Από το 2000 έχει καθηλωθεί σε μία αναπηρική καρέκλα, ωστόσο ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Έφτασε μέχρι την κατάκτηση δύο μεταλλίων στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, όμως οι περισσότερες ημέρες δεν είναι καλές για την Μερίκε Βερβόορτ. Η 37χρονη βελγίδα έχει προγραμματιστεί το θάνατό της, υπογράφοντας τα χαρτιά για ευθανασία μιας και κάτι τέτοιο είναι νόμιμο στην πατρίδα της.
Πριν από οχτώ χρόνια πήρε τη συγκεκριμένη απόφαση και υπέγραψε τα έγγραφα τα οποία, ενδεχομένως, να επιτρέψουν στους γιατρούς της να τερματίσουν τη ζωή της.
Δεν είναι ότι θέλει να πεθάνει. Θέλει να ζήσει. Αλλά θέλει να ζήσει σύμφωνα με τους όρους της. «Το μυαλό μου λέει ναι, αλλά το σώμα μου φωνάζει. Ο θάνατος μου δίνει ένα καλό συναίσθημα» λέει η ίδια σε συνέντευξη της στο BBC τέσσερις μήνες μετά το Ρίο.
Το σπίτι της που έχει μετατραπεί το μισό σε νοσηλευτήριο, είναι πλαισιωμένο με φωτογραφίες και πίνακες ζωγραφικής από τις νικηφόρες στιγμές της, ενώ μετάλλια, τρόπαια, και μπουκάλια σαμπάνιας συνωστίζονται στα έπιπλα και αποτελεί τοπικό ήρωα στην πόλη Ντίεστ.
Επιτεύγματα που έχουν κατακτηθεί με πολύ σκληρή προσπάθεια. Όταν στα 21 της διαγνώστηκε με μία σπάνια και ανίατη αρρώστια του νωτιαίου μυελού, κατάλαβε ότι πρέπει να αφήσει πίσω της τη... ζωηρή Μερίκε.
«Πολλοί άνθρωποι με ρωτούν πώς είναι δυνατόν να έχεις τόσο καλά αποτελέσματα και να χαμογελάς με όλο τον πόνο και τα φάρμακα που παίρνεις. Ωστόσο για εμένα ο αθλητισμός ήταν σαν φαρμακευτική αγωγή. Μπορεί να αισθάνομαι πάρα πολύ άσχημα, να έχω μια επιληπτική κρίση, να κλαίω, να φωνάζω, λόγω του πόνου αλλά όταν συνέλθω έχω έναν στόχο».
Το 2013 σε ένα αγωνιστικό ατύχημα χτύπησε τον ώμο της τόσο άσχημα που γιατρός της είπε ότι ποτέ δεν θα φτάσει ξανά στην κορυφή. Η απάντησή της ήταν αρχικά μια προκλητική χειρονομία, μετά από τρία χρόνια ήταν τα δύο μετάλλια στο Ρίο.
Το ασημένιο μετάλλιο στα 400μ. T52, ήρθε μετά από 30 ώρες παραμονής στο ιατρείο του Παραολυμπιακού χωριού με ορό ενυδάτωσης. Το χάλκινο στα 100μ. ήρθε μετά από μια λοίμωξη της ουροδόχου κύστης που έστειλε τη θερμοκρασία της στα ύψη.
«Δεν μπορούσα να φανταστώ καλύτερο τρόπο να τελειώσω την καριέρα μου, όμως υπάρχει μια θλίψη, γιατί πρέπει να πω αντίο. Άλλοι άνθρωποι σταματούν τον αθλητισμό τους, επειδή λένε ότι δεν θέλουν να το κάνουν πια. Το δικό μυαλό μου λέει ναι αλλά το σώμα μου φωνάζει βοήθεια».
Η αποφασισμένη, ανεξάρτητη, χαρούμενη, πεισματάρα, αστεία, στοχαστική και φοβερή οδηγός από το πίσω κάθισμα, όπως τη χαρακτηρίζουν οικογένεια και φίλοι δεν έχει ακόμα οριοθετήσει την δύσκολη απόφαση της ευθανασίας, ωστόσο μία ζωή κόλαση δεν μπορεί να συνεχιστεί όπως λέει για αυτήν.
Η δυνατότητα επιλογής στην τελευταία πράξη της ζωής είναι για εκείνη προτεραιότητα. «Η δυνατότητα να επιλέξεις την υποβοηθούμενη αυτοκτονία κάνει τον κόσμο να ζει περισσότερο» είχε πει στη συνέντευξη Τύπου μετά την κατάκτηση του δεύτερου μεταλλίου της και είχε έκλεισε λέγοντας: «Θέλω ο κόσμος να με θυμάται σαν την κυρία που χαμογελούσε μέχρι και το τέλος της».
Αθηνά Κόδρου
Πηγή: in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου