ιδιαίτερη συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω. Απλά βρείτε έναν σύντροφο που να θέλει να κατανοήσει τις ανάγκες σας και να πορευθείτε μαζί ως ζευγάρι κι όπου σας βγάλει.
Η ίδια από επιλογή μου, δεν είμαι ο άνθρωπος που θα ήθελε να δημιουργήσει οικογένεια και παιδιά. Αγαπώ όλα τα παιδιά του κόσμου, αλλά προτιμώ προς το παρόν να ζω ελεύθερα. Τελείως από δική μου πεποίθηση, είτε αρτιμελής ήμουν, είτε με αναπηρία.
Δεν υπάρχει στιγμή που να ξεχνάω ότι πάνω από όλα είμαι άνθρωπος που θέλει να ζει μια φυσιολογική σεξουαλική ζωή δεν έχω χάσει την ενεργή συμμετοχή μου σε ότι αφορά την σχέση.
Θα ήθελα να αλλάξει η πεποίθηση που τελικά υπάρχει στην χώρα μας. Ότι οι άνθρωποι με αναπηρία, είναι τουλάχιστον αδύνατον να βγουν από το σπίτι, να εργαστούν, να κάνουν οικογένεια και παιδιά. Έχω φίλους και φίλες με αναπηρία, που είδη έχουν παιδιά και ζουν μια φυσιολογική ζωή. Δεν τους εμποδίζει κάτι, πάρα μόνο η κριτική που δέχονται από παλαιών αρχών πεποιθήσεις. Όμως και γι’ αυτό υπάρχει λύση. Είμαστε ο καθρέφτης μας. Εκπέμπουμε γύρω μας τον φόβο και τις ενοχές των γύρω μας. Αν οι ίδιοι ήμασταν απελευθερωμένοι και δεν είχαμε τις συχνές ερωτήσεις για τα πάντα που κάνουμε στην καθημερινότητα μας, δεν θα συζητήσουμε πλέον για τα αυτονόητα.
Επίσης θα ήθελα οι φορείς που είδη υπάρχουν και ενημερώνουν για τον σεξουαλικό προσανατολισμό των ατόμων με αναπηρία, να δείχνουν περισσότερες εναλλακτικές, και έτσι να μην υπάρχει αποκλεισμός σε καμία κατηγορία παθήσεων, είτε εκ γενετής είτε επίκτητες. Στο εξωτερικό υπάρχει τύπου θεραπευτής και διαπαιδαγώγηση, του πως γίνεται η σεξουαλική πράξη. Σου δείχνουν τεχνικές και υπάρχει υποστήριξη με κάθε τρόπο.
Ωραίο θα ήταν να υπήρχε και στην χώρα μας. Νομίζω ότι υπάρχει μόνο το θεωρητικό κομμάτι, που σίγουρα δεν βοηθάει πλήρως. Οπότε ξεκινάμε από τα βασικά. Αποδοχή, ενημέρωση και πράξη.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την μυροβόλο Χίο. Είμαι 38 ετών.
Εργάζομαι ως τραπεζικός υπάλληλος και παράλληλα είμαι και αθλήτρια ξιφασκίας με αμαξίδιο .
Λατρεύω τα ταξίδια και θέλω να γυρίσω όλο τον κόσμο. Χαλαρώνω ακούγοντας μουσική και διαβάζοντας βιβλία της αρεσκείας μου.
Η αναπηρία μου είναι επίκτητη, πριν 9 χρόνια είχα ένα πολύ σοβαρό τροχαίο, το οποίο μου στέρησε την δυνατότητα να περπατάω, δεν μου στέρησε όμως την αγάπη για ζωή.
Η ζωή μου πριν την αναπηρία δεν έχει αλλάξει και πολύ με το σήμερα, ότι έκανα πριν κάνω και τώρα. Η μόνη διαφορά είναι ότι έβαλα στην ζωή μου τον πρωταθλητισμό.
Μου αρέσει να διασκεδάζω με την παρέα μου, να βγαίνω έξω για φαγητό, ποτό, σινεμά, θέατρο .
Το φλερτ είναι κάτι που ανέκαθεν μου άρεσε! Βασικά σε ποιον δεν αρέσει; Δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να σε φλερτάρουν και να φλερτάρεις! Θεωρώ ότι βοηθάει πολύ στην αυτοπεποίθηση.
Στην σχέση μου, μου αρέσει να νιώθω ελευθερία και όχι να πιέζομαι. Φυσικά είναι πολύ σημαντικό να μιλάς ανοιχτά για την σεξουαλικότητα σου, να είσαι άνετος, να μην έχεις ταμπού και το πιο σημαντικό να γνωρίζεις πολύ καλά το σώμα σου.
Όσο αφορά το σεξ, σίγουρα λόγω της κατάστασης κάποια πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά επειδή ήμουν πάντα εγκεφαλικός τύπος, έχω βρει τα πατήματα μου, οπότε το απολαμβάνω!
Είμαι μια γυναίκα που προσέχω πολύ την εμφάνιση μου, περιποιούμαι , έχω αυτοπεποίθηση , με φροντίζω, με αγαπάω και δεν έχω χάσει ποτέ την θηλυκότητα μου. Αυτό πρέπει να κάνει κάθε γυναίκα!
Αντίστοιχα, την αγάπη και τον σεβασμό εισπράττω και από αυτούς που έχω κοντά μου. Όσον αφορά τα μελλοντικά μου σχέδια μέσα σε αυτά είναι και η μητρότητα, καθαρά από επιλογή και όχι από υποχρέωση.
Πιστεύω ότι με την σωστή ενημέρωση από ειδικούς αλλά και από εμάς τα άτομα με αναπηρία μπορούν να λυθούν πολλές απορίες ..Είμαστε ανάπηροι , όχι ανίκανοι …και αυτό που ζητάμε είναι προσβάσιμη κοινωνία για όλους, σεβόμενοι πάντα την διαφορετικότητα και ίση αντιμετώπιση.
Μεγάλωσα και ζω στην Αθήνα αλλά η καταγωγή μου είναι από την Άρτα. Είμαι 47 ετών και δεν είμαι παντρεμένη. Τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα από αναμνήσεις με πολύ παιχνίδι στις αλάνες των Γλυκών Νερών, γέλια, τσακωμούς και αγκαλιές. Μέσα σε όλο αυτό το περιβάλλον σίγουρα δεν έλειπαν και οι παιδικοί έρωτες που και αυτοί φάνταζαν στα μάτια μας «βουνό», και μερικές φορές μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον.
Η αναπηρία μου πρόεκυψε σε ηλικία 30 ετών μετά από τροχαίο ατύχημα που είχα με την μηχανή μου, όπου κάποιος οδηγός παραβίασε Stop. Από τότε είμαι παραπληγική από το ύψος του στήθους, και συγκεκριμένα έχω αισθητοκινητική αναπηρία από αυτό το σημείο και κάτω.
Μέχρι και την ημέρα του ατυχήματος ήμουν ένας άνθρωπος δραστήριος. Δούλευα στον χώρο του αθλητισμού, όπου και αγαπώ ιδιαίτερα, αλλά και ως ενεργή αθλήτρια, συμμετέχοντας σε αγώνες τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό. Παράλληλα θα έλεγα ότι είχα έντονη κοινωνική ζωή, ταξίδευα συχνά, έκανα εύκολα νέες γνωριμίες αλλά και παρέες και μάλιστα όλα αυτά τα συνδύαζα πάντα σε επαφή και με την φύση αφού ακόμα και αν δεν ήμουν σε κάποιον αθλητικό χώρο πάντα έβρισκα τρόπο ακόμα και ένα ραντεβού να γίνει σε κάποιο φυσικό χώρο, όπως παράδειγμα, μια βόλτα σε κάποιο βουνό για περπάτημα.
Μετά το ατύχημα η ζωή μου όπως ήταν φυσικό άλλαξε. Βέβαια ευτυχώς αν και άλλαξε προσπάθησα και πάλι να έχω μια κοινωνική ζωή που να μου προσφέρει όμορφες ουσιαστικές στιγμές, με «όμορφους» ανθρώπους, που να ενστερνιζόμαστε κοινά πράγματα και να έχουμε κοινές σκέψεις. Βέβαια αυτό δεν έγινε από την μια στιγμή στην άλλη, ήθελε πολύ δουλειά τόσο από εμένα, όσο και από τους συντρόφους μου. Και όλα αυτά φυσικά ξεκινάνε από μια πρώτη γνωριμία, που σε παλιότερες εποχές θα το ονομάζαμε φλερτ. Έτσι λοιπόν και εγώ βγαίνω έξω, βέβαια είμαι περισσότερο του φαγητού και λιγότερο του ποτού και ναι συνήθιζα να φλερτάρω, κάτι που τα τελευταία χρόνια δεν το κάνω αφού έχω μια πολύχρονη σχέση που με γεμίζει σαν άνθρωπο και με βοηθά να κάνω όμορφες και αισιόδοξες σκέψεις.
Είμαι ένας άνθρωπος που δεν με φοβίζει γενικώς να μιλάω και να μοιράζομαι τις σκέψεις μου ελεύθερα και με άλλους ανθρώπους, η αλήθεια είναι όμως ότι κάποιες στιγμές πρέπει να παραμένουν και να είναι δικές μας. Οι προσωπικές στιγμές κάθε ανθρώπου, να είναι πραγματικά προσωπικές. Βέβαια αν κάποιος συνάνθρωπός μου που έχει την ίδια αναπηρία με τη δική μου, μου ζητήσει κάποια γνώμη σχετικά με την ερωτική-σωματική σχέση, σίγουρα θα προσπαθήσω να τον βοηθήσω.
Γιατί δικαίωμα στον έρωτα έχουμε όλοι, ανεξάρτητα αν είμαστε ανάπηροι ή όχι. Μπορεί να είναι ίσως σε κάποιες περιπτώσεις διαφορετικές οι συνθήκες, αλλά η επιθυμία να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε παραμένει η ίδια. Η επιθυμία να ζήσουμε όμορφες στιγμές με τον σύντροφό μας παραμένει η ίδια.
Ο θεσμός της οικογένειας για εμένα έχει μεγάλη σημασία και είναι κάτι που κάθε άνθρωπος πριν το αποφασίσει πρέπει να το σκεφτεί πολύ σοβαρά, αφού η δημιουργία της πρέπει ή τουλάχιστον θα έπρεπε να μην γίνεται επιπόλαια.
Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος όχι μόνο ο σύντροφος μας, μας βλέπει όπως εμείς επιτρέπουμε να φανούμε. Αν είμαστε καλά ψυχολογικά τότε και οι υπόλοιποι μας βλέπουν καλά, όλα έχουν να κάνουν με την διάθεσή μας. Δεν λέω ότι πρέπει πάντα να βρισκόμαστε σε μια ανεβαστική διάθεση, αλλά αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι πάντα να σεβόμαστε τον εαυτό μας, να πιστεύουμε σε αυτόν και να κάνουμε όνειρα. Η θηλυκότητα χάνεται μόνο αν εμείς το επιτρέψουμε να γίνει και δεν θα συμβεί αν πραγματικά πιστεύουμε και φροντίζουμε τον εαυτό μας.
Αν κάποιος άγνωστος με ρωτούσε «πως κάνω σεξ» θα του απαντούσα ότι στην ηλικία μου είμαι «κάνω έρωτα με τον άνθρωπο που επιθυμώ» σημασία έχει η στιγμή, όχι ο τρόπος.
Αυτό που θα ήθελα να αλλάξω στην κοινωνία μας, όχι μόνο ως άνθρωπος πολίτης αλλά ως άνθρωπος ανάπηρος πολίτης είναι τα στερεότυπα που συνεχίζουν να υπάρχουν και δυστυχώς κάνουν πολλούς από τους συνανθρώπους μας να κλείνονται στον εαυτό τους και να μην έχουν κοινωνική ζωή. Ερωτευτείτε, αγαπήστε τη ζωή με όλα τα προβλήματά της, ζήστε την κάθε μια στιγμή σαν να είναι η τελευταία και χαρείτε την. Άλλωστε στο τέλος της ημέρας ο απολογισμός γίνεται από εμάς και πρέπει να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς με το αποτέλεσμα.
Είμαι 28 ετών, γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ναύπακτο. Είμαι απόφοιτη της σχολής Queen Margaret of Edinburgh στη κλινική διαιτολογια και διατροφολογια, με μεταπτυχιακό του Oxford Brooks στη νευρολογία και την αποκατάσταση. Είμαι άγαμη και λατρεύω τα ταξίδια και τα σπορ.
Έχω επίκτητη αναπηρία μετά από αυτοκινητιστικό τροχαίο πριν 6 χρόνια.
Η ζωή μου πριν την αναπηρία ήταν το ίδιο διασκεδαστική και γεμάτη όπως τώρα. Μετά την αναπηρία συνειδητοποίησα ότι δεν άλλαξε τίποτα απολύτως, ενώ όλοι γύρω μου πίστεψαν το αντίθετο. Έτσι πρόσθεσα στη ζωή μου ένα κομμάτι το οποίο δε θα είχα την ευκαιρία να εξελίξω και τώρα εστιάζω στη παιδεία, την εκπαίδευση, τη κατανόηση και την ενσωμάτωση αυτών των ατόμων στη κοινωνία.
Φυσικά και φλερτάρω, αυτό είναι το υγιές. Κανένας άνθρωπος δε ζει χωρίς το φλερτ, τις βόλτες, τη διασκέδαση, το φαγητό, το ποτό, αυτό είναι το φυσιολογικό κι εμείς παραμένουμε φυσιολογικοί ακόμα και μετά από οποιαδήποτε μορφής αναπηρία! Απλά μετά την αναπηρία βλέποντας ποσό δύσκολο είναι να κάνεις κάποια πράγματα επιλέγεις να τα αντικαταστήσεις ή να τα πετάξεις έξω από τη ζωή σου, χωρίς αυτό να αναιρεί ότι ακόμα λατρεύεις τις εκδρομές. Θεωρώ ότι είναι ένα είδος άμυνας σε πολλούς ανθρωπους αυτό.
Η ανταπόκριση από το άλλο φύλο δε σταμάτησε να υπάρχει, τουλάχιστον στη δίκη μου περίπτωση. Δε ένιωσα να χάνω τη θηλυκότητα μου ή να άλλαξε κάτι στο κομμάτι της σεξουαλικότητας. Μια αναπηρία δε σταματά τη θηλυκότητα μιας γυναίκας ή δε θεωρώ οτι είναι αντιαισθητικό το διαφορετικό, ίσα ίσα το οτι είσαι μοναδικός μας έχουν διδάξει από μωρά!
Στην παρούσα φάση είμαι ελεύθερη πολιορκημένη
Μεγάλωσα μέσα σε ένα περιβάλλον που πολλές λέξεις ή συζητήσεις ήταν κάπως άβολα να ακουστούν αλλά αυτό μου έδωσε τα εφόδια το να είμαι open minded! Από νεαρή ηλικία έμαθα να μη ξεχωρίζω ανθρώπους από το χρώμα, τη μορφή, τη καταγωγή, τη σεξουαλικότητα τους και για κάποιο λόγο ένιωθα ότι θέλω να προστατέψω όλο το διαφορετικό που υπάρχει εκεί έξω γιατί πιστεύω πως αυτή είναι η ομορφιά του είδους μας.
Μιλάω ανοιχτά για τη σεξουαλικότητα πριν και μετά την αναπηρία μου, δεν είναι κάτι που πρέπει να ντρεπόμαστε. Απορώ πως φτάσαμε στο σημείο να είναι δακτυλοδεικτούμενοι κάποια άνθρωποι με διαφορετική σεξουαλικότητα λες και δεν υπήρχε από πάντα!
Ειδικά το σεξ είναι μια συνθήκη στην οποία αν δε μιλάς ανοιχτά, δε θα απολαύσεις ποτέ οτιδήποτε μπορεί να σε εξιτάρει ή να σε ευχαριστεί! Κορίτσια μιλήστε!!!
Το σεξ από ζευγάρι σε ζευγάρι αλλάζει κατά πολύ, δεν έχουμε όλοι τις ίδιες προτιμήσεις. Δε υπάρχει κάτι διαφορετικό που να μου έρχεται στο μυαλό, πέρα από κάποιες περιπτώσεις με βοηθήματα και παιχνίδια που χρησιμοποιούν ούτως ή άλλως πολλοί άνθρωποι και χωρίς αναπηρία. Δεν υπάρχουν τόσο μεγάλες διαφορές, όσες πιστεύουν ότι υπάρχουν.
Θέλω να κάνω οικογένεια, λατρεύω τα παιδιά και τις μεγάλες οικογένειες.
Δεν ξέχασα ποτέ την θηλυκότητα μου αλλά υπήρξε καιρός που υπερφόρτωνα το πρόγραμμα μου με αποτέλεσμα να μην έχω χρόνο για εμένα, κλασσικά φαινόμενο στις μέρες μας. Η θηλυκότητα είναι πάντα εκεί όμως, είναι ένα στοιχείο έντονο μέσα σε κάθε γυναίκα και δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ όπως πολλές πιστεύουν.
Η θηλυκότητα μιας γυναίκας εκπέμπει από μέσα της και γίνεται αισθητό από ένα βλέμμα, τον τρόπο ομιλίας ή ακόμα και από την στάση του σώματος.
Στην πραγματικότητα δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτα στην κοινωνία κι αυτό είναι που προσπαθούμε να περάσουμε στο κόσμο γύρω μας! Οι αναπηρίες ποικίλουν και δεν είναι μόνο κινητικές ή νοητικές, παρόλα αυτά το μεγαλύτερο ποσοστό των ατόμων με αναπηρία δε χρήζουν ειδικής μεταχείρισης στο σεξ ούτε λεκτικά ούτε πρακτικά!
Αν με ρώταγε ενας άγνωστος πως κανω σεξ θα του απαντούσα:
«Τι εννοείς πως κάνουμε εμείς σεξ;», όπως όλοι! Ας το σκεφτεί κάποιος ρεαλιστικά, το μόνο που δε μπορείς να κανείς αυτόνομα είναι σεξ όρθιος, όλες οι άλλες στάσεις εξαρτιόνται από το παρτενέρ και τις σεξουαλικές προτιμήσεις του καθενός.
Πηγή: ampa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου